Έξω από το φράχτη της Γάζας και έξω από το φράχτη της Δυτικής Όχθης, έξω από τη μεγαλύτερη φυλακή και το μεγαλύτερο σφαγείο του κόσμου, όπου έχουν τα υποστατικά τους οι Ευρωπαίοι, δεν μυρίζουν τη δυσωδία από τα χιλιάδες πτώματα που είναι άταφα, δεν ακούν καθόλου τις απεγνωσμένες κραυγές των χιλιάδων θαμμένων ζωντανών κάτω από τα χαλάσματα των κτηρίων, δεν ακούν τα ουρλιαχτά των παιδιών που καθημερινά ακρωτηριάζονται χωρίς αναισθητικό, τα δάκρυα των 20 χιλιάδων αγοριών και κοριτσιών που έμειναν ορφανά, τους στεναγμούς των πέντε χιλιάδων μανάδων που γεννούν χωρίς γιατρό, χωρίς νερό, χωρίς πάνες, χωρίς κρεβάτι, δεν ακούν τα βογγητά 65 χιλιάδων ανθρώπων που έχουν τραυματιστεί από τις 100.000 βόμβες που έχουν ρίξει εναντίον τους οι σιωνιστές, δεν συγκινούνται από τις εικόνες δυόμιση εκατομμυρίων ανθρώπων, γυναικών, γέρων, αναπήρων και νηπίων, που αλλόφρονες μετακινούνται συνεχώς με τα πόδια, με κάρα και γαϊδούρια, μέσα στα χαλάσματα, τις λάσπες, το κρύο και τη βροχή, για να αποφύγουν τις βόμβες 900 κιλών που εκτοξεύουν εναντίον τους όλο το εικοσιτετράωρο, επτά μέρες τη βδομάδα επί τρεισήμισι μήνες, οι κληρονόμοι της ναζιστικής θηριωδίας. Πλήρης αφασία!
Στο πλούσιο υποστατικό τους, οι Ευρωπαίοι ανησυχούν μην χάσουν το φτηνό πετρέλαιο για τα τρακτέρ τους, ανησυχούν με τις μουσουλμάνες που φορούν μαντήλες, ανησυχούν για το ενδεχόμενο να εισβάλλουν οι Ρώσοι στην Ευρώπη, ανησυχούν μήπως δεν ψηφιστούν σε όλη την Ευρώπη οι γάμοι των ομοφυλοφίλων, ανησυχούν για τα λεφτά που τους κοστίζει ο πόλεμος που συντηρούν στην Ουκρανία, ανησυχούν για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη από τις χώρες που έχουν διαλύσει, ανησυχούν για τον πληθωρισμό που τους τρώει τους μισθούς και τις συντάξεις, ανησυχούν να μη χάσουν τα προνόμια και την καλοπέρασή τους.
Ακριβώς όπως, αλλάζοντας μόνο εποχή, το μεταφέρει στην οθόνη ο Βρετανο-Εβραίος σκηνοθέτης Τζόναθαν Γκλέιζερ με την ταινία του «Ζώνη ενδιαφέροντος», πηγαίνοντας πίσω στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με την οικογένεια των Ευρωπαίων που ζει στο ωραίο σπίτι μέσα στο κτήμα με την πισίνα, τον κήπο, τις ανέσεις και το υπηρετικό προσωπικό, έξω από το φράχτη του Άουσβιτς! Ανησυχώντας μόνο μήπως χάσουν το βόλεμα! Ούτε μυρίζουν από τους αεραγωγούς το εντομοκτόνο αέριο Zyklon B που εξολοθρεύει τους κρατούμενους ούτε από τις καμινάδες τις αναθυμιάσεις από την καύση των πτωμάτων στα κρεματόρια, ούτε ακούν τους πυροβολισμούς από τα εκτελεστικά αποσπάσματα, ούτε το σύρσιμο των φτυαριών στους τάφους όπου ρίχνονται σωρηδόν όσοι δεν προλαβαίνουν να αποτεφρωθούν, ούτε βλέπουν χιλιάδες ανθρώπους ταλαιπωρημένους με μπόγους να μετακινούνται βίαια προς το χαμό τους, γυναίκες, γέρους, άντρες, νέους και μωρά!
Όπως όλοι οι Γερμανοί που έκαναν πως δεν ήξεραν τι πάθαιναν εκατομμύρια συνάνθρωποί τους στα 1.500 ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου! Όπως οι Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί, Βέλγοι, Ισπανοί, Ιταλοί και λοιποί Ευρωπαίοι που δεν ήξεραν από πού και πώς αποκτούν φτηνά όλα τα καλά του κόσμου από την Κένυα, τη Ναμίμπια, το Κονγκό, την Ινδονησία, την Κίνα, τη Γουατεμάλα και δεκάδες άλλες χώρες επί αιώνες, από τσάι, βαμβάκι και καπνό μέχρι διαμάντια, πετρέλαιο και καουτσούκ! Όπως τώρα που δεν θέλουν να ξέρουν τι γίνεται στα σιωνιστικά στρατόπεδα θανάτου στην Παλαιστίνη με ευρωπαϊκή συναίνεση και όπλα ευρωπαϊκά!
Κουφοί, τυφλοί και αναίσθητοι οι Ευρωπαίοι όταν πρόκειται για τη δική τους ευδαιμονία και απληστία! Τελικά, αυτό απέμεινε ως ισχυρότερο στοιχείο στον ευρωπαϊκό πολιτισμό…
