Από τι και πώς θα διασώσει τον οργανισμό ο Β. Μουλόπουλος;
Του Νίκου Ταυρή
Όσοι πίστεψαν ότι η κυβερνητική παρέμβαση για επιβολή της τάξης στα ΜΜΕ, με την αντικατάσταση ορισμένων από τους μέχρι σήμερα κυρίαρχους των Μέσων από άλλους της ίδιας και αναλόγου ποιότητας, τελείωσε με την απόφαση του ΣτΕ και τον «έντιμο συμβιβασμό» της συγκρότησης του νέου ΕΣΡ, τουλάχιστον βιάστηκαν αν δεν πιάστηκαν κορόιδα για άλλη μια φορά.
Το νέο επεισόδιο, με την ανάθεση της διεύθυνσης του ΔΟΛ, στον Β. Μουλόπουλο – πρώην βουλευτή επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, σύμβουλο του Αλ. Τσίπρα και διευθύνοντος συμβούλου της Αυγής μέχρι την παραμονή της ανάληψης της νέας θέσης του – έρχεται να συμπληρώσει την επιχείρηση ελέγχου των ΜΜΕ με τον πιο άκομψο, ωμό, παρεμβατικό τρόπο. Κυρίως με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους που δίδαξε και εφαρμόζει το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Το πιο εξοργιστικό είναι ο τρόπος που παρουσιάζονται οι εξελίξεις. Ο ίδιος ο Β. Μουλόπουλος αναφέρει ότι «Η τριαντάχρονη θητεία μου στο ΔΟΛ και η φιλία μου με τους συναδέλφους με ώθησαν να αναμειχθώ στην προσπάθεια διάσωσης του Οργανισμού και των ιστορικών του εφημερίδων». Μάλιστα. Με τη σειρά τους οι γνωστοί «κυβερνητικοί κύκλοι» φρόντισαν επίσημα να «κάνουν τον Κινέζο»: «Ήταν προσωπική επιλογή του Μουλόπουλου να αποδεχθεί την πρόταση του ΔΟΛ» είπαν και, για να μην υπάρξει παρεξήγηση διευκρίνισαν: «απολύτως σεβαστή καθώς επί πολλά χρόνια υπήρξε διευθυντικό στέλεχος του συγκεκριμένου Ομίλου». Μάλιστα.
Σε όσους ζουν σε αυτήν τη χώρα είναι γνωστό ότι, με εξαίρεση ίσως το Βήμα, όλα τα Μέσα έντυπα και ηλεκτρονικά του ομίλου Λαμπράκη καταρρέουν υπό το βάρος της γενικευμένης κρίσης των ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια.
Την ίδια στιγμή ο όμιλος έχει οφειλές στις τράπεζες ύψους περίπου 200 εκατομμυρίων ευρώ που είναι αδύνατον να καλυφθούν από τον ΔΟΛ και αρνείται να καλύψει από την προσωπική του περιουσία ο σημερινός εκδότης Στ. Ψυχάρης. Άλλωστε η πρόσφατη κρίση προέκυψε από την αδυναμία καταβολής ληξιπρόθεσμων χρεών ύψους 9 εκατ. από τον ΔΟΛ που επιπρόσθετα έχει απλήρωτους τους πάνω από 400 εργαζόμενούς του για πάνω από 4 μήνες. Αυτά τα προβλήματα αναλαμβάνει να επιλύσει ο πρόθυμος για όλα Β. Μουλόπουλος. Πώς άραγε; Νομίζει ότι θα αυξήσει τις πωλήσεις του ομίλου στο ύψος των τεράστιων ζημιών που έχει; Κανείς δεν είναι τόσο αφελής.
Θα φέρει νέους επενδυτές στο σχήμα; Αν αυτός είναι ο στόχος το ερώτημα που προκύπτει είναι: τι περισσότερα ατού και γνωριμίες διαθέτει από εκείνες που διέθετε ο Ψυχάρης (χρόνια επίλεκτο μέλος του ελληνικού και όχι μόνο jet set) και δεν τα κατάφερε; Η μόνη λογική εξήγηση, που ήδη ψιθυρίζεται στον Τύπο, είναι η καταφυγή σε εκείνους που απέτυχαν να πλασαριστούν στον διαγωνισμό για τα ΜΜΕ, που ακυρώθηκε και θα επαναληφθεί με τα νέα δεδομένα. Έτσι η «κάθαρση» στα ΜΜΕ αλα ΣΥΡΙΖΑ επιχειρείται να γίνει με την είσοδο της νέας φουρνιάς ή φρουράς «επιχειρηματιών» με τα ίδια και ανάλογα «προσόντα» εκείνης που διώκεται ή εγκαταλείπει υπό το βάρος της χρεοκοπίας της.
