Κλαδικές και τοπικές συσκέψεις σε όλη τη χώρα
Τον οδικό χάρτη για τη δημιουργία νέας συνδικαλιστικής παράταξης, την ταυτότητα καθώς και το Σχέδιο Θέσεών της, θα παρουσιάσουν την Τρίτη το μεσημέρι συνδικαλιστές που αποτελούν την Πρωτοβουλία Συγκρότησης Μετώπου Εργαζομένων για τη Συνδικαλιστική Αντεπίθεση.
Η ιδρυτική Συνδιάσκεψη της παράταξης έχει οριστεί για τις 15-16 Μαρτίου στο Σινέ Κεραμεικός (Κεραμεικού 58, Αθήνα) και φιλοδοξεί να αποτελέσει την απαρχή «για ένα αγωνιστικό, αυτόνομο και διεκδικητικό ρεύμα μέσα στο σ.κ., για τη δημιουργία ενός αντινεοφιλελεύθερου, ταξικού πόλου ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης του κινήματος» (τα υλικά της Συνδιάσκεψης θα βρείτε στο syndiaskepsi-mesa.blogspot.gr). Όπως αναφέρουν συνδικαλιστές που συνυπογράφουν το πλατύ κάλεσμα για τη δημιουργία της νέας παράταξης, η κίνηση αυτή αποτελεί «πρωτοβουλία συναγωνιστών και συνδικαλιστών από διαφορετικές παρατάξεις με διαφορετικές διαδρομές και προέλευση, που δοκιμάσαμε τις αντιστάσεις μας και τη στράτευσή μας με ριζοσπαστισμό και ταξικό προσανατολισμό, χωρίς ιδιοτέλεια και χωρίς ταλαντεύσεις, στο στόχο της ανατροπής των πολιτικών λιτότητας τα τελευταία πέτρινα χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας».
Την ανάγκη ώστε το σ.κ. να μεταπηδήσει επειγόντως από το πεδίο του συνομιλητή στο πεδίο του ανταγωνιστή, να συγκροτήσει τα επιχειρήματά του, τις παρεμβάσεις του, τις διεκδικήσεις του, τις συμμαχίες που θα το καταστήσουν ορατό εκπρόσωπο της εργατικής τάξης, τονίζουν οι συντελεστές της νέας παράταξης, ενώ θέτουν ως εξαιρετικά αναγκαία η σύνδεση του κοινωνικού με το πολιτικό. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο Σχέδιο Θέσεων που έχουν καταθέσει: «Οι εξελίξεις αλληλοσυνδέουν το κοινωνικό με το πολιτικό, οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις εναρμονίζονται εκ των πραγμάτων με την ανατροπή των εφαρμοζόμενων πολιτικών και τη διεκδίκηση πολιτικών προοδευτικών αλλαγών και η πολιτικοποίηση των αιτημάτων του εργατικού κινήματος είναι σήμερα αναπόφευκτο γεγονός». Την ίδια στιγμή και ενώ η μνημονιακή πολιτική καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της, η ανάγκη για κοινωνικές συμμαχίες τίθεται ως απαραίτητο στοιχείο στα καθήκοντα των συνδικάτων: «Χρειάζεται μια νέα συνάντηση των εργατικών συνδικάτων με τις αντιστάσεις όλων των θυμάτων του Μνημονίου, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τους φοιτητές για μια πλατιά κοινωνική συμμαχία που θα προωθεί την πολιτική αντιπαράθεση μέσα από κοινές δράσεις για κοινά προβλήματα, θα ενεργοποιεί την πλειοψηφία της κοινωνίας για την ανατροπή και θα διεκδικεί την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής».
