Καθημερινές «λειτουργικές» λεπτομέρειες βοούν για το πώς και γιατί οι «δικοί μας» τροϊκανοί (νεολογισμός εμβαπτισμένος σε μια διεστραμμένη οικειότητα) γνωρίζουν τα πάντα (τα πάντα όμως) για το καλό μας. Διαφορετικά δεν αναμορφώνεται μια χώρα ως «κανονική», σύμφωνα με τη θριαμβική ρήση του Αντ. Σαμαρά. Αλλά ούτε καν μισή από τις σωτήριες «μεταρρυθμίσεις» δεν θα ήταν εφικτή, χωρίς την πρόθυμη και άδολη συνεισφορά των «δικών μας» δικών μας. Στην… άλλη κατοχή, ο λαός τούς αποκαλούσε «συνεργάτες». Λέξεις αφορισμένες, που δεν αρμόζουν στην ορθή σκέψη: κατοχή και λαός και συνεργάτες. Η τελευταία, μάλλον όχι άδικα, διεγείρει και ηλεκτρίζει περισσότερο. Δεν γίνεται χωρίς αυτούς. Κι αποδεικνύονται πολύτιμοι όχι μόνο στην κατεδάφιση, αλλά ίσως πιο απαραίτητος ο ρόλος τους προκύπτει όταν ορθώνονται τα εκτρώματα στη θέση ερειπίων. Και πτωμάτων.
Άραγε τι πληγώνει περισσότερο την ψυχή και αναστατώνει τη σκέψη: Το «μαύρο στην ΕΡΤ» ή το νέο (διατυμπανίζοντας ποιοτικές προδιαγραφές μάλιστα) πρόγραμμα της Δημόσιας Τηλεόρασης και Ραδιοφωνίας; Το κλείσιμο του ΙΚΑ ή τα εγκαίνια του Πρωτοβάθμιου Εθνικού Δικτύου Υγείας με διακηρυγμένες αξιώσεις, επίσης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης του ιατρικού προσωπικού; Αρκεί να ξυσθεί ελάχιστα η επιφάνεια. Βέβαια κι αυτό το ελάχιστο είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Όχι γιατί δεν λέγονται και δεν γράφονται αλήθειες. Ποιος ακούει και ποιος διαβάζει, και τι καταλαβαίνει βεβαίως, εδώ είναι η ουσία.
Εστιάζοντας λοιπόν σε Ενημέρωση και Περίθαλψη ενδεικτικά, αλλά όχι τυχαία. Το κλασικό, υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου Γ΄ Πρόγραμμα εκπέμπει ξανά στον αέρα, με την εξής άθλια μεθόδευση: ανατέθηκε εξ ολοκλήρου το πρόγραμμα ως εργολαβία για ένα δίμηνο σε ιδιωτική εταιρία, με αντίστοιχες προσωρινές συμβάσεις για τους μουσικούς παραγωγούς. Κι όσο για το ΠΕΔΥ, διαφημίζεται η θέσπιση, στα ιατρεία του πάλαι ποτέ ΙΚΑ, του κατοχυρωμένου στην κοινωνική συνείδηση μοντέλου αποκλειστικότητας των γιατρών του ΕΣΥ. Έλα όμως που ταυτοχρόνως ψηφίστηκε «νύχτα» τροπολογία που δυναμιτίζει από τα θεμέλιά του το εργασιακό καθεστώς των νέων Επιμελητών γιατρών, όσων δηλαδή σήμερα με νύχια και δόντια στηρίζουν τα υπό κατάρρευση δημόσια Νοσοκομεία…
Βγαίνει συμπέρασμα; Βγαίνει. Το κατοχικό καθεστώς ψειρίζει, διυλίζει… τα πάντα όλα. Είναι εφιαλτικό, αλλά έτσι είναι. Και χωρίς τους «συν-έλληνες» Συνεργάτες τέτοιο επίτευγμα δεν ήταν δυνατό. Ορισμένοι, επειδή βγαίνουν στο «γυαλί» είναι πασίγνωστοι: Παντελής Καψής, Σίμος Κεδίκογλου, Άδωνις Γεωργιάδης. Τέτοιοι, κατ’ εικόνα και ομοίωση, είναι όλοι τους. Τσιράκια των τροϊκανών, όλα τα μικρομεσαία στελέχη σε «θέσεις ευθύνης», κορδώνονται πάνω σε ερείπια και πτώματα, για τα έργα τους. Κι είτε έχουν, είτε δεν έχουν επίγνωση, είναι αδίστακτοι οι δικοί τους «δικοί μας».
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
