Την ονομάζουν Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ελληνισμού της Διασποράς και, στη σχετική σελίδα της Βουλής, διατείνονται ότι έργο και αρμοδιότητά της, μεταξύ άλλων, είναι «ο συντονισμός της δράσης της Βουλής με το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού, η μελέτη των προβλημάτων των απόδημων Ελλήνων (και) η προώθηση της επίλυσής τους». Τρείς ανακρίβειες μέσα σε μια ανολοκλήρωτη παράγραφο είναι χαρακτηριστικές της προβληματικής ύπαρξης και λειτουργίας της Επιτροπής που σήμερα θα έπρεπε να έχει βγει δυναμικά μπροστά όχι για να προωθήσει την επίλυση των προβλημάτων ζωής και θανάτου που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός της Ουκρανίας, αλλά να έχει και το ηθικό σθένος να επιβάλλει τις αναγκαίες λύσεις, έστω και με αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
Η πρώτη ανακρίβεια αφορά το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, το οποίο αν και αποτελεί υποχρεωτική συνταγματική πρόβλεψη (άρθρο 108) μη υπαγόμενη στην ελεύθερη βούληση πρωθυπουργών, υπουργών και βουλευτών, έχει τυπικά και ουσιαστικά καταργηθεί από το 2012, χωρίς να έχει προκληθεί καμία ταραχή στη Διακομματική.
Η δεύτερη αφορά την εμμονή σε «απόδημους», που σημαίνει ότι ακόμα πολλοί από τους «πατέρες» του Έθνους πιστεύουν ότι όλοι οι Έλληνες του Εξωτερικού έχουν φύγει προσφάτως από την Αρκαδία ή τη Δράμα για να εγκατασταθούν προσωρινά στη Γεωργία, τη Ρωσία, τη Βουλγαρία, την Κριμαία ή την Ουκρανία με σκοπό να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να παντρευτούν στο χωριό τους ή να ανακαινίσουν το πατρικό τους σπίτι στο Καρπενήσι ή τα Σφακιά!
Και η τρίτη ανακρίβεια αφορά την «επίλυση», όταν από τη σύστασή της η Επιτροπή δεν έχει επιλύσει κανένα πρόβλημα σε κανένα μέρος του κόσμου και έχει περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία. Ανυποληψία που δεν οφείλεται μόνο στα Μνημόνια και την υποβάθμιση του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και στην άγνοια και την αδιαφορία των βουλευτών που τη συγκροτούν, όλων των κομμάτων συμπεριλαμβανομένων. Ειδικά αυτό το τελευταίο, επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά, περίτρανα, στη διάσκεψη που συγκλήθηκε εκτάκτως για να συζητηθεί το «ουκρανικό ζήτημα» παρόντος του αρμόδιου υφυπουργού Εξωτερικών Άκη Γεροντόπουλου και άλλων υπηρεσιακών παραγόντων. Κατ’ αρχήν, απουσίαζαν πολλά από τα μέλη της Επιτροπής, παρ’ όλη την κρισιμότητα της κατάστασης. Αλλά κι απ’ αυτούς που εμφανίστηκαν, πολύ λίγοι ήταν στην αίθουσα καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης, που συνολικά διάρκεσε περίπου μιάμιση ώρα. Στο τελευταίο στάδιο, ήταν παρόντες μόνο επτά βουλευτές από τους τριάντα που απαρτίζουν την Επιτροπή. Και το χειρότερο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι τοποθετήσεις τους, οι οποίες είχαν έναν ολοφάνερα τυπικό χαρακτήρα, για να καταγραφούν στα πρακτικά, ήταν γενικόλογες και αποκάλυπταν την άγνοια και την ασχετοσύνη τους. Για να μη νομιστεί ότι μεροληπτώ, δεν θα αναφέρω ονόματα, αλλά μόνο μερικά από τα απερίγραπτα που ακούστηκαν. Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας έβγαλε λογίδριο για τις αποικίες των αρχαίων Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο, δηλαδή, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων ήταν συνεχώς στο facebook και μιλούσε με συνεργάτες του στο τηλέφωνο για άσχετα θέματα, ενώ βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που μπήκε τροχάδην και έφυγε τροχάδην, μίλησε για «Πόντιους» συγχέοντας προφανώς τους Έλληνες της Μαριούπολης με τους Έλληνες της Γεωργίας και Ρωσίας που κατάγονται από τον μικρασιατικό Πόντο! Γενικώς κανένας δεν έδειξε να έχει οποιαδήποτε ουσιαστική σχέση με το θέμα ή επαφή με τους Έλληνες, πλην του προέδρου της Επιτροπής Σάββα Αθανασιάδη ο οποίος έχει τουλάχιστον τηλεφωνική επαφή με τους επικεφαλής των ομογενών της Ουκρανίας και τον υφυπουργό, ο οποίος δεν είχε καμία λύση πρακτικά εφαρμόσιμη να προτείνει, αλλά είχε μια στοιχειώδη ενημέρωση για την κατάσταση του Ελληνισμού από τις διπλωματικές αρχές, τη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού και την ηγεσία των Ελλήνων στη Μαριούπολη.
