Ήταν σύνηθες στον ιδιωτικό τομέα, ιδιαίτερα στον καιρό της κρίσης, να ζητά το αφεντικό από τους εργαζόμενους να υπογράψουν: ότι τον στηρίζουν στο τάδε δικαστήριο για υπόθεση της επιχείρησης, ότι δεν συμμετείχαν σε μια απεργία, ότι δεν έχουν αντίρρηση να περικοπεί ο μισθός τους, ή και το ωράριο εργασίας με ανάλογη μείωση μισθού.
Ήταν ο τρόπος μια εταιρία να δείξει ότι έχει μαζί της τους εργαζόμενους και να επιδείξει την υπογραφή τους όπου χρειάζεται. Ή απλώς να διαχωρίσει τα μαύρα πρόβατα που δεν καταλαβαίνουν τα προβλήματα του εργοδότη.
Στο δημόσιο τομέα όμως αυτό είναι καινοφανές. Αν και έχει γίνει φανερό πλέον ότι στις μέρες μας όλα όσα μπορεί να κατεβάσει οποιαδήποτε νοσηρή φαντασία είναι εξαιρετικά πιθανά. Την εβδομάδα αυτή ήρθαν στη δημοσιότητα δύο παραδείγματα από την πλευρά του τομέα που εννοείται ως δημόσιος (με τη στενή ή την ευρεία έννοια): ο Σύλλογος Μελών ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Πατρών κατήγγειλε ότι οι Πρυτανικές Αρχές ζήτησαν από τους διδάσκοντες που απήργησαν αυτές τις ταραγμένες στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μέρες, να το δηλώσουν. Και κάποιοι Πρόεδροι και Κοσμήτορες ζήτησαν εάν κάποιος διδάσκων πιθανόν δεν συμμετείχε σε κάποιες από τις κινητοποιήσεις, να το δηλώσει επίσης. Λίγο αργότερα γινόταν γνωστό από τον Σύλλογο Εργαζομένων του ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ (οργανισμός του υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης) ότι η διοίκηση του Οργανισμού προχώρησε στη συλλογή υπογραφών στήριξής της από τους εργαζόμενους.
Τα πιστοποιητικά φρονημάτων επιστρέφουν σιγά-σιγά. Και αποκτούν την άμεσα αποκρουστική έννοια που είχαν και στις παλιές εποχές. Όποιος δεν στηρίζει τη διοίκηση ή όποιος αντιδρά, αποκτά εισιτήριο πρώτης θέσης για την έξοδο, στο σημερινό ορυμαγδό απολύσεων, διαθεσιμοτήτων, δυσμενών αποσπάσεων. Δεν χρειάζεται να είσαι επίορκος (εξάλλου οι επίορκοι για τον τεράστιο αριθμό των οποίων βομβαρδίστηκε επί μήνες η κοινή γνώμη, αποδείχτηκαν 230 όλοι κι όλοι). Δεν χρειάζεται να είσαι «τεμπέλης και μη-παραγωγικός». Αρκεί να μην υπογράψεις. Αρκεί να μην αποδεχτείς να είσαι πιστός υπήκοος της όποιας διορισμένης από την κυβέρνηση Διοίκησης. Αρκεί να μην αντιδράς. Και να μην ανήκεις στη μαφία και στο νέο πελατειακό Δημόσιο που στήνει η κυβέρνηση, μαζί με τις Διοικήσεις και όσους συνδικαλιστές απέμειναν να τη στηρίζουν.
Χ.Π.
