Του Βασίλη Χατζηλάμπρου
H Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας είναι μια περιοχή ευλογημένη, με φυσικό πλούτο και δυνατότητες ανάπτυξης της κτηνοτροφίας, της παραγωγής γεωργικών και αλιευτικών προϊόντων υψηλής μεταποιητικής αξίας, ήπιων μορφών τουρισμού κ.ά. Διαθέτει ένα αξιόλογο πανεπιστήμιο και νέους επιστήμονες. Κι όμως, η Δυτική Ελλάδα «παράγει» φτώχεια και ανέργους, είναι μία από τις πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρώπης αφού ξεπέρασε τον εθνικό μέσο όρο ανεργίας την τελευταία τριετία.
Η καταστροφή που έχει συντελεστεί και συνεχίζεται από την επιβολή των μνημονίων και των απαιτήσεων των δανειστών και τοκογλύφων σημαίνει, εδώ και τώρα, αλλαγή των ιεραρχήσεων. Σημαίνει άλλες προτεραιότητες και άλλος σχεδιασμός, άλλη χρήση των χρηματοδοτικών εργαλείων. Σημαίνει, πρώτα από όλα, αλλαγή πολιτικής.
Η στήριξη της πραγματικής παραγωγής προϋποθέτει την ενεργοποίηση των ζωντανών δυνάμεων της κοινωνίας, την οργάνωσή τους, τη σκέψη πάνω σε αυτό τον προσανατολισμό. Το μοντέλο «του εύκολου κέρδους» και γενικότερα της ευκολίας που επί χρόνια έταξαν και εφάρμοσαν, έχει χρεοκοπήσει. Σήμερα απαιτείται δουλειά πολλή, μέθοδος και άλλες ιεραρχήσεις για όφελος του τόπου και των πολιτών και όχι των συμφερόντων και των μελετητικών γραφείων που αφαιμάζουν όποια χρηματοδότηση.
Ο περιφερειάρχης ορκίζεται στο Σύνταγμα και στην υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Και είναι, συνήθως, από τους πρώτους που θεωρεί «καθυστερημένο» κάθε τι δημόσιο, που κρύβεται πίσω από τις αρμοδιότητες, που συναινεί στο να είναι ένα ακόμα γρανάζι μεταξύ του κεντρικού κράτους και των πολιτών. Αυτή η πολιτική λογική δεν αποτελεί ελπίδα για τον τόπο, δεν έχει προοπτική για τους πολίτες.
Δεν γίνεται οι αγρότες της περιοχής να είναι στα μπλόκα και η περιφέρεια να βγάζει προειδοποιητικές ανακοινώσεις -κατά τα άλλα στήριξης- για την αποτροπή της κοινωνικής έκρηξης. Δεν γίνεται να καυχιέται ότι σουλούπωσε τα οικονομικά της, όταν τα μνημόνια της κατάργησαν τα οικονομικά έσοδα, με την περικοπή του 65% των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων. Με απλά λόγια, την κατήργησαν ως Αυτοδιοίκηση και κανείς δεν είπε κουβέντα.
Κανονικά, οι 13 περιφερειάρχες που κόμπαζαν ότι είναι 13 «μικροί πρωθυπουργοί», θα έπρεπε να είχαν ρίξει αυτή την κυβέρνηση που τους ακύρωσε. Δεν έγινε και η αιτία είναι καθαρά πολιτική.
Άρα, οι βασικές προϋποθέσεις για να πάει αλλιώς η κατάσταση είναι οι πολιτικές αλλαγές σε περιφερειακό επίπεδο, αλλά και η οργάνωση των ζωντανών δυνάμεων της κοινωνίας σε ένα ρεύμα που να διεκδικεί την ανατροπή και κεντρικά. Ο προσανατολισμός, δηλαδή, της χώρας στην παραγωγική ανασυγκρότηση και την έξοδο από τα μνημόνια. Να πάρουμε, με απλά λόγια, την τύχη του τόπου στα χέρια μας.
* Ο Βασίλης Χατζηλάμπρου είναι βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ,
υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας
