Όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, ανεξάρτητα του πότε θα γίνουν, ανεβαίνει το θερμόμετρο της «παροχολογίας» στα λόγια με παράλληλα μέτρα «ψίχουλα» για ενδεχόμενα έργα. Οι υπεύθυνοι για την εξαθλίωση του λαού ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝ.ΑΛ.) διαγκωνίζονται για μία ακόμα φορά υποσχόμενοι «παροχές». Στην παρούσα περίοδο για κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αυτές συνοψίζονται για την Ν.Δ. στην μη εφαρμογή της μείωσης του αφορολόγητου και την «ανάσταση» της μεσαίας τάξης και για τον ΣΥΡΙΖΑ σε έξτρα παροχές με τη μορφή «13η σύνταξη» στους εξαθλιωμένους συνταξιούχους, «κοινωνικό μέρισμα», φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα ευκαιριακά βοηθήματα στους υπόλοιπους.
Όλα αυτά που υπόσχονται απαιτούν χρήματα για να μπορέσουν να εφαρμοστούν. Με δεδομένα ότι οι δεσμεύσεις για τα υψηλά πλεονάσματα ισχύουν και οι δανειστές δεν πρόκειται να υποχωρήσουν στην ουσία αυτής της πολιτικής, τουλάχιστον με τα ισχύοντα στην παρούσα περίοδο, ο μόνος δρόμος υλοποίησης αυτών των υποσχέσεων είναι η «δημιουργία» μεγαλύτερων πλεονασμάτων μέσω της στυγνότερης αφαίμαξης του λαού. Η ανακάλυψη του «κοινωνικού μερίσματος» από τον Σαμαρά το 2014 με την υπέρβαση των στόχων, που έγινε «επιστημονική» μέθοδος από τους Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ με τα υπερπλεονάσματα, είναι αποδεκτή από τους δανειστές, αρκεί να δίνουν αυτοί το τελικό ΟΚ για να μην αμφισβητείται ούτε στο ελάχιστο η κυριαρχία τους. Οι δανειστές μέσω των υπερπλεονασμάτων: α) πετυχαίνουν ευκολότερα τους δικούς τους στόχους, την ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση λαού και χώρας και συνεπώς την εξυπηρέτηση των αγοραστών της ελληνικής περιουσίας που «κρύβονται» πίσω από αυτούς και τις μνημονιακές πολιτικές τους, β) έχουν εξασφαλισμένα τα κέρδη τους από τις διαφορές επιτοκίων με τα οποία δανείζουν Ελλάδα, αφού με τους στόχους των αρχικών υψηλών πλεονασμάτων εξυπηρετείται το επαχθές δημόσιο χρέος και γ) κερδίζουν πολιτικά «αποδεικνύοντας» ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να «αντέξει» υψηλά πλεονάσματα μακροχρόνια.
Συνολικά οι πολιτικές «παροχολογίας» ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. συνοψίζονται: α) στη μη αμφισβήτηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και την μνημονιακών πολιτικών που έχουν επιβληθεί στο λαό, β) στην επιδοματική-πελατειακή σχέση για τον έλεγχο του εκλογικού σώματος (αυτό αφορά κυρίως την εκάστοτε κυβέρνηση με την κάθε φορά αντιπολίτευση να τη στηλιτεύει), γ) στην αφαίμαξη της οικονομίας μέσω υπέρβασης των εκάστοτε στόχων (σήμερα υπερπλεονάσματα) για να υπάρχει δυνατότητα «αναδιανομής» και δ) σε υποσχέσεις από την αντιπολίτευση για βελτίωση της κατάστασης της οικονομίας μέσω φορολογικών ελαφρύνσεων που ούτε σαφείς είναι για το λαό ούτε τεκμηριωμένες σχετικά με το πως θα επιτευχθούν και με τι αποτέλεσμα.
