- Δοκιμαζόμαστε στην περίπτωση του γηπέδου της ΑΕΚ. Πάνω από όλα, δοκιμαζόμαστε για το αν εμείς θα είμαστε διαφορετικοί στην αντιμετώπιση τέτοιου είδους θεμάτων. Αν θα κάνουμε πολιτική ανοιχτή στο λαό ή μυστική διπλωματία. Αν θα υποχωρούμε ή όχι απέναντι στις πιέσεις και τους εκφοβισμούς. Εκτός αν νομίζουμε ότι η Μέρκελ είναι πιο εύκολος αντίπαλος από τον Μελισσανίδη.
- Αγανακτούν ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ με τις προεκλογικές αναφορές στην πατρίδα και τον πατριωτισμό και αναρωτιούνται σε ποιο συνέδριο τα αποφασίσαμε αυτά. Τι ακριβώς εννοούν; Ας πούμε, στο συνέδριο της ΕΠΟΝ το 1946… Θέλει, δηλαδή, συνεδριακή απόφαση για να πούμε το αυτονόητο, ότι η Αριστερά υπερασπίζεται την πατρίδα απέναντι σε αυτούς που την ξεπουλάνε; Αυτό δεν περιλαμβάνεται στις «καταστατικές αρχές και αξίες» της Αριστεράς;
- Σπυράκια για το χαρακτηριζόμενο ως «πατριωτικό» λόγο ή και για τις αναφορές ενάντια στον Μερκελισμό κ.λπ., βγάζουν και κάποιοι εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά ένα κομμάτι της ΔΗΜΑΡ και της ευρύτερης «κεντροαριστεράς» που μας καλοβλέπει τελευταία… Πολλοί εντός ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν αυτά τα στελέχη ή τους διανοούμενους, φυσικούς μας συμμάχους.
- …Είναι εκείνοι που αγανακτούσαν με κάθε σκέψη ακόμα και τακτικής προσέγγισης με τους «ψεκασμένους» ΑΝΕΛ, αλλά δεν είχαν μεγάλο πρόβλημα με τη ΔΗΜΑΡ που «στο κάτω-κάτω προέρχεται από το χώρο μας». Δεν ξέρω τι θα κάνει ο «αριστερός αντιεθνικισμός» με τα σύνορα στα Βαλκάνια, αλλά τα κομματικά σύνορα μπορεί και τα υπερβαίνει…
- Θα έπρεπε η «πορεία μας προς το λαό» να είναι το οξυγόνο στη ζωή του κόμματος. Δεν πειράζει που την ανακαλύπτουμε τώρα που ξεμείναμε από πολιτικές εφεδρείες. Ας την ξεκινήσουμε, όμως, με προτάσεις και όχι με ευχολόγια και γενικολογίες.
- Οι Podemos έστειλαν 5 νέους ανθρώπους στην Ευρωβουλή. Εμείς, αν δούμε νέο άνθρωπο σε διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ, το φυλάμε ως κόρη οφθαλμού για να μη μας φύγει. Η ανύπαρκτη συμμετοχή των νέων στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια λεπτομέρεια μέσα σε όλα τα υπόλοιπα θέματα. Είμαστε οριακά.
- Δυο σχόλια από φίλους στο Facebook. Το πρώτο για τη συγκέντρωση των χρυσαυγιτών έξω από τη Βουλή: «Το 10% δεν μπορεί να κινητοποιήσει ούτε 500 άτομα για τον αρχηγό τους που είναι φυλακή». Το δεύτερο για τις καθαρίστριες στο υπουργείο Οικονομικών: «Πώς γίναμε έτσι μαλακοί και ήμεροι; Έτοιμοι και καμπόσοι όταν είναι να γράψουμε “μεγάλες αλήθειες” και αναλύσεις για την Αριστερά, το συσχετισμό δύναμης ή ό,τι άλλο θες, αλλά τόσο ανέτοιμοι και λίγοι για να πούμε τώρα, αυθόρμητα και καθαρά, “χτυπάνε τις μανάδες μας, χτυπάνε τις καθαρίστριες! Όλοι κάτω”! Πώς την πατήσαμε έτσι;». Δεν συμφωνώ με κανέναν αλλά τουλάχιστον το δεύτερο σε βάζει σε μια σκέψη…
- Απέναντι στα σόου που στήνονται για να δείξουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι η πιο αντισυστημική πολιτική δύναμη που διώκεται από το καθεστώς και που δεν μασάει τα λόγια της, αν νομίζουμε ότι η απάντηση είναι ότι εμείς ξέρουμε καλύτερη ορθογραφία ενώ οι χρυσαυγίτες είναι αμόρφωτοι, τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά…
- Η ΟΑΚΚΕ με ανακοίνωσή της «χαιρετίζει» τους 2.860 ψηφοφόρους της και διαπιστώνει: «Το αποτέλεσμα αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία για την ΟΑΚΚΕ που έχει, κατά τη γνώμη μας, στρατηγικά χαρακτηριστικά. Το λέμε αυτό γιατί οι ψήφοι της ΟΑΚΚΕ έχουν μια ανοδική πορεία μεταξύ του Οκτώβρη του 2009 (βουλευτικές 1.665 ψήφοι) του Μάη του 2012 (βουλευτικές 2.565 ψήφοι) και του φετινού Μάη (Ευρωεκλογές 2.860 ψήφοι)». Δεν θα το σχολιάσω φυσικά. Το ανησυχητικό είναι ότι υπάρχουν χώροι στην Αριστερά που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να τους συγκρίνουμε με την ΟΑΚΚΕ, αλλά κάνουν εκτιμήσεις με λιγότερο κραυγαλέα μεν, ανάλογη οπτική δε.
Για απόψεις ή όποια συνεισφορά στη στήλη: [email protected]
Αηδόνης
Σχόλια
