Τέσσερα χρόνια, λοιπόν, από την έκδοση του Δρόμου της Αριστεράς.
Σίγουρα δεν ήταν τέσσερα συνηθισμένα χρόνια. Η έκδοση της εφημερίδας τον Φεβρουάριο του 2010 συμπίπτει με τα προεόρτια της εισόδου της Ελλάδας στη μνημονιακή περίοδο. Δυο μήνες μετά, ο τότε πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, εξαγγέλλει από το Καστελόριζο ότι το… σκάφος Ελλάδα θα μπει στο «απάνεμο» λιμάνι των «μηχανισμών στήριξης» για μερικά μερεμέτια, ώστε να συνεχίσει το ευρωπαϊκό του ταξίδι. Λίγο μετά θα υπογραφεί το πρώτο Μνημόνιο και αντίθετα με όσα διακηρύσσονταν, η χώρα θα μπει σε μια φουρτουνιασμένη και καταστροφική πορεία.
Από τότε και μέχρι σήμερα τα γεγονότα στον κόσμο και την Ευρώπη αλλά και ειδικά στην Ελλάδα θα είναι καταιγιστικά. Αυτή η γωνιά του χάρτη θα μπει στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό πείραμα είναι ακόμα σε εξέλιξη. Πρώτη φορά μια χώρα της Ευρώπης θα γνωρίσει ένα τέτοιο απότομο κατήφορο, σε όλα τα επίπεδα. Η Δημοκρατία θα βρεθεί στη μέγγενη των οικονομικών εκβιαστών και οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων θα χειροτερέψουν ραγδαία. Είναι, όμως, και τα χρόνια που το πολιτικό σύστημα θα κλυδωνιστεί, οι πολιτικοί συσχετισμοί θα αλλάξουν και ο παλιός δικομματισμός θα πάψει να υπάρχει.
Ο Δρόμος δεν μπορούσε να έχει ένα εύκολο ταξίδι μέσα σε αυτές τις φουρτούνες. Δοκιμάστηκε κι αυτός σε συνθήκες που κανείς δεν μπορούσε να έχει προβλέψει. Ο αρχικός στόχος για μια εφημερίδα που να υπηρετεί την ενότητα της Αριστεράς δεν ήταν αρκετός μπροστά σε όσα συνέβαιναν. Νέες ανάγκες και απαιτήσεις έπρεπε να προσεγγιστούν. Μια δύσκολη και ρευστή πραγματικότητα έπρεπε να αποκρυπτογραφηθεί. Καθένας έπρεπε να πάρει θέση σε όσα συνέβαιναν, να βρεθεί στη σωστή όχθη. Αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό. Τα στερεότυπα των πολιτικών χώρων δοκιμάστηκαν κι αυτά. Τα παλιά συνθήματα, οι παλιές βεβαιότητες όχι μόνο δεν αρκούσαν αλλά έμπαιναν εμπόδιο στο να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει και να βάλει ένα λιθαράκι για μια άλλη πορεία.
Μεγάλες κουβέντες κανείς δεν μπορεί να πει. Ο Δρόμος, όμως, σίγουρα, προσπάθησε. Να προσανατολιστεί σε εποχές δύσκολες, να εγκαταλείψει -όσο τα κατάφερε- παρωπίδες και προκαταλήψεις, να αναδείξει ουσιαστικά θέματα, να προβάλλει ιδέες και απόψεις που να αντέχουν και κυρίως να επιχειρούν να απαντήσουν στις δύσκολες εποχές και στα νέα ζητήματα που αυτές θέτουν.
Πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συνεργάτες που από την αρχή στήριξαν αυτό το εγχείρημα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι με κάθε τρόπο βοηθούν με τον πιο ουσιαστικό τρόπο την εφημερίδα. Στους συντάκτες και συνεργάτες του Δρόμου που κόντρα στις αντικειμενικές δυσκολίες συνεχίζουν ακούραστα να προσφέρουν.
Μετά από τέσσερα χρόνια τίποτα δεν είναι λοιπόν ίδιο. Αλλά και κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι τα πράγματα μετά από άλλα τέσσερα χρόνια ή μετά από άλλα διακόσια φύλλα… Έχουμε, πλέον, μπει σε μια νέα περίοδο. Το πολιτικό σκηνικό δοκιμάζεται ξανά από αναταράξεις, ο ριζοσπαστισμός που εκδηλώθηκε όλο αυτό το διάστημα είναι σε σταυροδρόμι και ζητάει πιο σύνθετες απαντήσεις, η Αριστερά έχει σημειώσει άνοδο αλλά δοκιμάζεται και αυτή από έντονες αδυναμίες και διλήμματα.
Σε αυτή λοιπόν τη νέα φάση, ο Δρόμος θα δοκιμάσει και πάλι. Να ανοίξει ζητήματα και διάλογο. Να προβάλει θέσεις για μια διέξοδο που η κοινωνία αναζητά. Να διαμορφώσει απόψεις για την αναγκαία μετάβαση της χώρας. Με νέες στήλες και συνεργασίες, με εκδηλώσεις και συζητήσεις, αξιοποιώντας τους χώρους που ξεκινούν αυτές τις μέρες τη λειτουργία τους στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα.
Σε αυτή τη νέα φάση, ο Δρόμος έχει ανάγκη από τη στήριξη και τη βοήθεια όλων των αναγνωστών και των αναγνωστριών του. Σας έχει ανάγκη όλους…