Το «σχέδιο» ΣΥΡΙΖΑ
Στην παρούσα περίοδο, όσο τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν προβληματισμό, εντείνονται οι κυβερνητικές προσπάθειες για άμεσες παροχές. Σύμφωνα με τα απολογιστικά στοιχεία στην περίοδο 2016-2018 το τελικό αποτέλεσμα ήταν η σημαντική υπέρβαση του αρχικού στόχου όσον αφορά το πλεόνασμα. Το υπερπλεόνασμα μαζί με το «κοινωνικό μέρισμα» που διανεμήθηκε λόγω της υπέρβασης του αρχικού στόχου ανήλθε σε 14 δισ. ευρώ. Τα μεγέθη αυτά επικαλείται η κυβέρνηση ισχυριζόμενη ότι καθώς οι εκτιμήσεις για την υπέρβαση των στόχων την περίοδο 2016-2018 είναι επιτυχείς δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε έως το τέλος του έτους 2019 για την επιβεβαίωση των στοιχείων. Συνεπώς το «κοινωνικό μέρισμα» μπορεί να διανεμηθεί πολύ νωρίτερα από το τέλος του έτους. Ουσιαστικά η κυβέρνηση αναζητά τρόπο για καθαρές προεκλογικές παροχές λίγες μέρες πριν τις εκλογές, που θα πρέπει να γίνουν το αργότερο έως τον Οκτώβριο 2019, για προφανείς λόγους.
Η ανακάλυψη του «κοινωνικού μερίσματος» από τον Σαμαρά το 2014 με την υπέρβαση των στόχων, που έγινε «επιστημονική» μέθοδος από τους Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ με τα υπερπλεονάσματα, είναι αποδεκτή από τους δανειστές, αρκεί να δίνουν αυτοί το τελικό ΟΚ για να μην αμφισβητείται ούτε στο ελάχιστο η κυριαρχία τους
Το σχέδιο άμεσων προεκλογικών παροχών της τάξης του 1 δισ. ευρώ που ετοιμάζει η κυβέρνηση συνοψίζεται στα ακόλουθα:
- Καταβολή επιδόματος στους συνταξιούχους ή «13η σύνταξη» όπως αναφέρεται. Το κόστος υπολογίζεται σε 500-550 εκ. ευρώ.
- Επαναφορά της έκπτωσης 1,5% που ίσχυε μέχρι και το 2015 στην περίπτωση εφάπαξ εξόφλησης του φόρου. Το κόστος υπολογίζεται σε 150-200 εκ. ευρώ.
- Μετατάξεις προϊόντων από ΦΠΑ 24% σε 13%. Ειδικότερα προβλέπεται η μετάταξη ορισμένων βασικών ειδών λαϊκής κατανάλωσης με συνολικό στόχο φορολογικής ελάφρυνσης 350-400 εκ. ευρώ.
Παράλληλα η πορεία επίτευξης του υπερπλεονάσματος ευελπιστούν ότι θα συντηρεί τη «συζήτηση» περί μη μείωσης τελικά του αφορολόγητου από 1/1/2020. Σημειώνουμε «θα συντηρεί τη συζήτηση», όχι ότι θα ψηφιστεί σχετική διάταξη νόμου που θα καταργεί την υπάρχουσα απόφαση. Όπως ακριβώς έχει γίνει και με την περικοπή των συντάξεων. Ο νόμος περικοπής υπάρχει και θα εφαρμοστεί όταν οι συνθήκες και οι δανειστές το απαιτήσουν.
Όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια που υπήρξαν έκτακτες παροχές με τη μορφή κοινωνικού μερίσματος έτσι και το 2019 αυτές δεν θα λύσουν ούτε το πρόβλημα των ευεργετούμενων ούτε της οικονομίας. Απλά για μία ακόμα φορά ορισμένα κοινωνικά στρώματα θα έχουν μια πρόσκαιρη, έκτακτη οικονομική «ανακούφιση» που δεν λύνει το μόνιμο πρόβλημά τους, της οικονομικής αδυναμίας για τα στοιχειώδη.
Αφαίμαξη και μετά ψίχουλα
Οι έκτακτες παροχές με αυτό τον τρόπο, που στηρίζονται στα υπερπλεονάσματα, μπορεί να φαίνονται ευεργετικές προσωρινά για τους επωφελούμενους όμως αποτελούν μια ακόμα «πολιτική απάτη». Πίσω από αυτές κρύβεται α) η διαχρονική λεηλασία των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων ακόμα και των ίδιων των επωφελούμενων και β) οι αρνητικές συνέπειες στις δυνατότητες μεγέθυνσης της οικονομίας καθώς στερείται τεράστια ποσά μέσω των υπερπλεονασμάτων.
