Σε προηγούμενο φύλο του Δρόμου, όταν μόλις είχε εκδηλωθεί η επίθεση της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, είχαμε αναρωτηθεί: «Ποιος ωφελείται από την επέλαση της Αλ Κάιντα; Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Μπαχρέιν, αν έχουν λόγους να χτυπούν το σιιτικό τόξο που εκτείνεται από την Τεχεράνη μέχρι τον Άσαντ και τη Χεσμπολά στο Λίβανο, σημαίνει ότι πρέπει ταυτόχρονα να υπονομεύουν τον Μαλίκι στη Βαγδάτη. Η Δύση και ειδικά οι ΗΠΑ τι σχέση έχουν με όλα αυτά; Το μέλλον θα δείξει» (Η προαναγγελθείσα επέλαση της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, φ. 218).
Λοιπόν, το μέλλον έδειξε! Στη γεωπολιτική έχει συχνά εφαρμογή το ρητό «τα φαινόμενα απατούν» και την ίδια στιγμή μπορεί κανείς από τα επιφαινόμενα, πριν ακόμη προχωρήσει σε βάθος, να εξάγει ορισμένα ασφαλή συμπεράσματα. Στην προκειμένη περίπτωση τα φαινόμενα που απατούν είναι η υπαρκτή, πραγματική μέχρι χθες σύγκρουση ανάμεσα στην Αλ Κάιντα του Ιράκ στη Συρία και δυνάμεις που στηρίζονταν από τη Δύση και Μοναρχίες του Κόλπου.
Την ίδια στιγμή ορισμένα από τα επιφαινόμενα που ακολούθησαν την επέλαση της Αλ Κάιντα αρκούν για να εξαχθούν τα αντίστροφα συμπεράσματα για τη στάση των ΗΠΑ.
Η σχετική αδράνεια και κυρίως «ηρεμία» της Ουάσινγκτον, καθώς και οι συχνές αναφορές στις «ευθύνες του Ιρακινού πρωθυπουργού Μαλίκι» περισσότερο κι από τις αναφορές εναντίον της ίδιας της Αλ Κάιντα, φανερώνουν αν όχι την εμπλοκή των ΗΠΑ σίγουρα κάτι περισσότερο από την απλή ανοχή, και σε καμιά περίπτωση δυσαρέσκεια. Αν η προέλαση της Αλ Κάιντα ανέτρεπε συσχετισμούς και ερχόταν σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η αντίδραση της Ουάσιγκτον θα ήταν άμεση και σφοδρή: και μόνον το όνομα της Αλ Κάιντα δρα προκαταβολικά ως ο απόλυτος νομιμοποιητικός τάχα παράγων κάθε στρατιωτικής αντίδρασης. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν αντιδρούν έτσι και αντίθετα επιτίθενται εμμέσως πλην σαφώς στον Μαλίκι, είναι εύγλωττο.
Το παρακάτω άρθρο του Pepe Escobar κινείται σε αυτό το προφανές πλαίσιο.
Ενεργοποίηση διά της Αλ Κάιντα του παλιού αμερικανικού σεναρίου και «οψιόν» τριχοτόμησης που άφησε πίσω του το αμερικανικό Πεντάγωνο αποχωρώντας από το Ιράκ και βρισκόταν μέχρι σήμερα στο ψυγείο; Τριχοτόμησης ανάμεσα σε σιιτικό, σουνιτικό και κουρδικό Ιράκ; Σίγουρα δεν είναι μια προοπτική που ενθουσιάζει την Άγκυρα που όμως συνέβαλε με το παραπάνω μέχρι τώρα στην ενίσχυση της Αλ Κάιντα του Ιράκ στη Συρία. Είναι όμως μια προοπτική που περιορίζει το έδαφος της προσέγγισης του Μαλίκι με την Τεχεράνη και τη σύσφιγξη του σιιτικού τόξου Ιράν-Βαγδάτη-Άσαντ-Χεσμπολά. Προοπτικά επίσης μπορεί να ευνοεί το Ισραήλ που έχει επενδύσει σημαντικά στους Κούρδους του Ιράκ. Για άλλη μια φορά, το μέλλον θα δείξει τι από αυτά ισχύει…
Καείτε, Άντρες με τα Μαύρα, καείτε*
Η κοινή ατζέντα ΙΚΙΛ και Ουάσινγκτον – Γιατί οι ΗΠΑ θεωρούν τους τζιχαντιστές θεόσταλτο προβοκάτορα
Του Pepe Escobar**
Οι «σκληροί» Τζιχαντιστές με τα μαύρα: το πακέτο περιλαμβάνει οπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, ολοκαίνουρια άσπρα Nike και καινούρια τζιπ Toyota να διασχίζουν την Συρο-Ιρακινή έρημο.
