Γράφει ο Θεόδωρος Τσελεπής
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος για να αποχτήσει εξουσία; Πού είναι τα όρια; Η προσωπική ζωή μπορεί να μπει στο παιχνίδι για λίγες ψήφους; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Οι θρησκευτικές ή οι ερωτικές προτιμήσεις όσων επιζητούν την ψήφο μας, πρέπει να γίνονται γνωστές στο εκλογικό σώμα;
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ άναυδος, τις περισσότερες φορές, την προσπάθεια κάποιων να μεταφέρουν τη συζήτηση από τα προβλήματα του Δήμου Αθηναίων στη συζήτηση για την ομοφυλοφιλία.
Ένας από τους υποψήφιους, δηλωμένος ομοφυλόφιλος, προχωρά σχεδόν καθημερινά σε προσωπικές αποκαλύψεις. Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές κι έχουμε μάθει ήδη πως είναι ομοφυλόφιλος, οροθετικός και υπήρξε συνοδός αντρών.
Λογικά, με τη φόρα που έχει πάρει, την τελευταία εβδομάδα θα μάθουμε όλους τους εραστές του και τις στάσεις που είχε σε κάθε ερωτική συνεύρεση.
Θα ήταν αρκετά διασκεδαστικό και πιπεράτο, αν αρκετοί δεν το θεωρούσαν στάση ντόμπρα και ειλικρινή.
Είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν πως ο κόσμος, που καλείται να επιλέξει δήμαρχο, βουλευτή, υπουργό ή πρωθυπουργό, έχει δικαίωμα να ξέρει τα πάντα γύρω από την προσωπική του ζωή.
Να ξέρει δηλαδή αν είναι ομοφυλόφιλος, αν καπνίζει, αν πιστεύει στον Θεό, αν απατά την ή τον σύντροφό του, τι ομάδα υποστηρίζει κι αν κοιμάται μπρούμυτα ή ανάσκελα.
Πολλοί, δε, θεωρούν υποκριτές όσους είναι ομοφυλόφιλοι και δεν βγαίνουν δημόσια να το παραδεχτούν.
Για μένα, όσοι «επώνυμοι» δηλώνουν την ομοφυλοφιλία τους, αν δεν προσδοκούν σε διαφήμιση του ονόματός τους, δείχνουν θάρρος και καλά πράττουν.
Όσοι, όμως, δεν δηλώνουν την ομοφυλοφιλία τους δεν είναι ούτε ψεύτες ούτε υποκριτές. Είναι δικαίωμα του καθενός να διατηρεί κρυφές από τον κόσμο τις προσωπικές του προτιμήσεις. Δεν μας αφορούν, δεν επηρεάζουν τις πολιτικές τους πράξεις και δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανέναν.
Υπάρχει βέβαια και μια μερίδα «προοδευτικών» που, με χιούμορ κακής ποιότητας, ποντάρει στην ομοφοβία των περισσοτέρων, για να αποδείξει την ανικανότητα των ομοφυλόφιλων υποψηφίων να διοικήσουν.
Πριν από λίγο καιρό το κορίτσι του Μπαλούρδου, που παριστάνει την εκπρόσωπο της Ν.Δ., η Άννα Μισέλ δηλαδή, ζητούσε από τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώσει ξεκάθαρα αν πιστεύει στον Θεό, γιατί οι πολίτες που αύριο θα επιλέξουν πρωθυπουργό πρέπει να γνωρίζουν.
Ο Νικήτας Κακλαμάνης και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος δεν κάνουν για δήμαρχοι γιατί είναι υπηρέτες μιας πολιτικής που καταστρέφει έναν ολόκληρο λαό. Υπηρετούν συμφέροντα αντίθετα με τα συμφέροντα των δημοτών και πρέπει να καταψηφιστούν. Μόνο γι’ αυτόν τον λόγο όμως. Όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.
tselepis70gmail.com
