από τον Δημήτρη Ουλή
Πληροφορούμαι ότι την τρέχουσα και την επόμενη εβδομάδα, φερέλπιδες αναπληρωτές και ωρομίσθιοι καθηγητές καλούνται να υποβάλουν για ακόμα μία φορά τα «χαρτιά» τους, μπας και…
Φαντάζομαι ατελείωτες ορδές, ουρές και αναμονές, καβγάδες και δυσφορία, ιδρώτα και παραζάλη από τη ζέστη, ο υπάλληλος της ΠΥΣΔΕ πίσω από το γραφείο να βλασφημά την τύχη του, ο υποψήφιος αναπληρωτής μπροστά από το γραφείο να καταριέται την ατυχία του – και στο μεταξύ, η ζωή να κυλά λαθραία. Υπάρχει, άραγε, πειστικότερο τεκμήριο εκπαιδευτικής κατάντιας από αυτήν την εικόνα; Υπάρχει κάτι περισσότερο εξοργιστικό από την παρελκυστική και «πυροσβεστική» πολιτική που ασκείται εδώ και δεκαετίες στον χώρο της Παιδείας από τις πενήντα αποχρώσεις του «μεταπολιτευτικού» πρασινομπλέ; Άνθρωποι που κάθησαν σε θρανία, διάολε, που μόχθησαν να πάρουν πτυχίο και μεταπτυχιακό. Και να υποχρεώνονται κάθε τρεις και λίγο, επειδή έτσι το θέλει ο υπουργός Παιδείας κύριος Ασχετίδης, μαζί με τον αξιότιμο υφυπουργό του, κύριο Ανικανόπουλο, να στοιβάζονται σε ουρές αναμονής σαν τα πρόβατα και να αντιπαλεύουν τον Λεβιάθαν της κρατικής γραφειοκρατίας, ελπίζοντας απλώς σε λίγους μήνες κακοπληρωμένης δουλειάς. Εως πότε; Για πόσους ακόμα Σεπτέμβρηδες θα δούμε να επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο – δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικά κενά, και η κυβέρνηση να σπεύδει να τα καλύψει κακήν-κακώς, επενδύοντας κυνικά στην απελπισία των νέων πτυχιούχων; Για πόσες δεκαετίες θα σέρνουμε άλυτο το πρόβλημα της Παιδείας, προσποιούμενοι ότι το έχουμε λύσει;
Ακόμη κι ένας διανοητικά καθυστερημένος μπορεί να καταλάβει, νομίζω, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει Παιδεία -ούτε δημόσια, ούτε ιδιωτική- με κινητήριο δύναμή της τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους. ΄Οπως ακριβώς δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση με το ένα της τρίτο επιλαχόντες βουλευτές, ή ποδοσφαιρική ομάδα που να επαφίεται στο ζήλο των αναπληρωματικών της παικτών.
Για να υπάρξει Παιδεία (όπως άλλωστε και οποιοδήποτε κοινωνικό αγαθό) απαιτούνται μόνιμοι διορισμοί επί τη βάσει σοβαρών αξιοκρατικών κριτηρίων, χρειάζονται αξιοπρεπείς μισθοί και εποπτεία υψηλών προδιαγραφών, χρειάζονται ανταγωνιστικά κίνητρα επιστημονικής και επαγγελματικής εξέλιξης. ΄Ολα τα υπόλοιπα, συμπαθάτε με, αλλά συνιστούν λύσεις «γιαλαντζί», ερασιτεχνισμούς και κομπογιαννιτισμούς της τελευταίας στιγμής, οι οποίοι προδίδουν μονάχα ανατριχιαστική προχειρότητα και έλλειψη στρατηγικής.
Και πού θα βρεθούν τα λεφτά για να διορίσουμε όλους αυτούς τους εκπαιδευτικούς; – πιθανόν να με ρωτήσετε. Εκεί που τα βρίσκετε εσείς για τους τοκογλύφους, τις χρηματιστηριακές σας κομπίνες και την κομματική σας πελατεία – θα σας απαντήσω. «Ανεύθυνοι συριζέικοι λαϊκισμοί» – θα μου αντιτείνετε. Χατζιαβατισμός, αντιπνευματικότητα και κυβερνητική ανικανότητα – θα ανταποδώσω. Και μαζί με εμένα, πιστεύω, θα σας ανταποδώσουν οι δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιοι καθηγητές που καλούνται να υποβάλλουν αυτές τις μέρες τα «χαρτιά» τους. ΄Ετσι, για να τσακίσουν κι αυτοί μια φορά το ηθικό σας – όπως εσείς τσακίζετε τόσα χρόνια το δικό τους.
