Η κυβέρνηση ασκεί μια πολιτική καταστροφική για την ελληνική κοινωνία και η κατάσταση επιδεινώνεται διαρκώς. Η συναίνεση γύρω της φθείρεται με αυξανόμενη ταχύτητα, ακόμη και στα παραδοσιακά συντηρητικά στρώματα και περιορίζεται όσο πάει και περισσότερο σ’ αυτούς που έχουν άμεσα οφέλη από την κρίση. Οι τριπλές εκλογές που έρχονται είναι ευκαιρία να επιτείνουν τη φθορά της και να επιταχύνουν την πτώση της.
Παρ’ όλα αυτά, δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί ένα ορατό κύμα ανατροπής με βάση την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό που προτιμά τον «Κανένα», που θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «μία από τα ίδια» (…).
Η προεκλογική εκστρατεία είναι μια ευκαιρία να ανατραπεί αυτή η εικόνα. Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει προσελκύοντας άτομα και κινήσεις του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού. Γίνεται εστιάζοντας στο πρόγραμμα, απαντώντας σε ερωτήματα του τύπου:
– Πώς εξειδικεύεται ο αντιμνημονιακός αγώνας της Αριστεράς σε τοπικό, περιφερειακό, ευρωπαϊκό επίπεδο;
– Πώς διευρύνεται η ενεργή συμμετοχή πολιτών με κοινωνική ευαισθησία στα δημοτικά και περιφερειακά σχήματα και πώς αξιοποιείται η μέχρι τώρα εμπειρία τους από τον ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο ώστε να τα στηρίζει χωρίς να τα χειραγωγεί;
Η πολιτική συμμαχιών
Το παρελθόν της Αριστεράς διδάσκει ότι ουδέποτε έχει καταφέρει τίποτε το σημαντικό κάνοντας συμφωνίες με παράγοντες και κινήσεις για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. (…) Στις σημερινές εκλογές, το οποιοδήποτε άνοιγμα πρέπει να γίνεται με γνώμονα την κοινωνική γείωση της Αριστεράς. Δηλαδή τη δημιουργία σταθερών αυτοδιοικητικών σχημάτων που θα παραμείνουν ενεργά είτε κερδίσουν την εκλογή είτε μείνουν στην αντιπολίτευση. Δυστυχώς, αυτές οι αρχές δεν έχουν τηρηθεί σε επίπεδο ηγεσίας αλλά και σε αρκετές Οργανώσεις Μελών. Οι παρασκηνιακές επαφές στο προηγούμενο διάστημα είχαν οργιάσει, η ονοματολογία έδινε κι έπαιρνε και συναγωνιζόταν σε προχειρότητα την επιλογή των ονομάτων. (…)
Εκλογική καταγραφή ή ανάληψη ευθύνης;
Είναι προφανές ότι η εκλογική καταγραφή θα έχει επιπτώσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή. Οι εκλογές, όμως, είναι τρεις και το πιο καθαρό, το πιο ευανάγνωστο ποσοστό, αυτό που λιγότερο μπορεί να αλλοιωθεί, θα φανεί στις ευρωεκλογές. Στις τοπικές εκλογές, όπου θα υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες, μεικτοί συνδυασμοί και ανεξάρτητοι (με εισαγωγικά ή χωρίς), θα υπάρξει αρκετή κουβέντα και μπόλικο φλουτάρισμα. Γι’ αυτό και μεγάλο βάρος πρέπει να πέσει στις ευρωεκλογές, με διπλό στόχο: Αφενός να αναδειχτεί η εθνική τους σημασία με αιχμή το αν θα ακολουθηθεί μια ευρωπαϊκή πολιτική υποταγής ή αντίστασης, αφετέρου να μειωθεί η αποχή όσο γίνεται περισσότερο και η τιμωρητική ψήφος να στραφεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ που θα πείθει ότι δεν είναι «μία από τα ίδια».
