Του Μάριου Διονέλλη
Συγνώμη αλλά εγώ δε θέλω τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Απορώ με όσους τις ζητούν. Δεν έχει κανένας από δαύτους καμία δικαιολογία πια. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε. Ούτε για τις δολοφονίες, ούτε για τις επιδρομές και τους βασανισμούς, ούτε για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, ούτε για τις ναζί περιβολές των στελεχών τους.
Όσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή δεν είναι πια άμοιροι ευθυνών. Δεν είναι πια παραπλανημένοι, όπως ίσως πριν από μερικά χρόνια. Έχουν επίγνωση πλέον και άρα ευθύνη. Είναι χαμένοι και καμένοι από χέρι. Ψηφίζουν δολοφόνους και το ξέρουν. Τελεία και παύλα.
Δεν έχουμε να πούμε τίποτα μαζί τους. Ούτε σήμερα, ούτε και αύριο προφανώς θα έχουμε να πούμε τίποτα, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη.
Ούτε θα μπορούμε να απαντήσουμε κάτι στα βλέμματα και τα μπράτσα εκείνα που θα γράφουν «με τις δικές μας ψήφους βγήκες».
Δεν χωράει στο δικό μου μυαλό το… γενικό προσκλητήριο.
Κόψτε την πλάκα. Δεν ξέρω πώς να το πω πιο απλά:
Αν είναι να βγουν με αυτών τις ψήφους ο Γαβριήλ και η Ρένα, τότε απλώς να μη βγουν.
