Η Ελλάδα υποδέχεται τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη Σούδα και την αντιπυραυλική ασπίδα
Το θέατρο του παραλόγου, ο βάλτος της Μέσης Ανατολής, η Τουρκία, οι Κούρδοι και η Ελλάδα
Του Σωτήρη Σιδέρη
Πηγή: omegapress.gr
Η νέα μεγάλη απειλή για την ασφάλεια του δυτικού κόσμου, αν πιστέψουμε την Ουάσιγκτον και τα δυτικά ΜΜΕ, είναι οι τζιχαντιστές, φανατικοί μουσουλμάνοι και ωμοί δολοφόνοι, αφού πρώτα εκκολάφθηκαν στην αγκαλιά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, τώρα απειλούν τον δυτικό πολιτισμό, την ελευθερία, την δημοκρατία και τον τρόπο ζωής μας.
Είναι το νέο παγκόσμιο παραμύθι των Αμερικανών και των συμμάχων τους, για να πείσουν για μια ακόμη φορά τα δυτικά έθνη να τους ακολουθήσουν σε έναν πόλεμο- παρωδία, ουσιαστικά σε έναν πόλεμο της Δύσης με την σκοτεινή πλευρά της.Σε συνθήκες καταιγιστικής προπαγάνδας και τρομολαγνείας, οι αντιστάσεις αμβλύνονται, οι διαφοροποιήσεις απαγορεύονται, οι εθνικές πολιτικές ισοπεδώνονται και αναλαμβάνει η υπερ-δομή, η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ να στοιχίσει φίλους, λιγότερο φίλους και αμφισβητίες σε μία γραμμή, σε έναν σκοπό, σε έναν πόλεμο που θα υπηρετεί το δυτικό σύστημα αξιών, δηλαδή τους πολέμους χωρίς σοβαρή αιτία και την αποικιοκρατική τους αντίληψη.
Έτσι, αφού προηγήθηκε η προβολή των τζιχαντιστών ως η μέγιστη απειλή που θα βάλει φωτιά στα Βαλκάνια, στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη και στις ίδιες τις ΗΠΑ η Ελλάδα, προετοιμάζεται άνευ αντιστάσεων (όχι ότι διέθετε και πριν αντιστάσεις) να δεχθεί το αργότερο μέχρι τον Δεκέμβριο στο έδαφός της, στην Σούδα, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη των Αμερικανών. Τον επόμενο χρόνο, σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα δεχθεί και την αντιπυραυλική ασπίδα, που θα σημαδεύει τη Ρωσία ή και τη Μέση Ανατολή, ανάλογα με την συγκυρία. Ως γνωστόν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατασκοπεύουν πρώτα και μετά εξαπολύουν τους πυραύλους τους. Έτσι, έχει αφανιστεί άγνωστος, αλλά μεγάλος αριθμός αμάχων στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν και την Μέση Ανατολή, όπου έχουν χρησιμοποιηθεί. Οι Αμερικανοί δεν μιλούν ποτέ για τους άμαχους που σκοτώνουν αλλά για «στόχους». Για τους θανάτους αμάχων μαθαίνουμε από τις καταγγελίες των κρατών που δέχονται τις επιθέσεις.
Η στρατηγική του χάους
Η διαχείριση της κρίσης και της παρακμής του δυτικού κόσμου εμπεριέχει πολύ βία, ελάχιστη λογική, ασυναρτησία, ανικανότητα, στοιχεία που σε τελική ανάλυση απομυθοποιούν πλήρως την ικανότητα των μεγάλων δυτικών χωρών να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν μια συγκεκριμένη πολιτική. Μία ανάλυση στο Μανχάταν ή το Παρίσι δεν έχει καμία εφαρμογή στη Βαγδάτη ή την Καμπούλ. Ένα σχέδιο στο Στέητ Ντηπάρτμεντ δεν σημαίνει τίποτα για την Λιβύη, το Κουρδιστάν, την Κριμαία, την Συρία, το Ιράν, τον Λίβανο, την Τυνησία κ.ο.κ. Εκ των υστέρων, προσπαθούν να πείσουν ότι η διαίρεση και οι πολλαπλές κρίσεις, η αποσύνθεση κοινωνιών και κρατών, μπορεί να είναι σχέδιο. Μύθος ….
