Θλιβερές πρωτιές κατά ριπάς βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Σε μια χώρα της οποίας ο μοιραίος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε «δεσμευτεί» ότι θα υπάρχει «ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια» και όχι «ένας εργαζόμενος σε κάθε πολυκατοικία» ή σε «κάθε γειτονιά», όπως η τρόικα και τα εν Ελλάδι εθελόδουλα κυβερνητικά συμπλέγματα επιδίωξαν και στο τέλος πέτυχαν.
Στις επίσημες όμως διεθνείς μετρήσεις που αφορούν την Ελλάδα, η απομόνωση, η φτωχοποίηση, η περιθωριοποίηση, η απόγνωση και η απελπισία δεν περιορίζονται στα εκατομμύρια των ανέργων και των ανασφάλιστων πολιτών, αλλά επεκτάθηκαν και στους τελευταίους «τυχερούς», αυτό το υπό εξαφάνιση είδος, τους εργαζόμενους:
Με βάση τον Παγκόσμιο Δείκτη Δικαιωμάτων που κατάρτισε η Διεθνής Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία (ITUC) και ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες στο Παγκόσμιο Συνέδριό της του Βερολίνου, η Ελλάδα κατατάσσεται στην κατηγορία με τις χειρότερες συνθήκες για να εργάζεται κάποιος, καθώς δεν υφίσταται καμία εγγύηση εργασιακών δικαιωμάτων, μαζί με Αλγερία, Μπαγκλαντές, Λευκορωσία, Καμπότζη, Κίνα, Κολομβία, Ακτή Ελεφαντοστού, Αίγυπτο, Γουατεμάλα, Ινδία, Λάος, Μαλαισία, Νιγηρία, Φιλιππίνες, Κατάρ, Κορέα, Σ. Αραβία, Τουρκία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ζάμπια, Ζιμπάμπουε. Ο πίνακας αυτής της κατάταξης προέκυψε από τη συλλογή και την αξιολόγηση στοιχείων από 139 χώρες, που εμφανίζουν σοβαρή επιδείνωση των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τα τελευταία χρόνια. Η χαριστική βολή, σύμφωνα πάντοτε με την ITUC, προέρχεται από το ότι «η Παγκόσμια Τράπεζα υιοθέτησε την άποψη πως η συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι κάτι που οι κυβερνήσεις πρέπει να επιδιώκουν»…
Η παραβίαση από τη χώρα μας θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων όπως και της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας 102 για τα ελάχιστα όρια κοινωνικής ασφάλειας (Ν. 3231/1955) θα τεθούν επί τάπητος στην 103η Σύνοδο της Διεθνούς Συνδιάσκεψης Εργασίας, που διεξάγεται στη Γενεύη. Με την ίδια απευθείας διαδικασία έχουν παραπεμφθεί επίσης για σοβαρότατες παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων το Μπαγκλαντές, η Λευκορωσία, η Δομινικανή Δημοκρατία, ο Νίγηρας και η Υεμένη.
Μόλις προχθές η χώρα μας «αποκόμισε» μια ακόμα καταδίκη στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβιάσεις του άρθρου 3 της Σύμβασης, με βάση το οποίο απαγορεύεται η απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση φυλακισμένων, και υποχρεώνει τις ελληνικές αρχές να καταβάλουν συνολική αποζημίωση 133.300 ευρώ, για ηθική βλάβη, στους δικαιωθέντες κρατούμενους.
Σ’ αυτό το παζλ του κοινωνικού και ανθρωπιστικού μας μεσαίωνα, πλάι στην απελπιστική μοίρα των ανέργων, των εργαζομένων, των φυλακισμένων, μπορεί να διακρίνει κανείς και την απελπιστική εγκατάλειψη, χωρίς τη στοιχειώδη κοινωνική μέριμνα, των θυμάτων της μάστιγας των ναρκωτικών. Η φετινή έκθεση του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα Ναρκωτικά διαπιστώνει ότι σαρώνουν τα φτηνά υποκατάστατα ηρωίνης και οι νέες ψυχοδραστικές ουσίες που συνδέονται με περιστατικά οξείας τοξίκωσης και θανάτους στην Ευρώπη. Κρούει ιδιαίτερα τον κώδωνα για την Ελλάδα και τη Ρουμανία, οι οποίες το 2010 αντιπροσώπευαν μόλις το 2% του συνολικού αριθμού των νεοδιαγνωσθέντων κρουσμάτων ενέσιμης χρήσης ναρκωτικών στην Ε.Ε., αλλά το 2012 το ποσοστό εκτοξεύτηκε στο 37%!
Ζαχαρίας Ρουστάνης
