Όταν δεν συμφέρουν τα αποτελέσματα του Opengov, η κυβέρνηση το γράφει στα παλιά της τα παπούτσια
Όταν πριν από δύο περίπου χρόνια άπαντες οι υπουργοί της τρικομματικής τότε κυβέρνησης, πάσχιζαν να μας πείσουν ότι περάσαμε στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, καθώς όλες οι αλλαγές στο Δημόσιο θα περνούν από Δημόσια Ηλεκτρονική Διαβούλευση, προφανώς μας παρουσίαζαν μόνο το «τυράκι» της επίφασης δημοκρατίας που δίνει το Οpengov. Η αλήθεια αποδεικνύεται τώρα, καθώς είναι τέτοιο το άγχος των υπουργών να συνταχθούν με τις απαιτήσεις των μνημονίων που υπέγραψαν, ώστε γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα αποτελέσματα της Δημόσιας Διαβούλευσης και καταργούν φορείς, ανεξαρτήτως της αποδεδειγμένης χρησιμότητάς τους. Όπως μας ενημέρωσαν οι εκπρόσωποι του Σωματείου Εργαζομένων στο Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας & Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΙΕΑΔ), η Δημόσια Διαβούλευση του υπό κατάθεση νομοσχεδίου του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για τις καταργήσεις 21 φορέων & ΝΠΙΔ (στο άρθρο 8 του οποίου, προβλέπεται και η κατάργηση του ΕΙΕΑΔ), έληξε στις 21 Ιανουαρίου, και στη διάρκειά της σημειώθηκε ρεκόρ σχολίων-παρεμβάσεων (368 συγκεκριμένα) υπέρ της συνέχισης λειτουργίας του ΕΙΕΑΔ και κανένα (μηδέν) υπέρ της κατάργησής του. Όλες οι παρεμβάσεις (κοινωνικών εταίρων, επαγγελματικών οργανώσεων, Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης, απλών επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων) ήταν ενάντια στην επιχειρούμενη κατάργηση του. Πάρα ταύτα, Βρούτσης και Μητσοτάκης αδιαφορούν πλήρως για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, όταν τα αποτελέσματά της δεν εξυπηρετούν τους σκοπούς τους. Οδηγούν λοιπόν το ΕΙΕΑΔ σε λουκέτο, περιορίζοντας μάλιστα τις ημέρες της ηλεκτρονικής διαβούλευσης σε μόλις 5, έναντι 2 εβδομάδων που στην αρχή είχε ανακοινωθεί ότι θα διαρκούσε. Το Σωματείο Εργαζομένων, με παρέμβασή του (και λογικά) αναρωτιέται: «Γιατί επιχειρούν να κλείσουν το ΕΙΕΑΔ και μάλιστα βιαστικά, τη στιγμή που καθ’ ομολογία όλων, είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός φορέας στήριξης των επιχειρήσεων και της απασχόλησης; Θα εκχωρηθούν διά της πλαγίας οδού τα έργα και οι μελέτες του, στα γνωστά συμφέροντα που λυμαίνονται τα κοινοτικά προγράμματα ή όχι;».
Μ.Ε.