Ένας βομβιστής στο Παρίσι, μια απειλή στο Βέλγιο, η διέλευση κάποιων από την Αθήνα, παίρνουν μυθικές διαστάσεις για να στηρίξουν μια προπαγάνδα που κανείς δεν πιστεύει. Τα βίντεο των αποκεφαλισμών(που τελικά υποβοηθούν την πολιτική τρομολαγνείας της δύσης), οι απειλές για χτυπήματα των ευρωπαϊκών πρωτευουσών και το σκηνικό είναι έτοιμο.
Αρχίζουν τα δυτικά ΜΜΕ μια επίθεση κατά της λογικής, ότι η κατάληψη της Ευρώπης και των ΗΠΑ από τους τζιχαντιστές, με τα πολυβόλα τους πάνω σε αγροτικά είναι προ των πυλών. Ισχυρίζονται μάλιστα ότι δήθεν ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τόσο μεγάλη απειλή και η φαιδρότητα παίρνει τη θέση που της αξίζει στην ιστορία. Τα αγροτικά με τα πολυβόλα και οι οβίδες είναι απειλή για χώρες με τα πλέον εξελιγμένα οπλικά συστήματα στον κόσμο. Το ίδιο έλεγαν και για την Αλ Κάιντα, λίγο πολύ με τον ίδιο τρόπο ισοπέδωσαν την Σερβία, ανέτρεψαν τον Καντάφι και πάει λέγοντας. Η τρομοκρατία είναι διαφορετικό πράγμα, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση τέτοιου είδους πλήγματα(που πάντα υπήρχαν ως απειλή λόγω της αποικιοκρατικής πολιτικής και των πολέμων) ικανά, να αποσταθεροποιήσουν ή να απειλήσουν τον δυτικό κόσμο. Μέσω του διαδικτύου διαφημίζουν κάποιους χάρτες με την Ευρώπη και τον μισό πλανήτη να αποτελούν το Ισλαμικό Κράτος (!) και νομίζουν ότι ο κόσμος τους πιστεύει. Προσπαθούν να πείσουν εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες ότι ο ιός Έμπολα είναι μικρότερη απειλή από το ISIS.
Τουλάχιστον στην παρούσα φάση, μάλλον οι Ευρωπαίοι τρομάζουν πιο πολύ από τους τραπεζίτες, παρά από τους τζιχαντιστές…
Οι χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ συζητούν δήθεν υπό πίεση, τα υπουργικά συμβούλια αποφασίζουν να αρχίσει η απογείωση των F 16, βίντεο μεταφέρουν στις οθόνες μας την ακρίβεια με την οποία τα πολεμικά αεροσκάφη χτυπούν κάποιους στόχους,που κανείς, ούτε οι πιλότοι τους γνωρίζουν ποιοι είναι.
Τα αλλεπάλληλα βατερλό δεν έχουν επηρεάσει στο ελάχιστο την μονοσήμαντη και τελικά βαρετή προπαγάνδα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Βερολίνου και των Παρισίων. Πρώτα στήριξαν έναν συρφετό δήθεν επαναστατών στην Συρία, τους έδωσαν χρήματα, όπλα, τους πήγαν στα καλύτερα ξενοδοχεία και αφού δεν μπόρεσαν να σκοτώσουν τον Άσαντ, σκότωναν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, μεταξύ των οποίων Κούρδους, Αμερικανούς ή Άγγλους. Οι ίδιες κυβερνήσεις πριν από τρία χρόνια, προκάλεσαν παγκόσμιο ενθουσιασμό, όταν στήριξαν εν μέσω πανηγυρισμών την αραβική άνοιξη και τώρα δεν έχουν ιδέα που αρχίζει και που τελειώνει μια κρίση καθώς ανά πάσα στιγμή ξεφυτρώνει μια νέα εστία. Τα σύνορα καταρρέουν, οι κοινωνίες αποσυντίθενται, μισθοφόροι, πράκτορες όλων των εθνικοτήτων συναγωνίζονται σε προβοκάτσιες και ανικανότητα και τελικά το χάος κυριαρχεί.