Στο κόμμα υπάρχει μια άποψη ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, σε κεντρικό επίπεδο, θα μετατραπεί αυτόματα σε ρεύμα υπέρ του στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις. Πρόκειται για μεγάλη αυταπάτη. Δεν υπάρχει εκλογικός αυτοματισμός και αυτό φαίνεται από τις εκλογές που έχουν γίνει σε διάφορους φορείς, συνδικάτα, επιστημονικούς συλλόγους κ.λπ. (…)
Στις τοπικές εκλογές, επομένως, οι όροι είναι πιο δυσμενείς από τις ευρωεκλογές, ως προς την αντιμετώπιση των αντιπάλων. Δεν αρκεί ο αέρας του μελλοντικού νικητή των βουλευτικών, δεν αρκεί να κατέβουν προβεβλημένα στελέχη. Πρέπει οι υποψήφιοί μας να κατέχουν τα προβλήματα, να έχουν πειστικές προτάσεις εκτός πλαισίων μνημονίου για την αντιμετώπισή τους, να δεσμεύονται ότι θα παραμείνουν στο δήμο (ή στην περιφέρεια αντίστοιχα) είτε εκλεγούν στη Διοίκηση είτε μείνουν ως αντιπολίτευση. Οφείλουν να πείσουν ότι αναλαμβάνουν κάποια σημαντική ευθύνη απέναντι στους εκλογείς και ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν τις εκλογές αυτές ούτε για πασαρέλα ούτε για εφαλτήριο για άλλα πόστα. Καθώς, μάλιστα, πρόκειται για πλήρη απασχόληση, όσοι από τους υποψήφιους είναι βουλευτές να παραιτηθούν πριν από τις εκλογές, ώστε να μη μειωθεί η δύναμη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Πρέπει, επίσης, οι υποψηφιότητές μας να μην είναι ευάλωτες σε θέματα ήθους (μεμπτό πόθεν έσχες, οικογενειοκρατική συμπεριφορά, ρουσφετολογία κ.λπ.): Τέτοια θέματα δεν κρύβονται εύκολα ούτε για πολύ καιρό και έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην όλη εικόνα της Αριστεράς.
Δημοκρατικές διαδικασίες και ενότητα
Όλοι συμφωνούν ότι στις δύσκολες μάχες η ενότητα είναι απαραίτητη. Πολλοί όμως ξεχνούν ότι η ενότητα χτίζεται γύρω από ένα στόχο, και ότι για να είναι σαφής ο στόχος πρέπει να ακολουθηθούν διαδικασίες διαλόγου και αλληλοσεβασμού, δηλαδή διαδικασίες δημοκρατικές. Όταν η ενότητα επιβάλλεται με διατάγματα και διοικητικά μέσα, τότε είναι επισφαλής και η επίκλησή της ηχεί υποκριτικά. Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν πρόσφατα για τις υποψηφιότητες στις Περιφέρειες και στο δήμο της Αθήνας κάθε άλλο παρά δημοκρατικές ήσαν. (…)
Προτάσεις για τη συνέχεια
Η κοινωνία δοκιμάζεται, οι αγώνες συνεχίζονται, ο χρόνος δεν μας περιμένει. Το κόμμα βγαίνει τραυματισμένο από τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν και είναι απαραίτητο η ηγεσία να αναλογιστεί τις ευθύνες της και να βγάλει τα συμπεράσματά της.
Για όσα έρχονται προτείνουμε τα εξής:
1. Οι ενεχόμενες Ο.Μ. να τοποθετηθούν, με πλήρη και αμερόληπτη ενημέρωση, ως προς τις τελευταίες επιλογές της Κ.Ε. και οι τυχόν αντιρρήσεις τους να έχουν βαρύνουσα ισχύ στην λήψη των αποφάσεων. Οι επόμενες υποψηφιότητες να συζητηθούν στις Ο.Μ., συσχετισμένες με την εφαρμογή του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στους τόπους ευθύνης τους.
2. Οι υποψήφιοι (οι μέχρι σήμερα δηλωμένοι και όλοι οι επόμενοι) να δηλώσουν πλήρη διαθεσιμότητα για τη θέση που διεκδικούν, είτε εκλεγούν είτε παραμείνουν αντιπολίτευση, και να παραιτηθούν από τυχόν βουλευτικά αξιώματα πριν από την εκλογή τους.
3. Να υπάρξει πλήρης διαφάνεια ως προς τα προσόντα των υποψηφίων.
4. Για τις Ευρωεκλογές, να συζητηθεί επειγόντως η εξειδίκευση και ιεράρχηση των θεμάτων της πολιτικής μας, πριν γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για ονόματα, και τα ονόματα που θα επιλεγούν να έχουν δημόσια τοποθετηθεί ως προς αυτό το πρόγραμμα (συμπεριλαμβανομένων και τυχόν συνεργαζόμενων).
Ανένταχτοι εντός ΣΥΡΙΖΑ
(αποσπάσματα από ανακοίνωση της 12 Φλεβάρη)
