Η εμφάνιση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο depate των υποψηφίων για την προεδρία της Kομισιόν, τάραξε τα νερά. Δεν ήταν αναμενόμενο, το να δημιουργηθεί ευρύτερα αυτή η αίσθηση. Μάλιστα, αυτή η έκπληξη είχε πολλές διαστάσεις εξίσου… εκπληκτικές. Εκ των προτέρων, ήδη από τη διαδικασία, τέτοιου τύπου τηλεοπτικές αναμετρήσεις λόγου, υπό τα ασφυκτικά περιθώρια που τίθενται (αυστηρά ελάχιστος χρόνος τοποθετήσεων και απαγόρευση απευθείας διαλόγου) φαντάζουν στημένες και ως προς την ποιότητα της αντιπαράθεσης που διεξάγεται και ως προς τις δυνατότητες ανάδειξης μιας αντιθετικής φωνής. Εκ των υστέρων, επίσης, ο Α. Τσίπρας, αν το εξετάσει κανείς ψύχραιμα και αντικειμενικά, δεν διατύπωσε τίποτα διαφορετικό από τον πυρήνα της πολιτικής πρότασης που έχει με σαφήνεια εκθέσει όλη αυτή την περίοδο, με κορύφωση την πολυεπίπεδη (σε πανελλαδικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο) εκστρατεία του, ενόψει της μάχης των Ευρωεκλογών. Εφόσον είναι έτσι λοιπόν, πώς άραγε πυροδοτήθηκε αυτό το ευνοϊκό κύμα αποδοχής, έως πλήρους ταύτισης με τις θέσεις και την εμφάνιση του Α. Τσίπρα, με στοιχεία, υπό μία έννοια, ακόμη και εθνικής περηφάνιας; Μήπως πρόκειται για υπερβολικές εκτιμήσεις;
Κάθε άλλο, μια και αυτό ακριβώς ήταν το κλίμα που κυριάρχησε από την επομένη αυθόρμητα και διάχυτα στις συζητήσεις στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, ακόμη και μεταξύ του κόσμου που δραστηριοποιούνταν στα προεκλογικά τραπεζάκια, όπου άνθρωποι από αντίπαλες παρατάξεις στο ΣΥΡΙΖΑ, διατύπωναν αυθόρμητα σχόλια, όπως: «Kαλά τους τα είπε ο δικός σας, επιτέλους ακούστηκε μια διαφορετική φωνή, αυτά έπρεπε να είχαν ειπωθεί ξεκάθαρα από το 2010, μπράβο, εξαιρετικός» και άλλα παρόμοια σε ύφος και περιεχόμενο. Άλλη μια από τις διαστάσεις της έκπληξης που έχει αξία να επισημανθεί είναι η ξαφνική συνειδητοποίηση, πως εδώ αναγνωρίζεται εκκωφαντικά και αναπάντεχα το τεράστιο έλλειμμα πληροφόρησης από τη μια και ταυτόχρονα η συσκότιση, το εμπάργκο που έχει επιβάλλει η πανίσχυρη μιντιακή μηχανή. Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί η αίσθηση της αποκάλυψης, κυριολεκτικά, που σήμανε η πρόσληψη της παρουσίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για πολλούς; Λες και δεν είχαν ποτέ, ώς τώρα, αντιληφθεί τις θέσεις και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ενδεικτικά οι ίδιοι πως όσα αντιλαμβάνονταν, ώς τώρα, τους δημιουργούσαν περισσότερο αίσθηση ασάφειας και σύγχυσης.
Ασφαλώς εξάγονται πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα, επιπλέον των προφανών πολιτικών κερδών για την υπόθεση της ανατροπής και της προοπτικής της χώρας. Κι ίσως η πολυτιμότερη παρακαταθήκη να αναγνωρίζεται σε όσα σηματοδοτεί και συμπυκνώνει ο όρος «χώρα», η Ελλάδα δηλαδή. Είναι τυχαίο πως η επιλογή της ελληνικής γλώσσας από τον Αλέξη Τσίπρα, ομολογουμένως, συντέλεσε καταλυτικά στην συνολική εικόνα;
Θητεία Τυμβωρύχου εκτελεί η «σειρά» του ’69
