Θέλω να γίνω δήμαρχος
Από τον Δημήτρη Ουλή
Έτσι όπως έχουν πληθύνει ανά εκατοντάδες οι αφίσες των υποψηφίων δημάρχων στους δρόμους της Αθήνας και συμπλέκονται με τις αφίσες των τραγουδιστών, χάνεις τελικά τα αβγά και τα πασχάλια. Νομίζεις ότι ο Νίκος Οικονομόπουλος κατεβαίνει για δήμαρχος. Και ότι ο Νίκος Καραγκιοζόπουλος τραγουδάει guest σε κάποιο ελληνάδικο. Πήξαμε στις υποψήφιες φάτσες. Όλες σιδερωμένες με photoshop, βλέμμα θεληματικό, χαμόγελο αυτοπεποίθησης, και πώς να αντισταθείς σε τόσο γοητηλίκι. Μεγαλοστομίες και συνθήματα φρεσκοβγαλμένα από τη ναφθαλίνη, συναγελασμοί και αργομισθία σε εκλογικά κέντρα, ένας Θεός ξέρει τι συζητάνε, τι σκέφτονται, τι λογαριάζουν.
Να φύγετε κύριοι, να πάτε αλλού. Δεν έχετε τίποτα να μας πείτε και τίποτα να κάνετε για μας, εν καιρώ οικονομικής κρίσης και μνημονίων -ουσιαστικό, μπεσαλίδικο και μεστό, θέλω να πω. Οι δήμοι σας είναι χρεωμένοι ώς το λαιμό, οι «ανεξάρτητοι» σχηματισμοί σας εξαρτώνται απόλυτα από τα κόμματα και τα κομματίδιά σας, και η μοναδική σας μέριμνα είναι να αυξήσετε τους συντελεστές δόμησης για να χαρούν οι εργολάβοι, και να πλατύνετε τα πεζοδρόμια για να χαρούν οι καφετέριες. Με το αζημίωτο, φυσικά. Α! και να μην ξεχάσω: Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, σας ενδιαφέρει επίσης να ασφαλτοστρώσετε, να αλλάξετε τις πλάκες στα πεζοδρόμια, να φρεσκάρετε τις διαγραμμίσεις και να βάλετε πιο λαμπερούς λαμπτήρες στους οδικούς σηματοδότες. Ήμουνα νιος και γέρασα.
Και αυτό το περιβόητο βοηθητικό σας προσωπικό, αυτό το ιδιαίτερο είδος ανθρώπου που ακούει στο όνομα «δημοτικός σύμβουλος» – τι κουμάσι πάλι είναι αυτό; Επιτέλους κύριοι, τι θα πει «σύμβουλος»; Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Συμβουλευτικής; Κλωνοποιημένο αντίγραφο των είκοσι εννέα κατασκευαστών πλυντηρίων, που «αυτοί ξέρουν»; Ποιες είναι ακριβώς οι αρμοδιότητες ενός «συμβούλου»; Ποιο είναι το πραγματικό αντικείμενο της δουλειάς του; Ποια τα κριτήρια της επιλογής του σε αυτό το αξίωμα; Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά να θέσω κι εγώ υποψηφιότητα, να μοστράρω κι εγώ μούρη – μανούλα δεν με γέννησε κι εμένα; Και να μην αμφιβάλλετε: έχω εγώ να σας δώσω τέτοιες «συμβουλές» που οι άλλες μπροστά τους θα μοιάζουν με οδοντόκρεμες. Φτάνει, βέβαια, να με πληρώνετε, το μισθουλάκο μου. «Δημοτικά τέλη», που λέμε.
Αλλά δεν φταίτε εσείς. Φταίει ο κόσμος, που εξακολουθεί να σας ανέχεται. Που τον έχετε δηλαδή μπουκώσει με τα επιχειρηματικά σας τσάνταλα και τα πολιτικά σας μάνταλα, για να τον οδηγήσετε σε παραλυσία σκέψης και δράσης. Και που αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος λαός της Ευρώπης με τέτοια προβλήματα και τέτοια κοινωνικά αδιέξοδα, με τέτοια κυβερνητική διαφθορά και τέτοια οικονομική καταισχύνη, θα σας είχε πάρει προ πολλού με τις ντομάτες. Εσάς, τα εκλογικά σας κέντρα και τους «συμβούλους» σας.
Τα «ισοπεδώνω» όλα, θα μου πείτε. Ε, ας το κάνω κι εγώ μια φορά! Δεν βαρεθήκατε να έχετε μια ζωή εσείς το μονοπώλιο της ισοπέδωσης;