Κάποτε, όχι πολύ παλιά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριζε μόνο τους «καλούς τρομοκράτες» (στη Συρία) και όχι τους «κακούς».
Οι «ειδικοί» του ιδρύματος Μπρούκινγκς υποστηρίζουν ότι το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και Λεβάντε (ΙΚΙΛ) είναι η πιο σκληρή ομάδα Τζιχαντιστών στον πλανήτη.
Από πέρυσι, σύμφωνα με την προπαγάνδα της κυβέρνησης των ΗΠΑ, οι «καλοί τρομοκράτες» στη Συρία είναι η συμμορία της Αλ Νούσρα, ένα υποπροϊόν της Αλ Κάιντα και του πρίγκηπα Μπαντάρ Μπιν Σουλτάν (πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Ριάντ), και το Ισλαμικό Μέτωπο, κατά βάση ένα παρακλάδι της Αλ Νούσρα.
Έτσι παραμένει αναπάντητο το βασικό ερώτημα του τι επιδιώκει αυτό το συνονθύλευμα σκληροπυρηνικών Σουνιτών και υπολειμμάτων του κόμματος Μπάαθ, που αποτελεί τους Άνδρες Με Τα Μαύρα του ΙΚΙΛ.
Δεν σκοπεύουν να εισβάλουν στη Βαγδάτη. Από την άλλη μεριά προσπαθούν να επιταχύνουν τη Βαλκανοποίηση και τελικά τη διχοτόμηση της Συρίας και του Ιράκ. Δεν είναι πνευματικό παιδί της CIA. Είναι τα νόθα παιδιά της γενναιοδωρίας του Μπαντάρ Μπιν Σουλτάν.
Το γεγονός ότι το ΙΚΙΛ δεν χρηματοδοτείται άμεσα από την CIA δεν σημαίνει ότι η ατζέντα του διαφέρει σε κάτι από αυτήν της Αυτοκρατορίας του Χάους. Η διοίκηση Ομπάμα μπορεί να στέλνει λίγους πεζοναύτες για να προστατεύσει τη μεγαλύτερη, σε μέγεθος Βατικανού, πρεσβεία στον πλανήτη καθώς και κάποιους «πολεμικούς συμβούλους» για την «επανεκπαίδευση» του υπό διάλυση Ιρακινού στρατού, όμως δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι ο Ομπάμα προτίθεται να εγκρίνει οποιαδήποτε «πολεμική επιχείρηση» ενάντια στο ΙΚΙΛ.
Ακόμα κι αν ο Ομπάμα έφτιαχνε μια νέα λίστα θανάτου για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του, αυτό δεν θα ήταν παρά ένας αντιπερισπασμός. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ατζέντα του ΙΚΙΛ και της αμερικανικής κυβέρνησης συγκλίνουν στα ίδια σημεία: Ανατροπή του Ιρακινού πρωθυπουργού Αλ Μαλίκι (όχι τυχαία ο νέος κοινός στόχος των ΜΜΕ στις ΗΠΑ), περιορισμός της πολιτικοοικονομικής επιρροής του Ιράν πάνω στο Ιράκ, κατάργηση της συμφωνίας Sykes-Picot και διευκόλυνση της δημιουργίας τεράστιων περιοχών εκτός ελέγχου από την κεντρική εξουσία, υπό τους σκληροπυρηνικούς Σουνίτες. Για την Αυτοκρατορία του Χάους το ΙΚΙΛ είναι ο θεόσταλτος προβοκάτορας.
Η Σαουδική Αραβία έχει διαψεύσει επίσημα οποιαδήποτε υποστήριξη προς το ΙΚΙΛ. Άρα αυτό αληθεύει ακόμα κι αν ο Μπιν Σουλτάν χρειάστηκε να θυσιαστεί. Δεν ελέγχουν τάχα το τι συμβαίνει στο Ιράκ. Όλα τάχα οργανώνονται από τα «απομεινάρια» του Μπάαθ.
Περισσότερη αλλαγή καθεστώτος
Το όλο θέμα αφορά κυρίως τον περιορισμό του Ιράν. Η ίδια παλιά ιστορία για «αποδείξεις» ότι «το Ιράν και οι σύμμαχοί του στη Συρία» έχουν «συνεργαστεί» με το ΙΚΙΛ και ότι ο Άσαντ στη Συρία έχει «συνεταιριστεί» με το ΙΚΙΛ. Όλα καταλήγουν σε μια αφήγηση για ένα «πυρηνικό Ιράν» ενάντια στους «Σουνίτες Άραβες» στην οποία το ρόλο του μπαμπούλα έχει πάντα η Αλ Κάιντα. Η προπαγάνδα των νεοσυντηρητικών που καταγγέλλει την κυβέρνηση των ΗΠΑ για συμφωνία με την Τεχεράνη ενάντια στο ΙΚΙΛ αποτελεί για άλλη μια φορά παραπληροφόρηση.
