του Μιχάλη Σιάχου
«Η πιο σημαντική είδηση αυτής της περιόδου είναι η σταθερή μείωση των ποσοστών ανεργίας. Βρισκόμαστε ήδη στα πιο χαμηλά επίπεδα της τελευταίας πενταετίας. Η ΕΛΣΤΑΤ κατέγραψε για τον Απρίλιο την ανεργία στο 21,7%. Το ποσοστό αυτό είναι το χαμηλότερο από τις αρχές του 2012. Το οποίο, μάλιστα, τον Απρίλιο του 2014, λίγο πριν αναλάβουμε, είχε -θυμίζω- εκτιναχθεί στο 27,2%». Τα παραπάνω αποτελούν μια από τις βαρύγδουπες επισημάνσεις του Αλέξη Τσίπρα κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Εργασίας, τη Δευτέρα 17 Ιουλίου.
Λίγες μέρες αργότερα, όμως, έρχεται μια σαφέστατη απάντηση στον πρωθυπουργό, όχι από κάποιους… υπερεπαναστάτες ή «έξαλλους» αριστερούς, αλλά από την Εθνική Τράπεζα στο μηνιαίο δελτίο μακροοικονομικής ανάλυσης για την ελληνική οικονομία, που κυκλοφόρησε την προηγούμενη Τετάρτη.
Τι διαπιστώνει, λοιπόν, η τράπεζα, που μόνο για αντικυβερνητικό μένος δεν μπορεί να την κατηγορήσει κανείς;
Ότι η απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκε κατά 150.000 θέσεις (ή 5,2% σωρευτικά) από τα μέσα του 2014 μέχρι και το 1ο τρίμηνο του 2017, με τον μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης της απασχόλησης να ανέρχεται σε 1,5%. Σύμφωνα με την τράπεζα, η βελτίωση αυτή έρχεται μετά τη δραματική συρρίκνωση της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα κατά 1,1 εκατ. θέσεις (ή 23% σωρευτικά) μεταξύ 2009 – 2013, εκ των οποίων οι 780.000 ήταν μισθωτοί και οι 320.000 αυτοαπασχολούμενοι και άμισθοι εργαζόμενοι σε οικογενειακές επιχειρήσεις.
Και τι διαπιστώνει στη συνέχεια η τράπεζα; Ότι για τη βελτίωση είναι σημαντικός ο ρόλος των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, με σχετικά μικρό αριθμό εβδομαδιαίων ωρών εργασίας και συχνά επισφαλή χαρακτηριστικά που κυριάρχησε στις νέες προσλήψεις.
Για να γίνει ακόμα πιο σαφής: Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τριετία οι δύο βασικοί παράγοντες που στήριξαν την απασχόληση, ήτοι η μείωση του κόστους εργασίας και η αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, «βοήθησαν» στη δημιουργία της συντριπτικής πλειονότητας των νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Αναλυτικά, η σωρευτική μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά 12,6%, σε απόλυτες τιμές και κατά 17,7% συγκριτικά με τους εμπορικούς εταίρους, την περίοδο 2012-2016, αντέστρεψε πλήρως την απώλεια ανταγωνιστικότητας κόστους κατά την προηγούμενη δεκαετία.
Οι εργαζόμενοι-λάστιχο, λοιπόν, σε επισφαλείς και κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, που δεν μπορούν να προγραμματίσουν τίποτα στη ζωή τους και για τους οποίους η εργασιακή ασφάλεια και η δυνατότητα να ζουν από τη δουλειά τους είναι ουτοπία, συνθέτουν την «επιτυχία» της κυβέρνησης.
Ο Σημίτης, που εισήγαγε πρώτος τον όρο «απασχολήσιμος», τώρα δικαιώνεται πανηγυρικά. Ο στόχος, που από την εποχή του αλήστου μνήμης εκσυγχρονισμού τέθηκε, επιτέλους πραγματώνεται από την κυβέρνηση Τσίπρα.
Και δεν το λέμε εμείς, αλλά η Εθνική Τράπεζα.
Αμφιβάλετε ακόμα ότι ο Τσίπρας βλέπει χαμογελαστά πρόσωπα;