Η μαρτυρία
Έλληνας διπλωμάτης που έχει παρακολουθήσει με προσοχή όλες τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή τα τελευταία χρόνια, σχολίαζε με ειρωνεία αυτόν τον πόλεμο της δύσης εναντίον των τζιχαντιστών. Θυμάται ότι, πρόσφατα μάλιστα, στις συναντήσεις που γίνονταν στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με προσκεκλημένους τους σημερινούς τζιχαντιστές και τότε «επαναστάτες» κατά του Άσαντ, υπήρχε άλλο κλίμα εντός της αίθουσας και άλλο εκτός. Εντός, οι διπλωμάτες αντιλαμβάνονταν ότι πρόκειται για τυχοδιώκτες και μισθοφόρους που κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί και εκτός της αίθουσας, έκαναν δηλώσεις για νέα εποχή στην περιοχή, για αγγέλους της ελευθερίας και άλλα γραφικά.
Άλλος διπλωμάτης, εξίσου έμπειρος και γνώστης των εξελίξεων, θυμάται ότι σε κάθε συνάντηση εμφανίζονταν διαφορετικά πρόσωπα, που υποτίθεται συγκροτούσαν την ηγετική ομάδα του συνασπισμού κατά του Άσαντ. Οι ερωτήσεις πολλές φορές έπεφταν βροχή και τελικά Έλληνας πρέσβης σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όταν ρώτησε ξένο συνάδελφό του μεγάλης δυτικής χώρας, «που τους βρήκατε τους.. νέους επαναστάτες», εκείνος απάντησε: «αυτούς δεν τους ξέρω, γιατί χθες συζητούσα με άλλους!…»
Η γεωπολιτική
Αυτές οι περιγραφές, αν και φαντάζουν ως αστεία στιγμιότυπα μιας επίκαιρης αφήγησης, έχουν ιδιαίτερη πολιτική και ιστορική αξία. Γιατί κάποια στιγμή, η ροή των εξελίξεων θα είναι αυτή που θα προσδιορίσει και την αλήθεια γύρω από τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ και οι άλλες δυτικές χώρες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η υπόθεση της αλλαγής του χάρτη στην ευρύτερη Μέση Ανατολή ήταν ένα παλιό σχέδιο του πατέρα Μπους και των Ρεπουμπλικάνων για την αναδιάταξη της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, αλλά ποτέ δεν έγινε σαφές τι ακριβώς επιδιώκονταν μέσω αυτού του σχεδίου. Τότε μιλούσαν για την ανάγκη εκδημοκρατισμού των χωρών της περιοχής, χωρίς να λαμβάνονταν υπόψη οι ιδιαιτερότητες κάθε χώρας. Η δημοκρατία μπορεί να καλλιεργηθεί μέσω της παιδείας, μέσω πολιτικών σχεδίων και προγραμμάτων και δεν μπορεί να επιβληθεί με τη βία. Πόσο μάλλον που οι παραδόσεις και η πολιτική κουλτούρα στον αραβικό κόσμο έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από την δύση. Προφανώς κάποιοι στις ΗΠΑ νόμισαν ότι όλα γίνονται αν έχεις πεζοναύτες και F 16, πράγμα αδιανόητο.