Ερωτήσεις για το συνδικαλισμό που χρειαζόμαστε σήμερα απηύθυνε ο Δρόμος σε τρεις από τους συνδικαλιστές που συνυπογράφουν το κάλεσμα για τη δημιουργία της νέας παράταξης. Τις απαντήσεις τους δημοσιεύουμε παρακάτω.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Είστε μεταξύ αυτών που απευθύνουν κάλεσμα για τη δημιουργία νέας συνδικαλιστικής παράταξης. Στο κάλεσμα δίνετε ιδιαίτερη σημασία στην επαναθεμελίωση του σ.κ. Εξηγήστε μας: ποια είναι τα νέα θεμέλια για τα οποία μιλάτε;
2. Όλοι όσοι ανήκετε στην πρωτοβουλία συγκρότησης της παράταξης, αναφέρετε ότι «φτιάχνουμε τα σωματεία που χρειαζόμαστε». Ποια πιστεύετε ότι είναι τα χαρακτηριστικά των σωματείων που έχει σήμερα ανάγκη ο κόσμος της εργασίας;
3. Χρειαζόμαστε άλλα σωματεία. Χρειαζόμαστε και άλλους συνδικαλιστές (όχι βέβαια με την έννοια των προσώπων, αλλά με την έννοια της αντίληψης και των χαρακτηριστικών);
Γιώργος Αρχοντόπουλος (Πρόεδρος εργαζομένων ΕΥΑΘ)
Σωματείο είναι όλοι οι εργαζόμενοι, όχι μόνο η διίκηση
1. Τα νέα θεμέλια θα πρέπει να είναι η συσπείρωση των εργαζομένων ανεξαρτήτως ιδιωτικού ή δημοσίου τομέα. Δεν μπορούμε να λειτουργούμε διαχωριστικά, δίνοντας τροφή για αναμάσημα θεωριών διαμάχης μεταξύ εργαζομένων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι δέχονται τις ίδιες διώξεις, τις ίδιες περικοπές, αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα, ο φόβος του εργασιακού τους μέλλοντος είναι κοινός. Πώς λοιπόν εμείς να διαχωριζόμαστε και μάλιστα με τη θέληση μας; Δεν μπορεί οι συστημικές δυνάμεις να συνενώνονται για να μπορέσουν να χτυπήσουν τους εργαζόμενους κι εμείς να είμαστε διασπασμένοι. Κοινό μέτωπο λοιπόν, κοινή δράση, συσσώρευση δυνάμεων, κοινός στόχος.
2. Ο κόσμος έχει ανάγκη από ένα σωματείο που θα στέκεται δίπλα του στα προβλήματά του. Αυτό μπορεί να ακούγεται κοινότυπο αλλά θα πρέπει να εμβαθύνουμε στο τι εννοούμε «σωματείο». Σωματείο είναι όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι συμμετέχουν και διαμορφώνουν τις πολιτικές και τις δράσεις, άρα ουσιαστικά μιλάμε για εργαζόμενους και όχι μια θεσμική διοίκηση που βάζει μια σφραγίδα. Τι να την κάνω τη σφραγίδα και τις αποφάσεις όταν ο κόσμος, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που αποτελούν το Σωματείο απέχουν, αδιαφορούν, ή όπως συνήθως γίνεται λειτουργούν με τη λογική της ανάθεσης. Ακούω συνήθως τη φράση, με ύφος ενοχοποιητικό, « τι κάνει το Σωματείο;». Μα τι να κάνει η διοίκηση ενός σωματείου όταν σηκώνει ένα θέμα, και στην πράξη εκτός από μερικούς της διοίκησής του, δεν υπάρχει καμιά παρουσία άλλων εργαζομένων που να δείχνουν ότι στηρίζουν τη διοίκησή τους. Πιστέψτε με, στο Σωματείο της ΕΥΑΘ μάς έχουν τύχει κατά το παρελθόν εποχές με έντονες διώξεις, μετακινήσεις, μηνύσεις, ακόμη και συλλήψεις, που όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα, και μόνο η εικόνα μιας αίθουσας κατάμεστης και με δυναμικό ύφος συνέλευσης, έφτανε για να αναγκαστεί η διοίκηση να αλλάξει πλεύση ή να βρίσκεται σε θέση αδυναμίας πλέον ζητώντας λύσεις στα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε. Αυτό είναι το σωματείο που χρειαζόμαστε, η φυσική παρουσία, η αλληλεγγύη στον συνάδελφο, η εμπιστοσύνη και η συλλογική δράση για το κοινό καλό. Δεν ξέρετε πώς απογοητεύομαι όταν ακούω φράσεις του τύπου: «Στο δικο ΜΟΥ θέμα το σωματείο δεν με στήριξε…». Πώς να δράσεις συλλογικά όταν προβάλλεις το ατομικό σου συμφέρον;
3. Χρειαζόμαστε τους συνδικαλιστές που μας εκφράζουν. Αν έχουμε μάθει στην ανάθεση και στην κριτική εξ αποστάσεως, χρειαζόμαστε ένα άλογο να τρέχει, να ποντάρουμε σε αυτό, και αν κερδίσει πολλαπλασιάζουμε τα κέρδη μας, αν αποτύχει τότε…μουλάρι το άλογο! Χρειάζεται εμείς να καθοδηγούμε το άλογο με την παρουσία μας, να το πιάσουμε από τα γκέμια και να το οδηγήσουμε εκεί που εμείς θέλουμε, στη νίκη! Και αν αποτύχει να προβληματιστούμε και να συλλογιστούμε και να μοιραστούμε την ευθύνη, γιατί η αλήθεια είναι ότι ο φόβος της ευθύνης και της αποτυχίας μάς κρατάει σε απόσταση ασφαλείας, μα και κριτικής (κακοπροαίρετης).