Να σημειώσουμε εδώ ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να αιτιολογήσει την «επιτυχία» της όσον αφορά τη διαπραγμάτευση του 3ου μνημονίου είχε αξιοποιήσει ως βασικό της επιχείρημα τη μείωση των υψηλών πλεονασμάτων που είχε αποδεχθεί η κυβέρνηση Σαμαρά για τα έτη 2015-2018 (3% το 2015 και 4,5% μετά μέχρι το 2018). Ειδικότερα στα non paper το καλοκαίρι του 2015 ανέφερε «Σε βάθος πενταετίας ο συνολικός δημοσιονομικός χώρος που εξασφαλίζεται (από τη μείωση των πλεονασμάτων) φτάνει τα 15,4 δισ. ευρώ, πάνω, δηλαδή, από το 8,5% του σημερινού ΑΕΠ!». Ενώ όμως επιχειρηματολογούσε για τα «κακά» υψηλά πλεονάσματα που αυτή θα διόρθωνε τελικά προχώρησε σε μέτρα που ξεπέρασαν ακόμα και τις δεσμεύσεις Σαμαρά. Όπως προαναφέραμε μόνο για την τριετή περίοδο 2016-2018 το υπερπλεόνασμα ήταν 14 δισ. ευρώ όταν η κυβέρνηση «πουλούσε» ως επιτυχία τη μείωση των πλεονασμάτων στην 5ετία κατά 15,4 δις! Στην ουσία όχι μόνο εφάρμοσε τις δεσμεύσεις Σαμαρά αλλά τις ξεπέρασε κατά πολύ.
Έναντι αφαίμαξης από την οικονομία 14 δισ. ευρώ διανεμήθηκαν με τη μορφή κοινωνικού μερίσματος «ψίχουλα». Το ποσό που διανεμήθηκε ανήλθε σε 2,2 δισ. ευρώ, δηλαδή μόλις το 16% του υπερπλεονάσματος. Την ίδια περίοδο η υποεκτέλεση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για να επιτευχθούν οι στόχοι του υπερπλεονάσματος ανήλθε σε 1,8 δισ. ευρώ. Και αυτό όταν είναι γνωστό ότι ετησίως η Ελλάδα έχει έλλειμμα επενδύσεων της τάξης των 15 δισ. ευρώ. Όταν ούτε το ίδιο το κράτος περικόπτει επενδύσεις στο όνομα της επίτευξης υπερπλεονάσματος είναι «φυσικό» να σημειώνεται καθαρή μείωση των επενδύσεων στην περίοδο 2011-2018. Να σημειώσουμε ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ήταν 10,3 δισ. ευρώ το 2010, και περιορίστηκε σε 6,75 δισ. το 2018.
Φυσικά τα υπερπλεονάσματα όπως και τα υψηλά πλεονάσματα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη μεγέθυνση της οικονομίας. Το υπερπλεόνασμα του 2017 ανήλθε 4,4 δισ. ευρώ και σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Τράπεζας αυτή η αφαίμαξη της οικονομίας είχε κόστος 1,2% του ΑΕΠ για το ίδιο έτος, ήτοι 2,2 δισ. ευρώ. Το πλεόνασμα σημειώθηκε για ένα έτος και έναντι αυτού διανεμήθηκε κοινωνικό μέρισμα 727 εκ. ευρώ αλλά οι συνέπειες στην υστέρηση του ΑΕΠ δεν αφορούν μόνο το 2017 αλλά και όλα τα επόμενα έτη.
Συμπέρασμα
Η λογική των υπερπλεονασμάτων του ΣΥΡΙΖΑ είναι εγκληματική από πολλές πλευρές όσον αφορά το λαό και την οικονομία. Η επίτευξή τους σημαίνει α) αφαίμαξη του λαού με τα μνημονιακά μέτρα, β) μείωση των δημοσίων επενδύσεων με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της οικονομίας, γ) μείωση των δυνατοτήτων ανάπτυξης της οικονομίας λόγω μεγαλύτερης αφαίρεσης ρευστότητας και δ) οι όποιες κοινωνικές παροχές με τη μορφή των έκτακτων επιδομάτων είναι ελάχιστες μπροστά στη λεηλασία που προηγήθηκε για την επίτευξη της υπέρβασης των στόχων.
Με αυτή τη «συνταγή», «διανέμουμε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς», θα προσπαθήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να εξαπατήσει προεκλογικά το λαό. Όμως το «παραμύθι» πλέον είναι γνωστό… και δεν έχει ενδιαφέρον.
