Είναι πια δεδομένο για τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ότι το καθεστώς που έχει επιβληθεί από το 2007 στους εθνικούς μας δρόμους δεν είναι μια πραγματικά αναπτυξιακή επένδυση, δεν λειτουργεί προς όφελος των πολλών, δεν ανταποδίδει στους πολίτες το χαράτσι που καταθέτουν στα ταμεία των πολλαπλών σταθμών διοδίων.
Παρά τη μιντιακή προβολή της «σπουδαιότητας» των μεγάλων έργων, παρά τις δηλώσεις στήριξης των αρμοδίων υπουργών της διαπλοκής, το μεγάλο και διαρκές πάρτι αρπαχτής στους αυτοκινητόδρομους δεν κρύβεται.
Ο κόσμος γνωρίζει ποιους εξυπηρετούν τα φυλάκια διοδίων που πλημμύρισαν τη χώρα, γνωρίζει ότι οι δρόμοι, εάν ποτέ ολοκληρωθούν, θα έχουν πληρωθεί πάρα πολύ ακριβά, γνωρίζει ότι αυτό δεν είναι ανάπτυξη, είναι ληστεία.
Από το 2009 τα κινήματα κατά των διοδίων με πολιτικό λόγο, ακτιβισμούς, υφέσεις και εξάρσεις, αντιστέκονται, ενημερώνουν, κινητοποιούν, έχουν κερδίσει τη στήριξη του κόσμου.
Συμβάλλουν με ένα ακόμα λιθαράκι στη ριζοσπαστικοποίηση, στον αντιμνημονιακό αγώνα, στην υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, στο ρεύμα ανατροπής και διεξόδου που έχει ανάγκη η χώρα.
Είναι πραγματικότητα ότι κάθε πληρωμή που γίνεται στα γκισέ των διοδίων από τους οδηγούς συνοδεύεται από θυμό κι αγανάκτηση.
Κι επειδή οι πολίτες δεν πείθονται, δεν ξεγελιούνται, τη θεωρούν άδικη, τη χαρακτηρίζουν απάτη και ληστεία την πραγματικότητα που έχει επιβληθεί στους εθνικούς δρόμους, για να συνεχιστεί το μεγάλο αυτό κόλπο της διαπλοκής χρειάστηκε να επιστρατευτούν οι μηχανισμοί καταστολής και ποινικοποίησης των αντιστάσεων.
Το καθημερινό δικαιολογημένο σήκωμα της μπάρας από χιλιάδες πολίτες, οι πολλές δεκάδες κινητοποιήσεις στους σταθμούς διοδίων σε όλη τη χώρα, αντιμετωπίστηκαν με διαδοχικές νομοθετικές ρυθμίσεις ποινικοποίησης από τους υπουργούς Ρέππα και Βορίδη.
Οι συμμετέχοντες στα κινήματα κατά των διοδίων διώκονται ποινικά και αστικά.
Χιλιάδες πολίτες απειλούνται με εξοντωτικές διαταγές πληρωμής για το εικοσαπλάσιο της αξίας της διέλευσης που αρνήθηκαν να πληρώσουν.
Τα παπαγαλάκια των καναλαρχών-εργολάβων χαρακτηρίζουν τους ενεργούς, συνειδητοποιημένους και τολμηρούς πολίτες τζαμπατζήδες.
Προσπάθησαν, τον τελευταίο καιρό, με φιέστες επανεκκίνησης των έργων, με δηλώσεις, με διαφήμιση από τα ΜΜΕ να προετοιμάσουν τον κόσμο για την τελευταία πράξη του έργου, τις αυξήσεις έως και 60% στα διόδια, σήμερα στη χώρα της ακραίας φτωχοποίησης και λιτότητας.
Αδυνατούν, όμως, να ψελλίσουν το παραμικρό σοβαρό επιχείρημα υπέρ της συνέχισης του σκανδάλου και μάλιστα με νέες αυξήσεις.
Εδώ ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν λειτουργεί, το παιχνίδι και επικοινωνιακά στο σκάνδαλο των αυτοκινητοδρόμων έχει χαθεί για το σύστημα κι απομένει το ύστατο μέσο – η άγρια καταστολή.
Κι έτσι καταλήγουν να τοποθετούν νέες κάμερες της Τροχαίας για τη βεβαίωση του 200άρικου προστίμου και της αφαίρεσης πινακίδων και διπλώματος οδήγησης για όσους αρνούνται να πληρώσουν.
Δεν διστάζουν να παραπέμπουν στο Αυτόφωρο και να «φιλοξενούν» για ένα βράδυ, κατηγορούμενους στα κρατητήρια, το δήμαρχο Ωρωπού, αντιδημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, προέδρους συλλόγων διότι απλά ως αιρετοί ανταποκρίθηκαν στην υποχρέωσή τους να εκφράσουν την ξεκάθαρη βούληση των δημοτών τους, μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Ανταποκρίθηκαν και πρωτοστάτησαν ως όφειλαν σε μια ακόμα δίκαιη και ειρηνική κινητοποίηση του κόσμου του Δ. Ωρωπού ενάντια στον πενταετή αποκλεισμό που έχουν επιβάλει στην περιοχή 8 σταθμοί διοδίων.
Δεν διέπραξαν κανένα αδίκημα, απλά λειτούργησαν ως θεσμικά όφειλαν εκπροσωπώντας τους δημότες τους, τα μέλη των συλλόγων τους. Το σπασμένο κουβούκλιο των διοδίων της Μαλακάσας είναι μια πολύ μικρή κι ασήμαντη στιγμή όπου μοιραία εκφράστηκε από μερίδα πολιτών η δικαιολογημένη και συσσωρευμένη αγανάκτηση του κόσμου: Για την καθημερινή καταλήστευση στα φυλάκια διοδίων, για την ταλαιπωρία και τα θύματα στους καρόδρομους-παράδρομους, για τον οικονομικό μαρασμό της περιοχής μας, για το άδικο που μας πνίγει, για το ξεπούλημα των υποδομών της χώρας, για την παραχώρηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών στα συμφέροντα των ολιγαρχών.
Δεν μας φοβίζουν, μας δυναμώνουν και μας ενώνουν. Οι κυβερνώντες και οι ολιγάρχες βρίσκονται στην τελευταία γραμμή άμυνάς τους.
Τελειώνουν, σαπίζουν, μένουν μόνοι τους χωρίς λαό κι επιστρατεύουν το αστυνομικό μνημονιακό κράτος που δείχνει τα δόντια του… μόνο που κι αυτά έχουν πια σαπίσει.
Χρήστος Παναγής
Μέλος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που φωνάζει: «ώς εδώ, φύγετε» !
