Αναβλήθηκε η δίκη κατά του Υπουργείου Υγείας, παρατείνεται η αυθαιρεσία
Η δίκη με θέμα την προσφυγή της Act Up κατά του υπουργείου Υγείας για την επαναφορά της Γ.Υ. 39Α Υγειονομικής Διάταξης, με δικάσιμο την Τρίτη 23/9/2014, πήρε αναβολή για τις 3/3/2015, εξαντλώντας σχεδόν τα νομικά όρια της αναβολής.
Με αφορμή όμως τη δίκη ήρθε ξανά στην επικαιρότητα ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Εκείνο της βίαιης καταστολής και περιστολής δικαιωμάτων που αφορούν την Υγεία. Κι αυτό, γιατί η συγκεκριμένη διάταξη δίνει τη δυνατότητα σε μεικτά κλιμάκια αστυνομικών και υγειονομικών να διεξάγουν αυθαίρετους ελέγχους πολιτών στον δρόμο, για τον ιό HIV και άλλα λοιμώδη νοσήματα. Δίνει δηλαδή την άδεια, με πρόφαση την προάσπιση της δημόσιας Υγείας, αυτά τα κλιμάκια να έχουν το δικαίωμα υποχρεωτικής λήψης βιολογικών υγρών από τυχαίους πολίτες στον δρόμο, αρκεί να θεωρηθεί ότι ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες πληθυσμού.
Είναι περιττό ν’ αναφέρουμε ότι οι πολίτες δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα στην άρνηση του ελέγχου. Ο έλεγχος θα γίνει έτσι κι αλλιώς, καταστρατηγώντας κάθε μορφή όχι μόνον δικαιώματος και λογικής, αλλά και επιστημονικής γνώσης.
«Για πρώτη φορά είχε παρουσιαστεί η 39Α τον Απρίλιο του 2012 και είχε αποτελέσει την αιτία για τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών από τον τότε υπουργό Υγείας Α. Λοβέρδο», μας λέει ο Κωνσταντής Καμπουράκης, συντονιστής προγραμμάτων δρόμου της Αct Up. «Η Αct Up, ως σωματείο στήριξης οροθετικών, θυμάτων trafficking και άλλων ευάλωτων ομάδων, από την πρώτη στιγμή στήριξε τον αγώνα για την απόσυρση της απαράδεκτης διάταξης με κάθε νόμιμο, νομικό και αλληλέγγυο τρόπο. Στηρίξαμε τις κοινές αντιδράσεις πολλών και διαφορετικών συλλογικοτήτων, ώστε να οργανώσουμε όλοι μαζί όσο πιο στοχευμένα γίνεται τις δράσεις μας, οργανώνοντας παράλληλα συζητήσεις ενημέρωσης και εκδηλώσεις. Για την ιστορία, στην πρώτη αίτησης ακύρωσης που έγινε από την Αct Up, το 2012, το υπουργείο Υγείας με την τότε υφυπουργό Φ. Σκοπούλη, απέσυρε τη διάταξη. Μετά από σαράντα μέρες ακριβώς, με την αλλαγή της ηγεσίας στο υπουργείο Υγείας και την άφιξη του Α. Γεωργιάδη το 2013, είδαμε ως πρώτη πολιτική του πράξη την επαναφορά της. Το οξύμωρο των Υπηρεσιών Υγείας του υπουργείου φάνηκε το καλοκαίρι του 2013 όπου με πάθος οι άνθρωποι οι οποίοι πριν εισηγούνταν την απόσυρση οι ίδιοι στην συνέχεια, υπερασπίζονταν την επαναφορά της ανάγοντάς την μάλιστα σε “βίβλο της δημόσιας Υγείας”. Να σημειωθεί ότι η 39Α,αποτέλεσε τον προπομπό των επιχειρήσεων Ξένιος Δίας (αφορά μετανάστες) και Θέτις (αφορά τοξικοεξαρτώμενους), επιχειρήσεις οι οποίες δεν έχουν σταματήσει. Με την εφαρμογή της διάταξης γέμισαν ακόμη περισσότερο φυλακές και κρατητήρια».
Είναι απολύτως σαφές ότι αυτού του είδους τα νομοθετήματα εξυπηρετούν στενές πολιτικές σκοπιμότητες οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο και την ελληνική (προμνημονιακή) νομοθεσία. Δεν είναι τυχαίο ότι η διεθνής επιστημονική κοινότητα αντέδρασε έντονα και τις δύο φορές που επανήλθε η διάταξη, καλώντας την Ελλάδα ν’ απολογηθεί στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, με κίνδυνο σοβαρών διεθνών κυρώσεων σε βάρος της.
Οι οροθετικές χρήστριες που διαπομπεύτηκαν με βάση την 39Α, δικαιώθηκαν όλες στα δικαστήρια. Η δε σιωπή των κατεστημένων ΜΜΕ, αναφορικά με τη δικαίωσή τους, ήταν σε ευθεία αντίθεση με εκείνη της διαπόμπευσής τους. Βλέπετε, η διαπόμπευση συνέπιπτε με τις εκλογές του 2012 και αποτέλεσε φτηνό προεκλογικό προπαγανδιστικό υλικό για την επανεκλογή των Α. Λοβέρδου και Μ. Χρυσοχοΐδη.
Η δικαστική αναβολή πυροδοτεί καινούργιο κύκλο ευαισθητοποίησης του κοινού με στόχο την κορύφωση των αντιδράσεων και πιέσεων, τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκδικάσεις των προσφυγών στο ΣτΕ, του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, της ΠΡΑΞΙΣ και της Act Up, δίνοντας ταυτόχρονα παράταση στην αυθαιρεσία.
μιμίκα κριτσανίδου
