Το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ
Ο χαιρετισμός του ΣΥΡΙΖΑ, διά στόματος του γραμματέα του κόμματος, Δ. Βίτσα, στο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ μεταξύ άλλων ανέφερε: «Είναι θετική η δική σας απόφαση για το σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης εναλλακτικής στη λιτότητα και τα μνημόνια. Για να εργαστούμε μαζί για τη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας για την αναδιανομή, την ανασυγκρότηση, την ανάπτυξη. Μιας συμφωνίας εθνικού χαρακτήρα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό».
Είχε προηγηθεί η ομιλία του Φ. Κουβέλη που προέκρινε τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ «σε μια πιθανή προοδευτική κυβέρνηση», ζητώντας «ισότιμη συνεργασία και όχι απλή προσκόλληση στον κορμό του πρώτου κόμματος».
Οι πάντες ετοιμάζονται, ενόψει μιας εκλογικής πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ. Το ένα προφανές κίνητρο είναι η πολιτική επιβίωση στελεχών, βουλευτών και κομμάτων στο νέο τοπίο. Το δεύτερο είναι η αλλοίωση μιας ενδεχόμενης κυβερνητικής αλλαγής, ώστε αυτή να μην αμφισβητήσει συνολικά το μνημονιακό πλαίσιο, αλλά να κινηθεί στις ράγες μιας προσαρμογής με κάποια ψήγματα υποτιθέμενης προοδευτικής πολιτικής. Αυτή είναι η «προοδευτική κυβέρνηση» για την οποία κάνουν λόγο ΔΗΜΑΡ αλλά και ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και άλλοι.
Η ΔΗΜΑΡ τιμωρήθηκε στις Ευρωεκλογές για τη φιλομνημονιακή της στάση. Η αντιμετώπισή της σαν να πρόκειται για συγγενική δύναμη ή φυσικό σύμμαχο, δεν προσθέτει αλλά αφαιρεί από τη δυναμική και την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο στον κόσμο της Αριστεράς, αλλά και στο τεράστιο δυναμικό που είναι δυσαρεστημένο και απομακρυσμένο από το πολιτικό παιχνίδι με τους όρους που αυτό σήμερα διεξάγεται.
Θα μπορούσε κανείς να αντιπαραθέσει την τελευταία απόφαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ για την προσέγγιση δυνάμεων που διαφοροποιούνται από την κυβερνητική πολιτική. Πρόκειται όμως για επιλεκτικό διάβασμα. Η ίδια απόφαση μιλά για συσπείρωση δυνάμεων «που θα τροφοδοτήσει, με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, με διαδικασίες συμμετοχής και εθελοντικής δράσης, ένα υπαρκτό, πλειοψηφικό και διάχυτο δυναμικό που ασφυκτιά από την αδυναμία έκφρασης και εκπροσώπησης» και «θα συνδέεται με το εγχείρημα μιας νέας ριζοσπαστικής μεταπολίτευσης».
Μπορούν όλα τα παραπάνω να ξεχαστούν και να απομείνει η πολιτική προσέγγισης δυνάμεων όπως το πολιτικό εκκρεμές που λέγεται ΔΗΜΑΡ και που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι το περεταίρω ψαλίδισμα του αντιμνημονιακού ριζοσπαστισμού; Όπως επανειλημμένα έχει διατυπωθεί από αυτές τις σελίδες, η επιχείρηση κεντροαριστερής ανασύνθεσης δεν είναι απλά μια διαδικασία διάσωσης κάποιων πολιτικών χώρων. Έχει στο στόχαστρό της κύρια τον ΣΥΡΙΖΑ και σκοπεύει στον εγκλωβισμό του, προκειμένου να διασωθεί το κλυδωνιζόμενο πολιτικό σύστημα.
Αυτή είναι η βαθύτερη στόχευση της συζήτησης για μια «προοδευτική κυβέρνηση» με πιθανούς συμμέτοχους τους πάντες πλην της ομάδας Σαμαρά και μάλλον του Β. Βενιζέλου. Η πίεση για μια τέτοια λύση θα ενταθεί. Αυτό υποδηλώνουν τα καλοπιάσματα πολιτικών και οικονομικών κύκλων που τελευταία διαπιστώνουν βήματα «ρεαλισμού» στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και δηλώνουν ότι δεν θα έρθει μαζί με αυτήν το τέλος του κόσμου…
Η διέξοδος για τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις συνθήκες, προφανώς, και δεν είναι το κλείσιμο στον εαυτό του. Οι πραγματικές λύσεις, όμως, βρίσκονται πέρα από το υφιστάμενο πολιτικό πλαίσιο που είναι ασφυκτικό για την κοινωνία. Από αυτή την άποψη διατηρεί την επικαιρότητά της η θέση που προβλήθηκε από τα μέλη της Π.Γ Ε. Σωτηρίου και Ρ. Ρινάλντι: «Στο ερώτημα “Με ποιον θα κυβερνήσετε;”, η απάντηση είναι σαφής: Θα κυβερνήσουμε με αυτούς που θα προκύψουν από το γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος και είτε θα πυκνώσουν τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, είτε θα συγκροτηθούν αυτόνομα σε αντιμνημονιακή ριζοσπαστική κατεύθυνση». Μια τέτοια στόχευση, όμως, θα σήμαινε συγκεκριμένο πλέγμα ιεραρχήσεων και αντίστοιχες τακτικές κινήσεις.