Η άλλη επιλογή βέβαια είναι να επιτύχει ο καινούργιος διευθύνων, νέο τραπεζικό δάνειο και στήριξη. Να καταφέρει δηλαδή εκείνο που η κυβέρνηση απειλούσε ότι θα την ανάγκαζε να καταφύγει στη δικαιοσύνη σε βάρος διοικητών τραπεζών που θα έδιναν δάνεια στην υπερχρεωμένη διοίκηση Ψυχάρη. Πράγμα που μοιάζει αδύνατο, καθώς ο έλεγχος των τραπεζών από την τρόικα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για τέτοιες «διασώσεις».
Παραμένει λοιπόν ως κυρίαρχη εκδοχή αυτή που ο κοινός νους αντιλαμβάνεται. Το σύστημα Τσίπρα επιχειρεί να πάρει ρεβάνς σε όσα του επιφύλαξε η απόφαση του ΕΣΡ και να προχωρήσει σε ένα διπλό στόχο ως εχέγγυο της παραμονής του στο παιγνίδι. Πρώτα να ρίξει στο παιχνίδι νέες οικονομικές δυνάμεις ή να προσεταιρισθεί παλαιότερες (βλέπε Μπόμπολας) και μέσω αυτών των κύκλων να αναδιατάξει το τοπίο και τον έλεγχο στα ΜΜΕ. Και όλα αυτά με τον πιο άκομψο και παρεμβατικό τρόπο, τέτοιο που να συνάδει με τον «κυνισμό» που απαιτεί η εξουσία. Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσει τον εαυτό του, (γιατί άραγε;) ο Β. Μουλόπουλος αποδεχόμενος όχι την «πρόσκληση σωτηρίας των παλαιών του συνάδελφων», αλλά τη μετατροπή του σε… άνθρωπο για όλες τις δουλειές.
Αν παρόλα αυτά συμβεί η «διάσωση» του ΔΟΛ με τη βοήθεια των «γνωριμιών» του Β. Μουλόπουλου αυτό θα σημάνει αυτόματα εκείνα που νομίζει ότι ειρωνεύεται ο κατ’ επάγγελμα και καθ΄ έξιν «κυβερνητικός φρουρός» Θ. Καρτερός, αλλά απεργάζεται με πάθος ο Ν. Παππάς… «Ντο, ρε, μι, φα, σολ, παντιέρα κόκκινη σηκώνουμε στον ΔΟΛ».(1)
Παντιέρα κόκκινη και δίπλα τα κεφάλια του Ντράγκι, του Μοσκοβισί, του Ιβάν, του Μπόμπολα, του Μαρινάκη και του Τσακαλώτου. Όμορφος κόσμος….
(1) Από τη στήλη του Θ. Καρτερού στην Αυγή
Δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη για τις εξελίξεις στον ΔΟΛ
Το «ΒΗΜΑ» και τα «ΝΕΑ» μέσα από τις δεκαετίες που πέρασαν έως σήμερα, έχουν αναδειχθεί σε θεσμούς του δημοκρατικού μας συστήματος.
Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα οικονομικής φύσεως, εν τούτοις δεν μπορώ να μην πιστέψω, ότι πίσω από τις απειλές που δέχονται, τα αίτια δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά.
Άλλωστε η σημερινή κυβέρνηση με την υπόθεση των τηλεοπτικών σταθμών, μας έχει δώσει δείγματα γραφής για τον τρόπο με τον οποίο δέχεται την πολυφωνία ως μια θεμελιώδη δημοκρατική αρχή.
Η ιστορική πείρα μας έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει χειρότερος ολοκληρωτισμός από αυτόν που επέβαλαν στους λαούς τους οι ποικιλώνυμοι πρώην «αριστεροί», στις περιπτώσεις που πέτυχαν να μετεξελιχθούν σε κρατική εξουσία. Ας ελπίσουμε ότι στη δική μας περίπτωση το Κακό βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακή μορφή και ότι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν υγιείς και ισχυρές αντιστάσεις για το ενδεχόμενο μιας τέτοιας εκδοχής. Και η περίπτωση του ΔΟΛ είναι μια ευκαιρία να εκδηλωθούν οι αντιστάσεις αυτές.
Μίκης Θεοδωράκης