Η παταγώδης αποτυχία στο Αφγανιστάν, η εκκωφαντική αναδίπλωση στο Ιράκ, η ανατροπή του Καντάφι, η απόπειρα ανατροπής του Άσαντ, η ανατροπή του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και η αδυναμία να υπάρξει ομαλή διάδοχη κατάσταση, οδήγησε την περιοχή στο χάος. Εκατομμύρια μετανάστες, πόλεμοι σε μια περιοχή που αδυνατεί να διατηρήσει σύνορα και να σεβαστεί κανόνες, ωμή βία, μίσος και αποσάθρωση των κρατικών οντοτήτων συνιστούν ένα κολοσσιαίο πρόβλημα. Δεν υπάρχουν πλέον θεσμικοί συνομιλητές, δεν υπάρχουν τα εχέγγυα ομαλών διαπραγματεύσεων για την αναζήτηση λύσεων, κατά συνέπεια, όσο περνά ο χρόνος, τόσο περισσότερο θα επιδεινώνεται η κατάσταση, μέχρι οι λαοί και τα συστήματα να οδηγηθούν σε πλήρη εξουθένωση και ανυπαρξία με άγνωστο μέλλον.
Το Ιράκ, είναι στο πλευρό των Αμερικανών και των Γάλλων μη έχοντας και άλλη επιλογή. Ο Λίβανος έχει εσωτερικό πρόβλημα με την Χεζμπολάχ, αδυνατεί να γίνει μέλος ενός στρατιωτικού συνασπισμού, άρα απλά περιμένει βοήθεια και ελπίζει για το μέλλον του. Το Μπαχρέιν είναι στο πλευρό του ΝΑΤΟ, όπως από παλιά είναι και η Ιορδανία. Η πλέον αρτηριοσκληρωτική χώρα της περιοχής, η Σαουδική Αραβία, αφού πρώτα χρηματοδοτεί οτιδήποτε κινείται στην περιοχή, στη συνέχεια πανικοβάλλεται φοβούμενη επίδραση στο εσωτερικό της και συντάσσεται με την δύση, ενώ στον πόλεμο συμμετέχουν στο πλευρό των ΗΠΑ και τα Εμιράτα.
Ιδιαίτερη αξία έχει η εμπλοκή της Γερμανίας, καθώς έχει στείλει αλεξιπτωτιστές στο Ιράκ για να εκπαιδεύσουν τους Κούρδους μαχητές, έχει επίσης αποστείλει 16.000 όπλα, τεθωρακισμένα οχήματα και εκατοντάδες αντιαρματικά. Κούρδοι μαχητές επίσης εκπαιδεύτηκαν στη Γερμανία, ενώ πρόσφατα, ο Γερμανός υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι η χώρα του θα δώσει τα όπλα που χρειάζονται για να οπλιστούν 4.000 Κούρδοι στρατιώτες, καθώς και 36 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας.
Μικρότερη ή μεγαλύτερη συμμετοχή, ανάλογα με τις δυνατότητες, έχουν η Αυστραλία, η Ιταλία, η Τσεχία, η Αλβανία, η Εσθονία, η Ουγγαρία, το Βέλγιο και η Δανία.
