Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική χώρα στον αναπτυγμένο κόσμο, ίσως και στον αναπτυσσόμενο, που δεν έχει έδρα κινεζικών σπουδών στο πανεπιστήμιο! Θα μου πεις εδώ έκανε πάνω από 150 χρόνια για να βάλει ρώσικα και άλλα τόσα για να βάλει τούρκικα, για τα κινέζικα θα βιαστεί;
Θυμάμαι όλους αυτούς τους διπλωμάτες που γνώρισα στις πρεσβείες και τα προξενεία μας στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη που δεν ήξεραν γρι τούρκικα, το ίδιο και στη Μόσχα, το Νοβοροσίσκ, το Κίεβο, τη Μαριούπολη και την Οδησσό, και, εννοείται, στη Γεωργία και την Αρμενία όπου χωρίς τα ρώσικα είσαι κωφάλαλος και εν μέρει τυφλός!
Είναι δυνατόν με ένα briefing μερικών λεπτών από ένα διερμηνέα να αντιληφθείς τι συμβαίνει σε μία ξένη χώρα, όπου είσαι προσωρινός επισκέπτης; Χωρίς να μπορείς ο ίδιος να διαβάσεις εφημερίδες, να δεις τα πρωινάδικα και τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση, να ακούσεις ραδιόφωνο, να παρακολουθήσεις μια συνομιλία, να πας σε ένα βιβλιοπωλείο, σε μια διάλεξη ή στην προβολή μια σημαντικής ταινίας; Ακόμα και να συζητάς με κατοίκους αυτής της χώρας, αξιωματούχους και μη, προκειμένου να σχηματίζεις πιο εμπεριστατωμένες από πρώτο χέρι αντιλήψεις για τα όσα συμβαίνουν, τα οποία εν συνεχεία θα μεταβιβάζεις στην προϊσταμένη αρχή που διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής σου;
Ήταν απύθμενη η καθυστέρηση του ελληνικού κράτους σε νευραλγικούς τομείς. Και έγινε ακόμα χειρότερη με όλους τους ανεκδιήγητους, αγράμματους και σαλτιμπάγκους, που την κυβερνούν σήμερα. Η Κίνα εξελίσσεται σε υπερδύναμη και στην Ελλάδα οι πολιτικοί, οι διανοούμενοι, οι δημοσιογράφοι, οι εκπαιδευτικοί κ.λπ. ζουν τουλάχιστον μισό αιώνα πίσω. Οι λίγες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Λάου-λάου,
Γκαούρ
