Μεγάλη σημασία σε κανονισμό λειτουργίας, καταστατικό, πλαίσιο αρχών και δεοντολογίας. Του Αντώνη Σιφναίου
Είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ σαφές ότι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός πνέει τα λοίσθια. Αλλά και ότι πέφτει στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς το μεγάλο μερίδιο ευθύνης για να αναλάβουν δράση. Χρειάζεται να δώσουμε ξανά την ελπίδα και τη χαμένη αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια στους συναδέλφους μας. Αυτό μπορεί και είναι αναγκαίο να γίνει μέσα από μια δυνατή και βαθιά δημοκρατική παράταξη.
Θέλω να δανειστώ τα λόγια του σ. Αλέκου Καλύβη που παρουσιάζοντας την εισήγηση σε συνδιάσκεψη της Αυτόνομης Παρέμβασης παλαιότερα, έλεγε: «Τα συγκεντρωμένα προβλήματα του κινήματος δεν μπορούν αντιμετωπιστούν ούτε κυρίως ούτε μόνο από τα πάνω. Το πιο σημαντικό είναι να αναπτυχθεί ένα κίνημα των από κάτω που σημαίνει πρακτικά ότι το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειάς μας πρέπει να είναι στα πρωτοβάθμια σωματεία. Πρέπει να απαιτήσουμε την οικονομική τους στήριξη, την άρση του κατακερματισμού τους σε μικρές οργανώσεις, την αξιοποίηση νέων μορφών πάλης. Η γραφειοκρατία, όμως, δεν λείπει ούτε σε αυτά. Συνεπώς, είναι απαραίτητη η συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων με πλατιές και δημοκρατικές διαδικασίες».
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, παραφυάδες του πάλαι ποτέ δικομματισμού, δεν έχουν δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό τους. Αυτή είναι η ρίζα της διαφθοράς σε μία παράταξη. Η έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών. Όλοι όσοι θέλουμε να χτίσουμε μια υγιή συνδικαλιστική παράταξη, πρέπει να διαφυλάξουμε τις δημοκρατικές διαδικασίες. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: να φτιάξουμε κανονισμό λειτουργίας, καταστατικό, πλαίσιο αρχών και δεοντολογίας. Για τη διαφύλαξή τους προτείνω να φτιάξουμε ανεξάρτητη επιτροπή ελέγχου καταστατικού και δεοντολογίας. Είναι απαραίτητο αυτό το πλαίσιο, διότι είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τις αυθαιρεσίες. Αυτές οι αυθαιρεσίες είναι που επιτρέπουν στον κάθε έναν να παίζει τα προσωπικά του παιχνίδια και να βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από οτιδήποτε άλλο. Το έχουμε δει να συμβαίνει γύρω μας.
Έχουμε χρέος να προχωρήσουμε σε ρήξη με τα κακώς κείμενα του παρελθόντος. Έχουμε χρέος να κάνουμε την ανατροπή. Έχουμε χρέος να προωθήσουμε την ανασυγκρότηση. Ο οικονομολόγος Κ. Λαπαβίτσας είχε πει στο πρόσφατο παρελθόν: «Μήπως είναι η ώρα να χτίσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα από την αρχή σε πιο υγιείς βάσεις;». Μπορούμε να βάλουμε το πλαίσιο εντός του οποίου θα κινούμαστε όλοι, για να έχουμε την πολύ γερή βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε την καινούργια παράταξη.
Είναι ταυτόχρονα απαραίτητο να βάλουμε και κάποιες πρόσθετες ασφαλιστικές δικλίδες εντός της παράταξης, που αφορούν τη θέση στην οποία εργάζονται τα μέλη της, τη θέση τους στην ιεραρχία εντός μιας επιχείρησης (π.χ. ΔΕΚΟ).
Είναι λάθος να μεταφέρονται εντός μιας παράταξης που δρα σε μια επιχείρηση, οι σχέσεις εξουσίας προϊσταμένου-υφισταμένου που δημιουργούνται μεταξύ των μελών της παράταξης αναλόγως της θέσης τους στην επιχείρηση. Αν αυτά δεν είναι ξεκάθαρα, δημιουργούν τρωτά σημεία που δίνουν λαβές για παρερμηνείες από συναδέλφους. Θα έλεγα ακόμη ότι χρειάζεται να βρεθούν εκείνοι οι τρόποι που θα διασφαλίζουν πως όλες οι απόψεις θα έχουν εκπροσώπηση, αφού θα δικαιούνται και θα μπορούν να τίθενται στη βάσανο της ψηφοφορίας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς δίνει τη δυνατότητα για τη δημιουργία μιας πραγματικά πλατιάς συνδικαλιστικής παράταξης. Τέτοιες ασφαλιστικές δικλίδες οφείλουμε να τις θέσουμε μετά από εξαντλητική συζήτηση. Είναι απαραίτητο να στηρίξουμε ένα τέτοιο σχέδιο λειτουργίας που θα είναι η βάση της υγείας της παράταξης.
* Ο Αντώνης Σιφναίος
είναι εργαζόμενος στην ΟΣΥ Α.Ε., μέλος του Συνεδρίου της ΟΣΜΕ και μέλος
της Ο.Μ. Περιστερίου του ΣΥΡΙΖΑ
