- Τα τελευταία ένα-δυο χρόνια που οι συγκεντρώσεις δεν έχουν συνήθως πολύ κόσμο, από κάποιους ανθρώπους ακούμε συχνά την ατάκα: «Μα καλά, πού είναι ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι; Αυτοί μόνο αν κατέβαιναν, θα έπεφτε η κυβέρνηση, στο κάτω-κάτω δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν, δεν δουλεύουν». Το να ακούς κάτι τέτοιο από «απλούς ανθρώπους» που έχουν την αγωνία τους και δεν εξετάζουν μια σειρά άλλες πλευρές, είναι κατανοητό. Αλλά είναι πραγματικά να απορεί κανείς όταν κοτζάμ πολιτικά στελέχη, συγγραφείς και διδάκτορες της πολιτικής επιστήμης και της φιλοσοφίας λένε κάτι παρόμοιο: «Να μαζευτούν στο ΣΥΡΙΖΑ ενάμιση εκατομμύρια άνεργοι και το έλυσε το πρόβλημα των συμμαχιών, της απεύθυνσης και της αυτοδυναμίας»… Και, μάλιστα, αυτές οι απίστευτες απόψεις λέγονται σαν να πρόκειται για τη μεγαλύτερη σοφία, σαν να ανακαλύφθηκε ο αντικειμενικός νόμος εξέλιξης της ταξικής πάλης στον 21ο αιώνα!
- Έμαθα ότι η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συζητάει για μια διέξοδο στο θέμα της νεολαίας που από την ίδρυσή της έχει μεγάλα ελλείμματα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Δεν ξέρω αν κατέληξαν κάπου οι σύντροφοι, αλλά αν η απόφαση είναι «Να κάνουμε κάμπινγκ, να κάνουμε εξορμήσεις γενικώς, να γίνει μια καμπάνια», δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος… Ειδικά αυτές οι «καμπάνιες» έχουν γίνει φάρμακο διά πάσαν νόσον. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο και πολιτικό, ανάλογες πρέπει να είναι και η συζήτηση και οι αποφάσεις. Και είναι και φιλοσοφικό και ιδεολογικό και πολιτισμικό! Έπρεπε να είχε ανοίξει με άλλους όρους σε όλο το κόμμα πριν ιδρύσουμε νεολαία, κεντρικά συμβούλια και τάσεις. Ας γίνει, έστω και τώρα.
- «Η ανασυγκρότηση της “Κεντροαριστεράς” ή η ανασυγκρότηση της “Κεντροδεξιάς” που κάποιοι συζητούν, με “παλιά φθαρμένα υλικά”, τι άλλο έχει να προσφέρει στον τόπο, πέρα από την σωτηρία του παλιού πολιτικού συστήματος; Το πολιτικό προσωπικό της χώρας που έχει δοκιμαστεί κι έχει αποτύχει, θα πρέπει ίσως να σκεφθεί ότι η ανώτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία, είναι η συνταξιοδότησή του». Αυτά απάντησε ο Στ. Θεοδωράκης στην πρόταση Κουβέλη. Κάτι ξέρει ο Σταύρος. Αν μη τι άλλο, καταλαβαίνει τι θέλουν να ακούσουν οι πολίτες. Άσχετα αν η σωτηρία του παλιού συστήματος μπορεί να γίνει και με «νέα υλικά»…
- Πάει ο Ψαριανός, πάει κι ο Παπαδόπουλος (πρώην μεγάλο… αστέρι της αριστερής δημοσιογραφίας) και έπεται συνέχεια. Τρέμω στην ιδέα ότι στο τέλος θα μείνει μόνος του ο Φώτης Κουβέλης και θα ψάχνει για κόμμα…
- Έξαλλος ο Ψαριανός γιατί έμαθε ότι διαγράφτηκε από τη ΔΗΜΑΡ από τον ομαδάρχη της κατασκήνωσης της κόρης του που το άκουσε στο ραδιόφωνο. Ήταν λέει κάτι σαν πραξικόπημα. Να θυμίσουμε ότι όταν έκλεισαν την ΕΡΤ, μέσα σε μερικές ώρες, ο Γρηγόρης αγανακτούσε με όσους παρομοίαζαν την ενέργεια με πραξικόπημα και τάσσονταν υπέρ της παραμονής της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση. Τον καταλαβαίνουμε, βέβαια, η διαγραφή του είναι πιο σημαντικό γεγονός, κλαίει όλη η Ελλάδα αλλά και ο ελληνισμός του εξωτερικού…
- Όσο για τον οικειοθελώς αποχωρήσαντα Ανδρέα Παπαδόπουλο, εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν κρατιόταν στη ΔΗΜΑΡ, έχει υπερβεί το φάσμα της ανανεωτικής Αριστεράς και αγωνιά για την ανανέωση όλων των πολιτικών χώρων. Κάτι σαν αυτό το ψηφοδέλτιο που κατέβαινε στις Ευρωεκλογές, το «Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, χαρίζω οικόπεδα».
Αηδόνης
Σχόλια