Ο Ιρανός αρχιστράτηγος Μοχάμεντ Ρεζά Ναγκουντί ήταν πολύ κοντά στην αλήθεια όταν δήλωσε: «Οι ομάδες Τακφίρι και Σαλάφι σε διάφορα κράτη της περιοχής, ειδικά στη Συρία και το Ιράκ, υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ» και ότι «οι ΗΠΑ χειραγωγούν τους τρομοκράτες Τακφίρι με σκοπό να αμαυρώσουν την εικόνα του Ισλάμ και των Μουσουλμάνων». Το ίδιο ισχύει και για τα όσα δήλωσε ο Αλί Λαριτζανί: «Είναι φανερό ότι οι Αμερικάνοι και οι χώρες που τους ακολουθούν έχουν κάνει τέτοιες κινήσεις… Η τρομοκρατία έχει εξελιχθεί σε όργανο των υπερδυνάμεων για να πετύχουν τους σκοπούς τους».
Η Τεχεράνη έχει αναγνωρίσει το τι πραγματικά είναι το ΙΚΙΛ: μια παγίδα. Είναι επίσης πεπεισμένοι ότι η Ουάσινγκτον δεν θα τα χαλάσει με τους υποτελείς της στη Σαουδική Αραβία. Αυτό που η Τεχεράνη ήδη πρακτικά υποστηρίζει –και με «συμβούλους» επί τόπου– είναι μια πληθώρα από πολιτοφυλακές Σιιτών που αναπτύσσονται για να διαφυλάξουν τη Βαγδάτη και ειδικά τις ιερές πόλεις των Σιιτών. Οι ΗΠΑ εν τω μεταξύ επιμένουν στο αγαπημένο τους θέμα: Μαλίκι, Μαλίκι, Μαλίκι. Τίποτα απ’ ό,τι συμβαίνει στο Ιράκ δεν έχει σχέση με την επιχείρηση Σοκ και Δέος, την εισβολή, την κατοχή και καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους της χώρας, το Αμπού Γκράιμπ ή τον βίαιο υποκινούμενο από τις ΗΠΑ εμφύλιο, σεχταριστικό πόλεμο. Για όλα φταίει ο Μαλίκι. Οπότε πρέπει να ανατραπεί. Όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν ξαναγυρίζουμε στα κλασικά εικονογραφημένα: αλλαγή καθεστώτος.
Προς ένα σκληροπυρηνικό Σουνιστάν
Κάτι ύποπτο συμβαίνει με τον αρχηγό του ΙΚΙΛ Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι γνωστό και ως Αμπού Ντούα γεννημένο στη Σαμάρα το 1971, υπόλειμμα της εποχής Σαντάμ αλλά –κυρίως- πρώην κρατούμενο της κυβέρνησης των ΗΠΑ στο Καμπ Μπόκα από το 2005 έως το 2009 καθώς και πρώην ηγέτη της Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Δεν αποτελεί μυστικό ότι οι Άντρες Με Τα Μαύρα του ΙΚΙΛ εκπαιδεύτηκαν το 2012 από τους Αμερικανούς σε μια μυστική βάση του Σαφάουι, στη βόρεια έρημο μιας χώρας φάντασμα, της Ιορδανίας, έτσι ώστε να πολεμήσουν αργότερα ως εγκεκριμένοι από τη Δύση «επαναστάτες» στη Συρία.
Ήταν ο ίδιος ο Αλ Μπαγκντάντι που έστειλε μια ομάδα για να στήσουν τις ομάδες «καλών τρομοκρατών» στη Συρία. Μπορεί να χωρίστηκε από την Αλ Νούσρα το 2013, αλλά ακόμα διατηρεί τον έλεγχο μιας τεράστιας έκτασης ερήμου που εκτείνεται από τη βόρεια Συρία έως το δυτικό Ιράκ. Αυτός είναι ο νέος Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Ξεχάστε τον Οσάμα
Ένα σκληροπυρηνικό Σουνιστάν ανάμεσα στο Κουρδικό βόρειο τμήμα του Ιράκ και το Σιιτικό νότιο τμήμα, που κολυμπάει στο πετρέλαιο και φτάνει μέχρι το Χαλέπι, τη Ράκα και το Ντεΐρ Εζ Ζορ στη Συρία, ανάμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη, με πρωτεύουσα τη Μοσούλη. Sykes – Picot σκάστε από τη ζήλεια σας.
