Γράφει ο Θεόδωρος Τσελεπής
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν ιδιαίτερη για μένα, αλλά και για τα χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Έπειτα από απόλυτα διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες στις οποίες συμμετείχαν όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αποφασίστηκε η συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο νίκης της Αριστεράς στις Ευρωεκλογές.
Είχα στείλει πριν από λίγο καιρό το βιογραφικό μου και το ερωτηματολόγιο που μου δόθηκε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Αργότερα, ένα ολιγόλεπτο βιντεάκι γυρίστηκε στα γραφεία της οργάνωσης κι εστάλη κι αυτό στο ανώτερο όργανο.
Στη συνέχεια έλαβα εγώ, όπως και οι υπόλοιποι υποψήφιοι, ερωτήσεις συντρόφων που είχαν να κάνουν με τις θέσεις μας και τη διαθεσιμότητά μας στο ψηφοδέλτιο. Όλα αυτά ηλεκτρονικά και με υποχρέωση να απαντήσουμε σε όλα. Διακινήθηκαν σε ένα πόρταλ όπου είχαν πρόσβαση μόνο μέλη της οργάνωσης και τα ερωτήματα ήταν κοινά για όλους. Εκεί υπήρχαν και τα ολιγόλεπτα βιντεάκια που αυτοπαρουσιάζονταν οι υποψήφιοι.
Το επόμενο στάδιο ήταν οι συνελεύσεις των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Όλες την ίδια μέρα. Εκεί συζητήθηκαν θέματα σχετικά με τις Ευρωεκλογές, προβλήθηκαν τα ολιγόλεπτα βιντεάκια και τέθηκαν ερωτήσεις προς τους υποψήφιους συντρόφους που συμμετείχαν στις οργανώσεις τους.
Μοιράστηκε το κοινό ψηφοδέλτιο και με μυστικό τρόπο οι σύντροφοι σταύρωσαν τους υποψήφιους της επιλογής τους.
Τα αποτελέσματα στάλθηκαν ηλεκτρονικά και σε λιγότερο από 3 ώρες το ψηφοδέλτιο νίκης της Αριστεράς ήταν γεγονός.
Ένα ψηφοδέλτιο με υποψήφιους από διάφορες περιοχές. Με υποψήφιους διαφόρων ειδικοτήτων. Με εργαζόμενους, άνεργους, κομματικά στελέχη, διανοούμενους, απολυμένους, καλλιτέχνες, ακτιβιστές.
Το σπουδαιότερο, βέβαια, ήταν ο τρόπος εκλογής των υποψηφίων. Έγιναν με τη συμμετοχή όλων των μελών και οι υποψήφιοι που συμμετείχαν δεν ήταν διορισμένοι, αλλά εκλεγμένοι από τα ίδια τα μέλη.
Ήταν η πρώτη φορά που τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πήραν στα χέρια τους κάτι τόσο σοβαρό και το έφεραν σε πέρας με μεγάλη επιτυχία.
Η συμμετοχή ήταν αρκετά ικανοποιητική και ίσως ήταν από τις ελάχιστες φορές που ηττήθηκαν οι γνωστοί μηχανισμοί.
Κάτι εντελώς πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα οποιουδήποτε κόμματος. Οι υποψήφιοι έπαψαν να είναι προϊόν συναλλαγής εσωκομματικών ισορροπιών. Η ηγεσία δεν παρενέβη πουθενά και απλώς συντόνισε το όλο εγχείρημα. Το μοντέλο αυτό θα ισχύσει και για τις βουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν .
Ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών, από θεωρία και στόχος, έγινε πράξη. Η άμεση δημοκρατία και όχι αυτή των αντιπροσώπων και των μηχανισμών, απέκτησε ρίζες. Αποτελούμε, πλέον, παράδειγμα προς όλο το λαό για το ποια συμμετοχική δημοκρατία θέλουμε. Η ηγεσία του κινήματός μας παίζει τον ρόλο του εισηγητή και του συντονιστή. Κόμματα αρχηγικά ή κόμματα μηχανισμών δεν έχουν καμία θέση στο νέο κόμμα που χτίζουμε. Και θα πετύχουμε όχι γιατί αυτό θα είναι προς όφελος όσων συμμετέχουν, αλλά του ίδιου του λαού.
ΥΓ. Εντάξει, ρε παιδιά, είχα κι εγώ μια φαντασίωση. Εξάλλου, αν γίνονταν πράξη όλα τα παραπάνω, η ηγεσία του κόμματος τι ρόλο θα έπαιζε; Και οι πλατφόρμες; Έτσι, στο όνομα της συμμετοχικής και άμεσης δημοκρατίας, θα τα γκρεμίζαμε όλα; Απλά λέμε και γράφουμε και καμιά μπούρδα για να περνά η ώρα. Έτσι δεν είναι, σύντροφοι;
[email protected]
(για άμεση επικοινωνία, παρατηρήσεις και διάλογο)
www.facebook.com/pages/Όλα-είναι-δρόμος/
γιατί υπάρχει κι αυτός ο τρόπος
