Η Λερναία Μίζα ήταν ένα φοβερό και τρομερό αθάνατο τέρας με πολλά κεφάλια που φτύναν μίζες, αλαλιάζοντας έτσι τους λαούς του κόσμου, χωρίς να εξαιρεί τους πολίτες της Χώρας των Πάρτων.
Ο Γιουρωσθέας ανέθεσε στο Μαντρακλή να εξοντώσει το τέρας όσο γίνεται συντομότερα, επειδή κόντευε να διαλύσει την οικονομία του πλανήτη. Του είπε, μάλιστα, να θυμηθεί μετά τον αφανισμό να θάψει το σώμα του αθάνατου θηρίου, μην τυχόν του ξαναφυτρώσουν επικίνδυνα κεφάλια κάποια μέρα στο μέλλον.
Η Λερναία Μίζα ζούσε σε μια κατάμαυρη σκοτεινή σπηλιά και είχε την ιδιότητα να κάνει (στα κρυφά και στα μουλωχτά) τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Έτσι γίνεται ακόμα και σήμερα. Όταν εμφανίζεται ανάμεσα στους πλούσιους ένας καινούργιος πάμπλουτος, πάρα πολλοί φτωχοί φτωχαίνουν ακόμα περισσότερο, οι πλατείες γεμίζουν άστεγους, οι δρόμοι άνεργους και οι φυλακές οικονομικούς παραβάτες. Μήπως, λοιπόν, το συνολικό χρήμα του πλανήτη είναι ένα σταθερό μέγεθος που μοιράζεται άδικα; Ποιος ξέρει…
Όταν κουνιόταν ένα κεφάλι -ούπς!- γεννιόταν ένας πάμπλουτος που άνοιγε οφ-σορ εταιρία στο πιτς φυτίλι κι έβαζε εκεί τα λεφτά που του χάριζε αφειδώς η Μίζα κι ούτε εφορία πλήρωνε ούτε τίποτα και πού να ψάχνει να βρει ο βασιλιάς Γιουρωσθέας τα όβολα να πληρώνει μισθούς και συντάξεις και να συντηρεί σχολεία και νοσοκομεία για τους φτωχούς υπηκόους του…
Πήγε, λοιπόν, ο Μαντρακλής στο άντρο της Λερναίας Μίζας κι άρχισε να κόβει τα υποτιθέμενα γενναιόδωρα κεφάλια του θηρίου. Όμως, ένα έκοβε δυο ξεφύτρωναν στην ίδια θέση και το αίμα του τέρατος ήταν δηλητηριώδες και γλίστραγε κιόλας. Έτσι κάλεσε το φίλο του Τρόικλαο να τον βοηθήσει. Βάσταγε ο Μαντρακλής τον κομμένο λαιμό, τον καυτηρίαζε ο Τρόικλαος και δεν ξαναφυτρώναν καινούργια κεφάλια.
Όταν τέλειωσαν το κεφαλοκόψιμο, έφυγαν ευχαριστημένοι να αναγγείλουν το νέο στο Γιουρωσθέα, ξεχνώντας όμως το σημαντικότερο: να θάψουν το βρομερό σώμα της Λερναίας Μίζας. Έτσι, όπως αναφέρεται στο παλίμψηστο του Ήμπαν Ταλ, υπάρχει κίνδυνος να ξαναβγεί κάποτε το τέρας στο προσκήνιο και, ανακτώντας τη φοβερή του ιδιότητα μαζί με καινούργια κεφάλια, να αφανίσει οικονομικά τον πλανήτη. Και πού να βρεθεί νέος Μαντρακλής αργότερα… Τέτοιοι ήρωες σπανίζουν. Ας έχουμε πάντως το νου μας, ε;
Ήμπαν Ταλ
(μετάφραση: Ροδέα Μαρίνου)