Προφανώς ο Αλ Μπαγκντάντι δεν θα μπορούσε να είχε καταφέρει κάτι τόσο εκπληκτικό ολομόναχος. Και εδώ εμφανίζεται ο στενός του συνεργάτης, «υπόλειμμα» της εποχής Σαντάμ, προικισμένος θεωρητικός του Μπάαθ, Ιζάατ Αλ Ντουρί ο οποίος τυχαίνει να κατάγεται από την στρατηγικής σημασίας Μοσούλη. Και πάνω απ’ όλα εδώ κάνει την εμφάνισή του το Γενικό Στρατιωτικό Συμβούλιο των Επαναστατών του Ιράκ – ένας «μυστικός» οργανισμός ο οποίος κατάφερε υποτίθεται να παρακάμψει ολόκληρο το δίκτυο της δυτικής αντικατασκοπείας συμπεριλαμβανομένης και της NSA…
Τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς, επειδή αυτός ο συνασπισμός των προθύμων οργανώθηκε χάρη στον Μπιν Σουλτάν – όσο ήταν ακόμα ενεργός, με την κρίσιμη υποστήριξη του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν. Έτσι χάνονται τελείως τα ίχνη που οδηγούν στην ανάμειξη της Ουάσινγκτον.
Το Γενικό Στρατιωτικό Συμβούλιο κατάφερε να συγκεντρώσει τα «απομεινάρια» της ιρακινής αντίστασης του 2000, τους πιο σημαντικούς σεΐχηδες και να τους ενσωματώσει στο ΙΚΙΛ δημιουργώντας τον αποκαλούμενο «αντιστασιακό στρατό» – δηλαδή τους σκληροτράχηλους Τζιχαντιστές Με Τα Μαύρα που μέσα στα λευκά Toyota τους καταφέρνουν τάχα το ακατόρθωτο: να μην εντοπίζονται από το δίκτυο δορυφόρων της NSA.
Βαλκανιοποίηση με κάθε κόστος
Η ατζέντα της Αυτοκρατορίας του Χάους εξελίσσεται ανυποχώρητα. Η Βαλκανοποίηση είναι ήδη γεγονός. Ο Ιρακινός Υπουργός Εξωτερικών Χοζιάρ Ζεμπαρί (Κουρδικής καταγωγής) έκανε έκκληση στους Κούρδους Πεσμεργκά να συνεργαστούν με τον ιρακινό στρατό για να κρατήσουν το ΙΚΙΛ μακριά από το πλούσιο σε πετρέλαια Κιρκούκ. Αυτόματα οι Πεσμεργκά προσάρτησαν το Κιρκούκ.
Ο ανώτατος Σιίτης Αγιατολάχ Σιστανί κήρυξε Τζιχάντ ενάντια στο ΙΚΙΛ. Από τη μεριά του ο ηγέτης του Ανώτατου Ισλαμικού Συμβουλίου του Ιράκ, Σαγίντ Αμάρ Αλ Χακίμ, επανέφερε το παραστρατιωτικό σώμα Μπαντρ Κορπς που έχει πολλές ομοιότητες με τους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης. Αυτοί είναι πραγματικά σκληροτράχηλοι τύποι ενάντια στους οποίους το ΙΚΙΛ δεν έχει καμία ελπίδα. Παράλληλα ο Μπουκτάντα Αλ Σαντρ εξαπολύει τις «Ταξιαρχίες Ειρήνης» για να προστατέψουν τις ιερές πόλεις των Σιιτών και τις χριστιανικές εκκλησίες.
Εν τω μεταξύ το Πεντάγωνο θα καταφέρει να αποσπάσει έξτρα χρηματοδότηση για την αιώνια σταυροφορία του να σώσει τον Δυτικό πολιτισμό από τον τρόμο του Ισλάμ. Αν και η πλειοψηφία των Ιρακινών απορρίπτει τη Βαλκανοποίηση, οι Σουνίτες θα συνεχίσουν να κατηγορούν τους Σιίτες ότι είναι πιόνια του Ιράν και οι Σιίτες θα συνεχίσουν να κατηγορούν τους Σουνίτες ότι είναι η πέμπτη φάλαγγα της Σαουδικής Αραβίας. Το ΙΚΙΛ θα συνεχίσει να παίρνει τόνους ρευστού από πλούσιους Σαουδάραβες «δωρητές». Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα συνεχίζει να εξοπλίζει τους Σουνίτες στη Συρία ενάντια στους Σιίτες και (ίσως) θα διεξάγει ήπιες «στοχευμένες, στρατιωτικές επιθέσεις» για λογαριασμό των Σιιτών αυτή τη φορά ενάντια στους Σουνίτες του Ιράκ.
*: Το τραγούδι The Roof Is on Fire και ειδικότερα ο στίχος Burn, motherfucker, burn είχε γίνει το σουξέ των Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ και ιδιαίτερα των πυροβολητών των αρμάτων μάχης, όταν σκότωναν ιρακινούς αντιστασιακούς.
** Αναδημοσίευση άρθρου του στο Asia Times
Μετάφραση: Νίκος Μαγνήσαλης