Αλλάζοντας την αντίληψή μας για τον συνδικαλισμό και τα σωματεία, αλλάζουν τα ίδια τα σωματεία, αλλάζουν και οι «συνδικαλιστές». Δεν έχουμε επαγγελματίες συνδικαλιστές, άρα ουσιαστικά αλλάζουμε τον εαυτό μας και τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα. Βέβαια για να αλλάξουμε πρέπει πρώτα να «ξεμάθουμε», η απομάθηση δεν είναι εύκολο να γίνει.
Γιώτα Λαζαροπούλου (Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα Αντιπρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων στην Εθνοdata)
Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι είμαστε απλώς «αναλώσιμοι»
Επιτρέψτε μου να απαντήσω σε σχέση με ό,τι συμβαίνει στο δικό μου εργασιακό χώρο. Είμαστε ενοικιαζόμενοι στις τράπεζες και σε ασφαλιστικές εταιρίες. Μέχρι πριν από ένα χρόνο δεν υπήρχε σωματείο το οποίο να εκπροσωπεί αυτό το κομμάτι των εργαζομένων. Τα σωματεία των τακτικών υπαλλήλων των Τραπεζών δεν μας δέχονταν ως μέλη1. Φτιάξαμε τα δικά μας σωματεία. Φτιάξαμε «τα σωματεία που χρειαζόμαστε».
Η αρχή έγινε πριν από τέσσερα χρόνια με τον Σύλλογο Εργαζομένων στην Εθνοdata (που καλύπτει τους εργαζόμενους στην Εθνική Τράπεζα μέσω της Εθνοdata) και συνεχίσαμε το 2012 με την ίδρυση του ΣΥΔΑΠΤΤ (Σύλλογος Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα) που καλύπτει όλους τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε όλες τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρίες μέσω τρίτων εταιριών. Ύστερα από τέσσερα χρόνια σκληρού και άνισου αγώνα, στον οποίο είχαμε ήδη καταγράψει μικρές ή όχι και τόσο μικρές αλλά πάντως σημαντικές νίκες (ανάκληση απολύσεων, υπογραφή πρακτικού συμφωνίας) είχαμε την πρώτη μεγάλη νίκη, την ικανοποίηση του πρώτου και κύριου αιτήματος του Συλλόγου Εργαζομένων στην Εθνοdata (αλλά και του ΣΥΔΑΠΤΤ): την ένταξη των εργαζομένων στην Εθνοdata στο τακτικό προσωπικό της Εθνικής Τράπεζας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα και για την ένταξη των υπόλοιπων ενοικιαζόμενων στο τακτικό προσωπικό των τραπεζών στις οποίες απασχολούνται πραγματικά. Προσπαθούμε να αποκρούσουμε συντεχνιακές λογικές που χωρίζουν τους εργαζομένους σε κατηγορίες, που προσπαθούν να εμπεδώσουν την άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με «ανόμοια πράγματα». Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι είμαστε απλώς «αναλώσιμοι».
Το μεγαλύτερο ίσως κέρδος είναι η ένταξη στην προσπάθεια αυτή εργαζομένων που μέχρι πρότινος δεν είχαν την παραμικρή σχέση με συλλογική δράση και για τους οποίους ο συνδικαλισμός ήταν ή κατακριτέος ή κάτι που δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς. Η φιλοδοξία μας είναι να βγάλουμε αγωνιστές από αυτή τη διαδικασία. Αγωνιστές που δεν μπορούν να δεχτούν ότι η μοναδική εφικτή λύση είναι να δουλεύουμε 5ωρα για 300 ευρώ, που δεν θα τους ρίχνει σε απελπισία η ζοφερή κατάσταση που μας περιβάλλει και που έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν αξίζει να προσπαθείς για ατομικές λύσεις. Τέτοιους συνδικαλιστές χρειαζόμαστε για να μπουν τα θεμέλια του σ.κ.
Αυτό που μας γεμίζει ελπίδα είναι ότι η δική μας προσπάθεια και εμπειρία γίνεται παράδειγμα και μπορεί να εμπνεύσει συναδέλφους και από άλλους επισφαλείς και δύσκολους χώρους εργασίας, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Καλούμε στη νέα παράταξη όσους θέλουν να βοηθήσουν σε αυτό, όσους βρεθήκαμε μαζί σε κοινούς αγώνες, ώστε να πάψει να είναι το συνδικαλιστικό κίνημα αναντίστοιχο των αναγκών των εργαζομένων.