Ελλάδα–Τουρκία
Μετά την «απαγωγή» 49 Τούρκων υπηκόων, διπλωματών και άλλων πολιτών, η Άγκυρα αρνήθηκε να παραχωρήσει έδαφος και εναέριο χώρο για επιθέσεις κατά των τζιχαντιστών. Πολλές δυτικές χώρες σύμφωνα με πληροφορίες ζητούσαν συγκεκριμένα στοιχεία από την Τουρκία, προκειμένου να βοηθήσουν, αλλά στοιχεία δεν πήραν ποτέ, γεγονός που ερμηνεύθηκε ως ανύπαρκτη υπόθεση απαγωγής. Η υπόθεση αυτή όμως έληξε μυστηριωδώς, όπως μυστηριωδώς άρχισε και αμέσως η τουρκική κυβέρνηση, υπό την σφοδρή πίεση των ΗΠΑ, έφερε το θέμα στο κοινοβούλιο το οποίο αποφάσισε την συμμετοχή της Άγκυρας στον πόλεμο. Ο βάλτος της Μέσης Ανατολής ίσως αποδειχθεί ένα ιστορικής σημασίας μάθημα για την Τουρκία. Στην Τουρκία, αρκετοί θεωρούν επιβεβλημένη την συμμετοχή της στον πόλεμο, γιατί πιστεύουν ότι με την δημιουργία ζωνών ασφαλείας στα σύνορα με την Συρία και το Κουρδιστάν, θα αποτρέψουν την δημιουργία ενός μεγάλου κουρδικού κράτους και θα ελέγχουν μελλοντικά, ως ένα βαθμό τμήμα της Συρίας και του βορείου Ιράκ. Η Συρία όμως θα θεωρήσει εισβολή οποιαδήποτε παραβίαση των συνόρων της. Έτσι θα αρχίσει η νέα περιπέτεια για την Τουρκία, αν αποτολμήσει να κάνει εισβολή.
Πολλές χώρες, με πρώτες τις ΗΠΑ έκαναν σχέδια για την είσοδο σε έναν πόλεμο, αλλά ποτέ δεν υπήρξε ένα ορθολογικό σχέδιο εξόδου, με συνέπεια οι Αμερικανοί να έχουν αναδιπλωθεί σε όλα τα μέτωπα. Έτσι και η Τουρκία, αν και είναι πολύ προσεκτική, ενώ ελπίζει όπως προαναφέρθηκε σε κάποια οφέλη, στην πραγματικότητα την έχουν ζώσει τα φίδια. Γιατί , όπως όλα δείχνουν οι Κούρδοι, τους οποίους ενισχύουν όλοι, είναι βέβαιο ότι θα είναι οι κερδισμένοι από την κρίση αυτή. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία από ελεγκτής, ίσως καταστεί ελεγχόμενος από διάφορες πλευρές και ενώ θα βρίσκεται σε κρίση και με την δύση και με την ανατολή.
Η Ελλάδα
Η Ελλάδα συμμετέχει με αποστολή πυρομαχικών στους Κούρδους. Δεν είναι τίποτα σοβαρό, όλη η Ευρώπη ενισχύει τους Κούρδους. Το θέμα για την Ελλάδα είναι ότι έχει ανάγκη από ένα σοβαρό διπλωματικό σχέδιο για να εξισορροπήσει την στρατιωτική συμμετοχή της Τουρκίας. Είναι αδιανόητο, οι Κούρδοι ηγέτες, Ταλαμπανί και Μπαρζανί να πηγαινοέρχονται στην Τουρκία και να μην έχουν προσκληθεί ποτέ στην Ελλάδα, Είναι αδιανόητο, η Ελλάδα να μην έχει διπλωματική παρουσία στο Κουρδιστάν, είναι αδιανόητο να μην έχει πραγματοποιηθεί μια συνάντηση Κούρδων, Σύρων, Ιρανών, Ιρακινών στην Ελλάδα, με στόχο την δημιουργία μιας διπλωματικής βάσης, χρήσιμης σίγουρα για την ειρήνευση και την ανοικοδόμηση της περιοχής.
Ο πόλεμος αυτός,ούτε τη δύση ωφελεί, ούτε φυσικά καμία χώρα της περιοχής. Τα ελληνικά συμφέροντα βρίσκονται στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση από τα συμφέροντα των δυτικών χωρών, αν υποθέσουμε ότι ξέρουμε τι ακριβώς επιδιώκουν.
Ο πρωθυπουργός που φέρει την θεσμική ευθύνη, οφείλει να ενεργοποιηθεί και να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Το γεγονός ότι παραμένει αδρανής είναι ανησυχητικό και επιβεβαιώνει προς το παρόν τον προβληματισμό πολλών διπλωματών, ότι ο κ. Σαμαράς είναι ο πλέον αρνητικός παράγοντας στις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
