Κόντρα στη λογική που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση, το αυτοδιαχειριζόμενο Κάμπινγκ Βούλας
Συνήθως, και στην πολιτική και στην κοινωνία, ο χρωματισμός και η κατανόηση της πραγματικότητας ως δίπολο «καλό-κακό», εκλαμβάνεται ως ιδιαίτερα απλοϊκή. Όμως, στον τόπο και στο χρόνο που ζούμε, δεν γίνεται μερικές φορές να μην σκεφτείς έτσι. Αυτά που εφαρμόζονται από τους εγχώριους και διεθνείς κυβερνώντες και ό,τι προτείνουν και απαιτούν οι πολίτες, είναι στις αντίθετες πλευρές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το νομοσχέδιο του υπ. Οικονομικών που δόθηκε για διαβούλευση, αλλά λόγω της κατακραυγής και κινητοποίησης εναντίον του, μετατέθηκε για μετά τις εκλογές. Αφορά την «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», και είναι ένα νομοσχέδιο με το οποίο αίρονται όλες οι αναφορές στην υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό, ενώ διευκολύνεται η δημιουργία μόνιμων κατασκευών από ιδιώτες για επιχειρηματικό σκοπό και πολλά άλλα. Ουσιαστικά, δηλαδή, ελεύθερες παραλίες τέλος. Σύμφωνα με όσους γνωρίζουν τα πράγματα, το μοντέλο που επιδιώκεται είναι το «ισπανικό», γνωστό για την υπερδόμηση που κατέστρεψε και τις παραλίες αλλά και το ίδιο το τουριστικό προϊόν.
Ένα πείραμα δύο ετών
Στον αντίποδα όλης της λογικής του νομοσχεδίου της κυβέρνησης κινείται το Αυτοδιαχειριζόμενο Κάμπινγκ Βούλας που αυτές τις ημέρες γιόρτασε τα δεύτερά του γενέθλια. Πριν από δύο χρόνια, στις 10 Ιουνίου του 2012, συλλογικότητες του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης διεκδίκησαν και πέτυχαν το άνοιγμα του κάμπινγκ της Βούλας που παρέμενε κλειστό για περισσότερα από 20 χρόνια. Μια πράξη και προσπάθεια με πολιτικά χαρακτηριστικά, που αντιτάσσεται σε οποιαδήποτε παραχώρηση παραλίας σε επιχειρηματία και ακυρώνει στην πράξη τα σχέδια της κυβέρνησης για πλήρη εκποίηση του παραλιακού μετώπου. Με μοναδικό αποφασιστικό όργανο την ανοιχτή συνέλευση, που επί δύο χρόνια συνεδριάζει ανελλιπώς κάθε Τετάρτη, έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα μόνο με εθελοντική συμμετοχή εκατοντάδες εκδηλώσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, σεμινάρια ιστορίας, κινηματογραφικές προβολές, περιβαλλοντικές εκδηλώσεις, μαθήματα μελισσοκομίας, εκδηλώσεις αλληλεγγύης και πολλές άλλες δραστηριότητες.
Και όλα αυτά, ενώ το κάμπινγκ λειτουργεί και ως ακτή ελεύθερης κολύμβησης, όπου χιλιάδες πολίτες (τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα ξεπερνούν τις 2.000), μπορούν να κολυμπούν δωρεάν σε μια φιλική, ευχάριστη και δροσερή παραλία, που τη διατηρούν πεντακάθαρη οι εθελοντές.
Ποια πλευρά αποτελεί το καλό και το κακό, από τις παραπάνω, το αφήνουμε στην κρίση σας. Είναι όμως φανερό και το ποια λογική πρέπει να επικρατήσει…