Καμιά αληθινή έγνοια, κανένα πάθος και καμία αγωνία δεν ανέβλυζε από τις καρδιές των βουλευτών. Ρουτίνα κι αυτό…
Εν ολίγοις, η κατάσταση είναι τόσο δραματική στο εσωτερικό μας, στη Βουλή μας, στην κυβέρνηση και το κράτος μας, που το να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι σε περίπτωση εμφύλιας σύρραξης για τους Έλληνες στην Ουκρανία ακούγεται εντελώς εξωπραγματικό. Πέρασαν ήδη τόσες βδομάδες από την αρχή της κρίσης και πολλές μέρες από την ένταση των αντιπαραθέσεων στις περιοχές που ζει το ελληνικό στοιχείο, χωρίς να έχει υπάρξει οποιαδήποτε σοβαρή παρέμβαση από την ελληνική πλευρά, πέρα από διακηρύξεις περί μεγάλης αγάπης και έντονης ανησυχίας.
Η κυβέρνηση είναι αφενός εγκλωβισμένη στις ευρωπαϊκές επιλογές και αφετέρου διστάζει να κάνει το παραμικρό. Αντιθέτως, οι κυβερνήσεις της Πολωνίας, του Ισραήλ και άλλων χωρών έχουν ήδη προχωρήσει σε μέτρα πρόληψης για τους ομογενείς τους.
Οι Έλληνες εκεί, χρειάζονται ειδικά δελτία ταυτότητας που θα δοθούν τώρα, εκ των προτέρων, γιατί εάν η κατάσταση γίνει μπάχαλο, κανένας δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Οι δικαιολογίες δεν ευσταθούν. Έχουμε πόλεμο! Χρειάζονται επίσης άμεση οικονομική ενίσχυση. Στην Ομοσπονδία Ελληνικών Συλλόγων της Ουκρανίας που διαχειρίζεται με γνώση και οργάνωση όλα τα ζητήματα του Ελληνισμού και στην οποία πέφτει ουσιαστικά όλο το βάρος της κρίσης, δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για να βάλουν βενζίνη στο αυτοκίνητό τους. Έλεος!
Μετά τα πρόσφατα επεισόδια στη Μαριούπολη, έκλεισε το προξενείο για τρεις μέρες, αντί να παραμένει ανοιχτό επτά μέρες τη βδομάδα, σε εικοσιτετράωρη βάση! Δηλαδή, εάν αγριέψουν περισσότερο τα πράγματα, θα κλείσουν το προξενείο και θα μπουν στο πρώτο αεροπλάνο, αφήνοντας πίσω 100.000 Έλληνες, όπως έκαναν οι ελληνικές αρχές και ο ελληνικός στρατός στη Σμύρνη εγκαταλείποντας πίσω τους μικρασιάτες Έλληνες, ανυπεράσπιστους, να «συνωστίζονται» στην παραλία;
Για οτιδήποτε συμβεί, η ευθύνη θα βαρύνει αποκλειστικά την ελληνική κυβέρνηση, τους αρμόδιους παράγοντες και τους βουλευτές όλων των κομμάτων!
Ω, ελληνική μας παρακμή, ω, βάθος απροσμέτρητο!
Στέλιος Ελληνιάδης
