Του Μάριου Διονέλλη
«Τώρα θα τους αναλάβει ο Χριστόδουλος και θα σφίξουν οι κώλοι». Ο συμπαθής κύριος, φούρναρης στο επάγγελμα, σε κάποια γειτονιά της Κρήτης, τροφοδοτούσε με τυρόπιτες τους δημοσιογράφους που καλύπταμε την κατάληψη ενός σχολείου. Οι ίδιοι οι γονείς έβαλαν λουκέτο στο σχολείο για να έρθουν, επιτέλους, δάσκαλοι για τα παιδιά τους.
Γέλασα λιγάκι, ήταν και πρωί και στην αρχή είπα να μη ρωτήσω παρακάτω. Δεν κρατήθηκα όμως: «Κι άμα φάει κάνα δυο από δαύτους ο Χριστόδουλος, μετά θα στείλουν δάσκαλο που ζητάει το χωριό;»
«Μωρέ και δάσκαλο θα στείλουν και καινούργιο σχολείο θα κάνουν», είπε μισοαστεία μισοσοβαρά και κάπου εκεί ακούστηκε το καμπανάκι από το φούρνο μικροκυμάτων.
Δεν ξέρω αν τα πιστεύει, μα δεν είναι ο μόνος που τον ακούω να λέει κάτι τέτοια…
Βλέπω πολύ κόσμο τις τελευταίες ημέρες να αποθέτει τις ελπίδες του στον Ξηρό. Να μπαίνει στο τρυπάκι της εκδίκησης και της ψυχικής έστω ικανοποίησης από τον υπερήρωα-τιμωρό. Κάτι σαν τον Μπάτμαν ας πούμε, που και τους κακούς θα διώξει και δάσκαλο θα φέρει στο Γκόθαμ Σίτι.
Μακάρι μωρέ να ήταν έτσι. Μα περισσότερο «ανάθεση» μου μυρίζει και πάλι και να με συγχωρείτε οι οπαδοί αυτών των θεωριών. Σαν να καιγόμαστε στις παλάμες από την καυτή πατάτα των αγώνων που μας έλαχαν και θέλουμε σε κάποιου τα πόδια να πάμε να την αφήσουμε ήσυχα και αθόρυβα. Μπορεί να τον λένε Ξηρό ή Τσίπρα, μπορεί να είναι ο Μπάτμαν ή ο Ιππότης της Ασφάλτου.
Έξω από το φούρνο, στην κατάληψη, δυο πιτσιρίκες του δημοτικού ζωγράφιζαν σε χαρτόκουτο ένα σύνθημα και από κάτω ένα σχολείο με μαθητές και δάσκαλο όπως τον φαντάζονται, όταν έρθει με το καλό.
Ελπίζω περισσότερο σ’ αυτές. Κατά μία έννοια, για το σύστημα είναι πιο επικίνδυνες από τον Ξηρό…
Ο Μπάτμαν
Σχόλια
