Θα σας μιλήσουμε για έναν Παλαιστίνιο, τον Σαάντ Ταμίμι.
Τον είδαμε στις αρχές Γενάρη στην επίσκεψή μας στη Δυτική Όχθη να τον κουβαλούν φίλοι και συγγενείς στους ώμους και να χορεύουν παραδοσιακή ντάμπκα υπό τον ήχο ζωντανής μουσικής και υπέροχων τραγουδιών. Ήταν ένα ενθουσιώδες γλέντι για την απελευθέρωσή του, στο χωριό του το Νάμπι Σάλεχ. Ο Σαάντ απελευθερώθηκε με τον τρίτο γύρο απελευθέρωσης κρατούμενων που βρίσκονταν στις φυλακές πριν τις Συμφωνίες του Όσλο το 1993. Μάλιστα, ο Σαάντ δεν ήταν στη λίστα. Ήταν μια απελευθέρωση επιπλέον. Προφανώς ένδειξη καλής θέλησης από το Ισραήλ. Καλή θέληση είπαμε; Η απελευθέρωση του Σαάντ και άλλων εκατοντάδων Παλαιστίνιων κρατούμενων έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί το 1999 σύμφωνα με τις Συμφωνίες του Όσλο.
Στη γιορτή ρωτήσαμε τον κόσμο: Ποια είναι η ιστορία του Σαάντ; Ποια θα μπορούσε να είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που ήταν από είκοσι χρονών και για είκοσι χρόνια στη φυλακή; Μας είπαν:
«Ο πατέρας του Σαάντ πέρασε 15 χρόνια στις ισραηλινές φυλακές. Απελευθερώθηκε και απελάθηκε στην Ιορδανία λίγο πριν από τον Μαύρο Σεπτέμβρη το 1970. Αφού δεν πέθανε σε εκείνη τη σφαγή, έφυγε για το νότιο Λίβανο και εγκαταστάθηκε σε έναν παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό. Ο καταυλισμός βομβαρδίστηκε από τους Ισραηλινούς το 1973 σε ένα από τα πολλά σφυροκοπήματα που προηγήθηκαν της μεγάλης εισβολής στο Λίβανο το 1982. Ο πατέρας σκοτώθηκε στο βομβαρδισμό και ο Σαάντ ήταν μόλις τριών μηνών». Επίσης μας απαρίθμησαν τα άλλα πολλά μέλη της οικογένειάς του που σκοτώθηκαν ή είναι φυλακισμένα από τους Ισραηλινούς. «Ο Σαάντ, λοιπόν, γύρισε κάποια στιγμή στη Δυτική Όχθη της Παλαιστίνης και έγινε μαχητής της Φατάχ. Το 1993, σε μια οργανωμένη επίθεση σκότωσε έναν έποικο».
Σήμερα το χωριό του, το Νάμπι Σάλεχ, είναι ένα από τα χωριά που κάνουν βδομαδιάτικες διαδηλώσεις. Με τεράστια αποφασιστικότητα προσπαθούν να προστατέψουν τα εδάφη τους από τον εποικισμό που συνεχώς μεγαλώνει και υπερασπίζονται με αυτό τον τρόπο την Παλαιστινιακή υπόθεση. Όλο το χωριό συμμετέχει στις διαδηλώσεις. «Θέλουμε να είμαστε ένα παράδειγμα για τη λαϊκή αντίσταση που θα ακολουθήσουν και άλλα χωριά», μας είπε ο Μπάσεμ Ταμίμι, κεντρική φιγούρα του χωριού. Τα ίδια λόγια είχε επαναλάβει και πριν δύο χρόνια όταν τον είχαμε ξανασυναντήσει. Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, το χωριό έχει υποφέρει φοβερά από την κατοχή. Ο στρατός σκότωσε δύο διαδηλωτές και πολλοί φυλακίστηκαν, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Μπάσεμ, για πολλούς μήνες. Επιπλέον συνηθισμένες είναι πια οι εισβολές και η ρίψη δακρυγόνων στα σπίτια.
Εκείνη την ημέρα όμως του Γενάρη το χωριό γιόρταζε, απροσδόκητα, για μια απελευθέρωση που έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Και εμείς, οι ξένοι, θυμόμασταν ότι η κατοχή συνεχίζεται και κανένας Ισραηλινός πολιτικός, στρατιώτης ή έποικος, ποτέ για κανένα λόγο δεν τιμωρήθηκε.
Σύλλογος Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com/
