Τα πολλαπλά μηνύματα της «παραδειγματικής» τιμωρίας ενός άνεργου που είχε αρνηθεί να πληρώσει διόδια
Έγινε κι αυτό! Η Δικαιοσύνη καταδίκασε πολίτη που είχε αρνηθεί να πληρώσει διόδια Καλαμάτα-Αθήνα. Ο συγκεκριμένος συμπολίτης μας, Στράτος Δασκαρόλης είναι το όνομά του, άνεργος, καταδικάστηκε σε 40 μέρες φυλακή.
Αρνήθηκε τον συμβιβασμό (1.000 ευρώ εν προκειμένω, αυτή είναι η «τιμή» της ελευθερίας του) κι από χτες βρίσκεται στα κρατητήρια της ασφάλειας.
Υπερασπίστηκε την άρνησή του να πληρώνει διόδια ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κι επικαλέστηκε το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος. Η απόφαση τού Στράτου, να μην πληρώνει διόδια και να μην δεχτεί τον συμβιβασμό, είναι βαθιά πολιτική. Αντίθετα, η πολιτεία την άρνησή του αυτή την κατατάσσει στις ποινικά κολάσιμες πράξεις…
Οι αλληλέγγυοι συμπολίτες του θέλησαν να αναλάβουν την εξαγορά της ποινής, μα ο Στράτος ήταν κατηγορηματικά αρνητικός! Γι αυτόν ήταν θέμα παραβίασης του Συντάγματος και της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών μέσα στην ίδια τους την Πατρίδα.
Το θέμα δεν είναι προσωπικό του συγκεκριμένου πολίτη. Αφορά όλους μας, εκείνους που αισθάνονται και βιώνουν με πολλούς τρόπους την ποινικοποίηση των δικαιωμάτων, της πολιτικής δράσης και ανυπακοής, την ποινικοποίηση ακόμη και των διαπροσωπικών σχέσεων.
Η καταδίκη του δηλώνει την αποφασιστικότητα του κράτους να επιδείξει πυγμή σε όποιον δεν είναι… νομοταγής -ανεξάρτητα από την οικονομική-κοινωνική του κατάσταση. Όσο πιο αδύναμος ο πολίτης τόσο πιο «αδέκαστο» το κράτος…
Ταυτόχρονα, η ανυπακοή του Στράτου, επαναφέρει αιτήματα που έμειναν ανεκπλήρωτα, ενός λαϊκού κινήματος που πάνω στην άνδρωσή του έμεινε μετέωρο από τη μετάλλαξη ενός κόμματος που άλλα πάλευε και υποσχόταν και άλλα έπραξε και πράττει ως κυβερνόν κόμμα με συγκυβερνήτη ένα πολύ μικρότερο ακροδεξιό κόμμα, προς χάριν της δεδηλωμένης… υποταγής του, πλέον, στο σύστημα.
Ο Στράτος με τη στάση του, ξανάβαλε το «μαχαίρι» στην πληγή. Αρνείται να υποταχτεί στις συνέπειες της κοινωνικής και πολιτικής ήττας. Ανήκει στους κοινωνικά ανυπότακτους, σε αυτούς που επιμένουν ότι τίποτα δεν πάει χαμένο, πως η κοινωνική και πολιτική «αγρανάπαυση» κάνει κακό στο νου των ανθρώπων…
Η Αριστερά, σε όποια έκφανσή της, κομμουνιστική, ριζοσπαστική, αναρχοαυτόνομη, είχε θέσει με έμφαση τα τελευταία χρόνια των μνημονίων και της επιτροπείας, ως προμετωπίδα της την πολιτική ανυπακοή.
Το ερώτημα παραμένει και πλανιέται στα κεφάλια των ξεροκέφαλων περιμένοντας ΔΡΑΣτικΗ απάντηση: Ανυπακοή ή υποταγή; Σωστά;