Βασίλης Τσιμπίδης (Μέλος Δ.Σ. ΤΡΙΑΙΝΑ)
Πώς θα ξανακερδίσουν τα συνδικάτα την εμπιστοσύνη των εργαζόμενων
1. Η αγωνιστική στροφή με την αλλαγή του προσανατολισμού, τη μαζικοποίηση, τη δημοκρατική αναζωογόνηση και την αλλαγή των σημερινών συσχετισμών σε όλη την κλίμακά του.
Η οργανωτική δομή με συγχώνευση και ενιαία λειτουργία όλων των κλάδων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Εγγραφή στα σωματεία όλων των εργαζόμενων, ανεξάρτητα από εργασιακές σχέσεις. Οργανωτική αναδιάρθρωση και ενοποίηση των τριτοβάθμιων οργανώσεων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σε μια μαχητική συνομοσπονδία που θα υπερασπίζει και θα προωθεί ενωτικά τα αιτήματα της εργατικής τάξης.
Η οικονομική ανεξαρτησία-οικονομική αυτοδυναμία με τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων, δηλαδή η στήριξη να είναι στις συνδρομές των μελών του για να μπορεί το σ.κ. να οργανώνει τους αγώνες τους χωρίς εξάρτηση και εγκλωβισμό σε εκβιασμούς.
Γνήσια και δημοκρατική αντιπροσώπευση των εργαζομένων (χωρίς διπλοψηφίες, σωματεία-φαντάσματα ή αλλοιώσεις).
Η θεσμοθέτηση συνδικαλιστικού βιβλιαρίου, η ηλεκτρονική διασταύρωση των μητρώων και ο περιορισμός της θητείας των αντιπροσώπων αποτελεί βασικό θεμέλιο για τη γνήσια αντιπροσώπευση των εργαζομένων.
Ανανέωση με ανάδειξη νέων συνδικαλιστικών στελεχών με πρόβλεψη αντιπροσώπευσης γυναικών, νέων, μεταναστών στα όργανα.
Καταδίκη των διεφθαρμένων συνδικαλιστών με άμεση εξυγίανση και αυτοκάθαρση του σ.κ. Θεσμοθέτηση κώδικα ηθικής δεοντολογίας και συμπεριφοράς των συνδικαλιστικών στελεχών, όπως π.χ. περιορισμό συνεχόμενων θητειών, απαγόρευση συμμετοχής σε περισσότερες από μία επιτροπές ή Δ.Σ., ασυμβίβαστο της ιδιότητας συνδικαλιστή και στελέχους με θέση κυβερνητικής ευθύνης.
Πρωτοβουλίες για τον καλύτερο συντονισμό του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ευρώπη, πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα για την επίτευξη του αναγκαίου συντονισμού και την αλληλεγγύη των εργαζομένων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Όλα τα παραπάνω είναι, κατά την άποψή μου, μερικά από τα θεμέλια που θα συμβάλουν στην επαναθεμελίωση και ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
2. Σωματεία που δεν θα είναι συμβιβασμένες οι ηγεσίες τους. Σωματεία που θα αναλαμβάνουν ουσιαστική δράση και που θα παλεύουν, θα συγκρούονται και θα παρεμβαίνουν καθημερινά για την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων. Σωματεία που θα αγωνίζονται μαχητικά με συλλογική δράση απέναντι στην πολιτική των μνημονίων, της ανεργίας, της φτωχοποίησης, της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης του λαού. Σωματεία που θα ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων (που τα τελευταία χρόνια έχει χαθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από την παθητική στάση και την αρνητική δράση, τη διαφθορά και την ευθυγράμμισή τους ουσιαστικά με τις πολιτικές της εξαθλίωσης) και θα συσπειρώσουν τους εργαζόμενους σε ένα κοινό μέτωπο πάλης και διεκδικήσεων.
3. Χρειαζόμαστε άλλους συνδικαλιστές που θα αγωνίζονται πραγματικά για τη συγκρότηση ταξικής συνείδησης, αγωνιστικού προσανατολισμού, ενδυνάμωση της μαχητικότητας και της συλλογικής δράσης των εργαζόμενων, που δεν θα υποσκάπτουν την αυτοπεποίθηση και την αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων. Θα καλλιεργούν την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ενότητα μεταξύ των εργαζομένων και θα λειτουργούν δημοκρατικά και καταστατικά σε όλες τις διαδικασίες λειτουργίας των σωματείων. Συνδικαλιστές με ανιδιοτελή δράση που θα συγκρούονται με κάθε μορφή συντεχνίας, που δεν θα τάσσονται και δεν θα ευθυγραμμίζονται με τα σχέδια της εργοδοσίας και των πολιτικών ηγεσιών, όπως δηλαδή συνέβη στο Ναυπηγείο Σκαραμαγκά με τις γνωστές συνδικαλιστικές ηγεσίες που λειτούργησαν εις βάρος των εργαζομένων για το δικό τους όφελος.
