Ο κυρ- Γιάννης ήταν σχετικά γνωστός στη Μυτιλήνη, ιδιαίτερα στους μαγαζάτορες και στους ανθρώπους της «αγοράς». Τον έβλεπα τις Κυριακές το απόγευμα στο «Πανελλήνιο», πάντα σ’ ένα μόνιμο τραπεζάκι να πίνει το ουζάκι του και πάντα με τους ίδιους, 2-3 κολαούζους τριγύρω του.
Καλοντυμένος, με κάτι όμορφα γυαλιά μυωπίας, να μιλά και να χειρονομεί συνεχώς και οι κολαούζοι του να κουνάνε αμίλητοι το κεφάλι και να καταπίνουν τα μεζεδάκια.
Ομολογώ πως ως παιδί, τον θαύμαζα λίγο. Λίγο το παρουσιαστικό του, λίγο ο «μύθος» για την καταγωγή του από σπουδαία φαμίλια, μου έκανε εντύπωση. Όταν, δε, αργότερα έμαθα πως τα γυαλιά του ήταν από ταρταρούγα και παραγγελία, ο θαυμασμός μου μεγάλωσε.
Έπαιρνα με τρόπο μια καρέκλα και καθόμουν κοντά στο τραπέζι του, για να ακούω τι λέει. Δεν καταλάβαινα και πολλά, όμως θυμάμαι πως πάντα έλεγε τα ίδια και τα ίδια, πάντα με στόμφο και με παροιμίες και με όμορφες λέξεις και καμιά φορά, έλεγε στο τέλος και κάτι ποιηματάκια.
Όταν ήταν να φύγει, αναφωνούσε:
-Ο Θεός μαζί σας. Μιχάλη τα ούζα στο τεφτέρι, και αποχωρούσε καμαρωτός, ακολουθούμενος από τους χορτάτους πια κολαούζους του.
Ο Μιχάλης, ο μπουφετζής, έβριζε και έγραφε.
-Τι πράμα είναι μπαμπά τούτος ο κυρ- Γιάνν’ς;
-Σάλια-μπάλιας, μπαγαπόντ’ς και μπαταξής.
Θρύψαλα ο θαυμασμός και τα γυαλιά από ταρταρούγα.
Πώς τώρα και τα θυμήθηκα όλα τούτα;
Μου ήρθε ολοζώντανος στο μυαλό ο κυρ-Γιάννης, όταν είδα στη ΔΕΘ το Σαμαρά και ασυναίσθητα φώναξα:
-Σάλια-μπάλιας, μπαγαπόντ’ς και μπαταξής.
Και επικίνδυνος, μουρμούρισα αργότερα.
Τι να λέμε τώρα…
Κλάσεις ανώτερος ο κυρ- Αντώνης και σε στυλ και στα λεγόμενά του, άσε που οι κολαούζοι του ήταν περισσότεροι και πιο καλοντυμένοι.
Αστέρι ο κυρ- Αντώνης κι ας μη φορούσε γυαλιά από ταρταρούγα.
-Ξεμπερδέψαμε με το χθες, μας είπε και μας έκρυψε πως πάμε για νέο Μνημόνιο.
-Κόψαμε τις συντάξεις-μαϊμού, μας είπε και δεν μας είπε πως θα κόψει κατά 30% τις «νόμιμες».
Το προσωρινό «χαράτσι», το έκανε μόνιμο ΕΝΦΙΑ και χαρά χαρούμενος ανήγγειλε πως άντε, θα το πληρώνουμε σε πολλές δόσεις.
Μας αύξησε το πετρέλαιο κατά 40%, το μείωσε κατά 30% και μας το ξεφούρνισε σαν «γενναίο βήμα ελαφρύνσεων».
Κάθε φορά που έλεγε ένα ψέμα, αναφωνούσε:
-Όπλο μας η αλήθεια!
Οι κολαούζοι από κάτω, χειροκρότημα.
Η τρόικα να του λέει «Αντωνάκη, άλλος είναι αφεντικό» και οι κολαούζοι από κάτω, χειροκρότημα.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, να οι ΣΥΡΙΖΑίοι τρομοκράτες και Τζιχαντιστές, να οι εκλογές αμάρτημα και άμα ψηφίσει ο λαός θα πάμε κατά διαβόλου, να και «αγορές» που μας αγάπησαν πια, πάρε και σταθερότητα από ‘δω και μπρος, μέχρι και οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης μας διαβεβαίωσαν πως μόνο με τούτη την κυβέρνηση θα δούμε προκοπή.
Εκεί όμως που ο Σαμαράς ξεπέρασε το μπαγαπόντη κυρ-Γιάννη, ήταν όταν έκλεισε την ομιλία του, με ολίγον Κριαρά:
«Να λέτε πάντα αυτό που πιστεύετε… Και να πληροφορείτε σωστά».
Ρε κοιτάτε πώς έχουν εξελιχθεί οι μπαγαπόντες!
Δεν είναι όμως κατάντια και ντροπή για τούτο το λαό, να συνεχίζουν να τον θεωρούν «καταλληλότερο»;
Και δεν πρέπει και η Αριστερά να ψάξει να βρει το γιατί;
Λέω, τώρα…
