Του Βασίλη Κεχαγιά
Είμαι παραπάνω από σίγουρος, Παναγιότατε, ότι θα σε χαρακτήριζε κάποιος παραπάνω από ευφυές και προσεκτικό άτομο. Άρα καμία κίνησή σου δεν είναι τυχαία. Επίσης, είμαι ανάλογα σίγουρος, ότι η πολιτική σου ενημέρωση κυμαίνεται σε βαθμό πολύ ανώτερο του μέσου όρου. Άρα η φωτογραφία που περιφέρεται με την αγιότητά σου εν μέσω δύο καθαρμάτων δύσκολα θα λάμβανε το χαρακτηρισμό του τυχαίου, του αφελούς ή του εθιμοτυπικού περιστατικού. Το χαμόγελο μαρτυρεί του λόγου το αληθές…
Αναρωτιέμαι ποιό μήνυμα στέλνεις, Παναγιότατε, με την ολότελα εκούσια υποστύλωση δύο φυσικών σου αντιπάλων. Διότι δεν υπάρχει περίπτωση να μη γνωρίζεις ότι οι περιβάλλοντές σου, ουδεμία σχέση έχουν με την εκκλησία σου και με τα θεόπνευστα νάματά της. Όχι μόνον δια των εγκληματικών τους πράξεων, αλλά και δια των ασεβών λόγων τους. Χώρια που περιστοιχίζονται από έναν εσμό δεδηλωμένων αρχαιοελληνολάγνων, με ανάλογη…θρησκευτική τοποθέτηση. Κι έτσι, πέρα από τα συνηθισμένα τους φυσικά εγκλήματα, σκοτώνουν και το ταλαίπωρο «αρχαίο πνεύμα αθάνατο». Φυσικά, οι εξοντωτικές τους διαθέσεις δεν ορρωδούν ούτε προ του εκκλησιάσματός σου. Τουτ´ έστιν, όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες…
Μήπως, τελικά, Παναγιότατε, δεν ενδιαφέρεσαι τόσο για το εκκλησίασμα, αλλά για την εκκλησιαστική πολιτική – για να μην πω περιουσία;. Προτιμάς, λοιπόν, να κλείσεις το μάτι στο ποίμνιο – που μοιάζει να εκλαμβάνεται σαν πρόβατο – προς πολιτική στήριξη των απατεώνων, προκειμένου να ενισχύσεις τον αντιπολιτευτικό λόγο, παρά να τους διαολοστείλεις, ως καθ’ ύλην αρμόδιος.
Λυκοφιλία, εις βάρος των προβάτων, Παναγιότατε; Ναι, διότι γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα ότι τα λυκάκια που κορδώνονται δίπλα σου μόνον χριστεπώνυμο πλήρωμα δε θα μπορούσαν να αποκληθούν. Κήρυκες του μίσους, ιεραπόστολοι της εξολόθρευσης των ετερόδοξων τους ταιριάζει, αλλά με τίποτα τον λόγο του Θεού διαδίδοντες.
Με απλά μαθηματικά, Παναγιότατε, η απηνής φωτογράφησή σου διώχνει περισσότερο κόσμο από τις αγκάλες σου, από όσους κουβαλάει. Πολλοί, μα πολλοί, προσκυνητές του θείου λόγου, της πραότητάς και της γαλήνης του σίγουρα ταράσσονται από έναν φωτογραφικό συναγελασμό με τους λύκους της ταραχής. Από την άλλη, ουδείς προσελκύεται από μια τέτοια εκκλησιαστική εικόνα, όταν τελεί δύσπιστος και κατοικεί στη μεθόριο της εκκλησίας.
Τότε; Για ένα τζαμί όλα αυτά, Παναγιότατε; Έλεος…
