Ο ίδιος εκδότης χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την ανεργία για την οποία, ούτε λίγο-ούτε πολύ, υπαινίσσεται με τον γνωστό πάντα γλοιώδη τρόπο ότι φταίνε οι αδιάλλακτοι συνδικαλιστές που δεν δέχονται μειώσεις στους μισθούς και κατάργηση του Δώρου:
«…το χειρότερο είναι ότι οι “φίλοι του λαού” που δήθεν τώρα θρηνούν για τις μειώσεις και το 13ο μισθό, είναι αυτοί που με την αδιάλλακτη στάση τους σε κάθε προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος, οδήγησαν στην ύφεση διαρκείας»!
Φάτε μάτια ψάρια
Το παράξενο, όμως, είναι πως η ίδια θλιβερή φυλλάδα που απαιτεί και συστήνει σκληρή λιτότητα, προβάλλει ένα μοντέλο ζωής και life style που απευθύνεται σε όσους βγάζουν 7 και 8 φορές τα «παλιά καλά 700 ευρώ»…
Σε περιόδους τέτοιας ανθρωπιστικής κρίσης και φτώχειας, διαβάζουμε σε αφιέρωμα για τις «καλύτερες εκπτώσεις στην πόλη», τιμές που προφανώς δεν απευθύνονται σε «φίλους του λαού»:
Δερμάτινο μπουφανάκι μόνο… 425 ευρώ (με την έκπτωση!)
Μπριγιάν σε τιμή ευκαιρίας, 498 ευρώ
Τσάντα, 425 ευρώ
Τοπ, 170 ευρώ
Φορεματάκι, 230 ευρώ
Ζακέτα, 265 ευρώ
Γυαλιά ηλίου, με 145 ευρώ
…Με λίγο παραπάνω από 3 χιλιαρικάκια… καθαρίσατε!
Their master’s (Athens) Voice
Σαν να μην έφταναν αυτά, οι στήλες της συνεχίζουν τις επιθέσεις στην Αριστερά, προσπαθώντας να την προσγειώσουν και να τη… συνετίσουν. Ο γνωστός και… αμερόληπτος Νίκος Γεωργιάδης σε πόνημά του με τον τίτλο Οι οργασμοί της Αριστεράς μιλάει χλευαστικά για προσωπικότητες όπως είναι ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μανώλης Γλέζος, και ο Γιώργος Κασιμάτης: «Υπερήλικοι συνταγματολόγοι, γηραλέα εθνικά σύμβολα, συμπαθείς καλλιτέχνες»…
Άκουσον άκουσον! Αλλά τι να πει κανείς για τον κύριο Γεωργιάδη, που τα πρότυπά του δεν προσεγγίζουν προσωπικότητες αυτής της εμβέλειας, αλλά αφορούν τεχνοκράτες του συρμού. Η περίληψη του κειμένου του, μάλιστα, θα μπορούσε να είναι: «Θέλουμε την Αριστερά, αρκεί αν μην έχει τίποτε το αριστερό»…
Στο ίδιο τεύχος (375) προβάλλεται η πρωτοβουλία «Για την Ελλάδα τώρα» στην οποία μετέχουν «πρόθυμοι διανοούμενοι», αλλά και η… Άννα Διαμαντοπούλου κι ο Κωστής Χατζηδάκης. «Ο στόχος μας», όπως λέει ανερυθρίαστα η κυρία Βάσω Κιντή είναι «να συμβάλουμε στη διασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Αυτό σημαίνει δύσκολες αλλαγές τις οποίες πρέπει να στηρίξουμε…». Η ίδια κατακρίνει όσους «αναθεματίζουν αδιακρίτως και ισοπεδωτικά τους πάντες και τα πάντα». Προφανώς στους πάντες περιλαμβάνει πρώην και νυν υπουργούς (που, βεβαίως, δεν φέρουν καμιά ευθύνη για όσα έχουν συμβεί), πανεπιστημιακούς σε στενότατη σχέση με την εξουσία και τους πακτωλούς ευρωπαϊκών κονδυλίων (που προφανώς αξιοποίησαν δημιουργικά) και άλλους παρακοιμώμενους του καθεστώτος…
Στη σχετική εκδήλωση που έγινε, ο εκ των πρωτεργατών, Ν. Αλιβιζάτος, είπε πως η έξοδος από το ευρώ είναι σαν τη… Μικρασιατική Καταστροφή. Χρειάστηκε η προληπτική προστασία από αλυσίδες ΜΑΤατζήδων για την όμορφη βραδιά. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι -βλέπετε- ο λαός.
…Θεσσαλονίκη η μεγάλη φτωχομάνα
…Το κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση από τις Εκδόσεις Διόπτρα και περιλαμβάνει και το ομώνυμο κινηματογραφικό έργο του Κώστα Γαβρά. Έτυχε να το δω λίγο πριν από τις αποκαλύψεις για τη «μαφία» της Θεσσαλονίκης κι έτσι δεν έπεσα έκπληκτος από κανένα σύννεφο. Η μαφία των τοκογλύφων τού σήμερα μου φάνηκε ως η φυσική συνέχεια των παρακρατικών που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη. Τα ίδια δίκτυα συνεχίζουν να κυριαρχούν στη ζωή της συμπρωτεύουσας από τότε. Κι αν το ψάξετε πιο βαθιά, θα φτάσετε στα χρόνια της Κατοχής, στους δωσιλόγους, τους ανθρώπους που καταβρόχθισαν τις περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Δίπλα στην αγαπημένη πόλη των ποιητών, άνθισε μια άρχουσα τάξη που θυμίζει χώρα τριτοκοσμική….
Και να δείτε που θα αποδειχθεί ακόμη πιο επίκαιρο, όταν όλοι αυτοί που συνελήφθησαν με τυμπανοκρουσίες θα αφεθούν ελεύθεροι ή θα «τιμωρηθούν» με ποινές-χάδια…
…και γιατί η τέχνη προηγείται ένα βήμα της πολιτικής
…Γιατί αν είχατε διαβάσει το μυθιστόρημα του Μάκη Καραγιάννη Το όνειρο του Οδυσσέα ή το Απόψε δεν έχουμε φίλους της Σοφίας Νικολαΐδου, θα είχατε ήδη πάρει μια καλή γεύση για τα κυκλώματα που διοικούν τη Θεσσαλονίκη και λυμαίνονται κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, συχνά στο όνομα του «πολιτισμού». Θα ξέρατε από πρώτο χέρι πως η «νύχτα», η «πολιτική», η «Εκκλησία», τα Μέσα Ενημέρωσης και οι πανεπιστημιακοί δένονται σε ένα όμορφο κουβάρι που τους εξασφαλίζει πλούσια ζωή. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια θεωρούν πως μαζί τα φάγαμε. Θα είχε ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς (πριν φυγαδεύσουν τα κεφάλαιά τους σε μέρη εξωτικά).
