του Μάριου Διονέλλη
Και μαντινάδες του σκαρώσαμε και σελίδα στο Facebook του φτιάξαμε και τις υπερβολές μας τις είπαμε για το άτυχο ερπετό που βρέθηκε απρόσκλητο στα νερά του Ρεθύμνου. Οι κανόνες της τηλεοπτικής δημοκρατίας επέβαλλαν αυτόν ως τον ήρωα των ημερών, δίνοντάς του απλόχερα τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας και πολύ περισσότερα από αυτά. Οι κανόνες της τηλεόρασης μπορεί να μην αλλάζουν, εξάλλου μετά από 20 χρόνια στο ρεπορτάζ μάλλον εξοικειώνεσαι με κάτι τέτοιους συμβιβασμούς που απαιτεί το να βγάζεις το ψωμί σου από τις ειδήσεις.
Τουλάχιστον, όμως, να μην ξεχάσω να σας πω, ότι από την Κρήτη, αυτές τις μέρες η πρώτη είδηση δεν είναι ο Kροκόδειλος. Είναι η αγωνία για τα χημικά που ήρθαν ήδη στις θάλασσές μας. Είναι η αγωνία των γιατρών και των γονέων στο Ηράκλειο, που με κόπο πέτυχαν να μην κλείσει η Παιδοχειρουργική Κλινική του νοσοκομείου. Είναι η αγωνία όσων είδαν τις περιουσίες τους να καίγονται ξανά φέτος στη Σητεία και στη Μεσσαρά, ενώ περιμένουν ακόμα τις αποζημιώσεις από τις περυσινές φωτιές.
Κι άλλες, κι άλλες μικρότερες αγωνίες που θα απαιτούσαν έστω μια χαραμάδα από τον τηλεοπτικό χρόνο που όλα τα κανάλια αφιέρωσαν στον κροκόδειλο. Αγωνίες πολύ πιο βάσιμες από το αν θα μας δαγκώσει το άγριο θηρίο.
Και κείνος αμέριμνος, παίρνει το μπάνιο του στα νερά της λίμνης, ανυποψίαστος για τη δημοσιότητά του. Και για τη χάρη που έκανε αυτές τις μέρες σε τόσους άλλους «κροκόδειλους» που μας περιτριγυρίζουν να τους βγάλει από το κάδρο της τηλεοπτικής επικαιρότητας. Αυτοί, τουλάχιστον, του χρωστούν ένα «ευχαριστώ».
Σκίτσο: Γιάννης Αντωνόπουλος
