Τον Δεκέμβριο του 1987, μια νέα Ιντιφάντα ξέσπασε στην Παλαιστίνη, που συγκλόνισε το Ισραήλ καθώς και τις ελίτ του αραβικού κόσμου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο μεγάλος Σύριος ποιητής Nizar Qabbani έγραψε την «Τριλογία των Παιδιών των Πετρών», στην οποία κατήγγειλε την παλαιότερη γενιά Παλαιστινίων ηγετών – που σήμερα εκπροσωπούνται από τη διεφθαρμένη, συνεργαζόμενη Παλαιστινιακή (Μη-) Αρχή. Τραγουδήθηκε και απαγγέλθηκε σε πολλά παλαιστινιακά καφενεία:
Διδάξτε μας τρέλα…
Τα παιδιά των πετρών
έχουν σκορπίσει τα χαρτιά μας,
έχυσαν μελάνι στα ρούχα μας,
χλεύασαν την κοινοτοπία των παλαιών κειμένων…
Ω, παιδιά της Γάζας
μην δίνετε σημασία στις εκπομπές μας,
μην μας ακούτε.
Είμαστε άνθρωποι του ψυχρού υπολογισμού.
Επιπλέον, της αφαίρεσης.
Κάντε τους πολέμους σας και αφήστε μας ήσυχους.
Είμαστε νεκροί και άτακτοι,
ορφανά χωρίς μάτια.
Παιδιά της Γάζας
μην ανατρέχετε στα γραπτά μας,
μην είστε σαν εμάς.
Είμαστε τα είδωλά σας,
μην μας λατρεύετε.
Ω, τρελοί άνθρωποι της Γάζας,
χίλια χαιρετίσματα στους τρελούς.
Η εποχή της πολιτικής λογικής έχει παρέλθει προ πολλού,
γι’ αυτό διδάξτε μας τρέλα…
Από τότε, ο παλαιστινιακός λαός έχει δοκιμάσει κάθε μέθοδο για να επιτύχει κάποια μορφή ουσιαστικής αυτοδιάθεσης. «Απαρνηθείτε τη βία», τους είπαν. Το έκαναν, εκτός από τα αλλόκοτα αντίποινα μετά από κάθε ισραηλινή θηριωδία. Μεταξύ των Παλαιστινίων στο εσωτερικό και στη διασπορά, υπήρξε μαζική υποστήριξη για Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυση και Κυρώσεις (BDS): ένα κατ’ εξοχήν ειρηνικό κίνημα, που άρχισε να κερδίζει απήχηση παγκοσμίως μεταξύ καλλιτεχνών, ακαδημαϊκών, συνδικάτων και περιστασιακά κυβερνήσεων. Οι ΗΠΑ και η νατοϊκή τους οικογένεια απάντησαν προσπαθώντας να ποινικοποιήσουν το BDS σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική – ισχυριζόμενοι, με τη βοήθεια σιωνιστικών ομάδων λόμπι, ότι το μποϊκοτάρισμα του Ισραήλ ήταν «αντισημιτικό». Αυτό έχει αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό αποτελεσματικό.
Στη Βρετανία, το Εργατικό Κόμμα του Keir Starmer απαγόρευσε οποιαδήποτε αναφορά στο «ισραηλινό απαρτχάιντ» στο επερχόμενο εθνικό του συνέδριο. Η Εργατική Αριστερά, φοβισμένη ότι θα διαγραφεί, έχει σωπάσει για αυτό το θέμα. Μια θλιβερή κατάσταση πραγμάτων. Εν τω μεταξύ, τα περισσότερα αραβικά κράτη έχουν συνθηκολογήσει μαζί με την Τουρκία και την Αίγυπτο με την Ουάσιγκτον. Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε διαπραγματεύσεις, με τη μεσολάβηση του Λευκού Οίκου, για την επίσημη αναγνώριση του Ισραήλ. Η διεθνής απομόνωση του παλαιστινιακού λαού φαίνεται ότι θα αυξηθεί. Η ειρηνική αντίσταση δεν έχει οδηγήσει πουθενά.
Όλο αυτό το διάστημα, ο Ισραηλινός Στρατός (IDF) επιτίθεται και σκοτώνει Παλαιστίνιους στον ελεύθερο χρόνο του, ενώ οι διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις εργάστηκαν για να υπονομεύσουν κάθε ελπίδα κρατικής συγκρότησης. Πρόσφατα, λίγοι πρώην στρατηγοί του IDF και πράκτορες της Μοσάντ παραδέχθηκαν ότι αυτό που γίνεται στην Παλαιστίνη ισοδυναμεί με «εγκλήματα πολέμου».
Αλλά πήραν το θάρρος να το πουν μόνο αφού είχαν ήδη συνταξιοδοτηθεί. Ενώ όσο υπηρετούσαν, υποστήριζαν πλήρως τους φασίστες εποίκους στα κατεχόμενα, αμέτοχοι παρόντες καθώς αυτοί έκαιγαν σπίτια, κατέστρεφαν φυτείες ελιάς, έριχναν τσιμέντο σε πηγάδια, χτυπούσαν Παλαιστίνιους και τους έδιωχναν από τα σπίτια τους φωνάζοντας ομαδικά «Θάνατος στους Άραβες». Το ίδιο έκαναν και οι δυτικοί ηγέτες – που άφησαν όλα αυτά να εκτυλιχθούν χωρίς καμία γκρίνια. Η εποχή της πολιτικής λογικής είχε παρέλθει από καιρό, όπως θα έλεγε ο Qabbani.
Τότε, μια μέρα, η εκλεγμένη ηγεσία στη Γάζα αρχίζει να αντεπιτίθεται. Ξεφεύγουν από την υπαίθρια φυλακή τους και διασχίζουν τα νότια σύνορα του Ισραήλ, χτυπώντας στρατιωτικούς στόχους και πληθυσμούς εποίκων. Οι Παλαιστίνιοι είναι ξαφνικά στην κορυφή των διεθνών πρωτοσέλιδων. Οι δυτικοί δημοσιογράφοι είναι σοκαρισμένοι και τρομοκρατημένοι που στην πραγματικότητα αντιστέκονται. Αλλά γιατί να μην το κάνουν; Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι η ακροδεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ θα ανταποδώσει βάναυσα, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ανειλικρινούς Ε.Ε. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν είναι πρόθυμοι να καθίσουν στην άκρη καθώς ο Νετανιάχου και οι εγκληματίες στο υπουργικό του συμβούλιο σταδιακά διώχνουν ή σκοτώνουν τους περισσότερους ανθρώπους τους. Γνωρίζουν ότι τα φασιστικά στοιχεία του ισραηλινού κράτους δεν θα είχαν καμία αναστολή να εγκρίνουν τη μαζική δολοφονία Αράβων. Και γνωρίζουν ότι σ’ αυτό πρέπει να αντισταθούν με κάθε μέσο.
Νωρίτερα φέτος, οι Παλαιστίνιοι παρακολούθησαν τις διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ και κατάλαβαν ότι εκείνοι που παρέλασαν για να «υπερασπιστούν τα πολιτικά δικαιώματα» δεν νοιάζονταν για τα δικαιώματα των κατεχόμενων γειτόνων τους. Αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Έχουν οι Παλαιστίνιοι το δικαίωμα να αντιστέκονται στην αδιάκοπη επίθεση στην οποία υποβάλλονται; Απολύτως. Δεν υπάρχει ηθική, πολιτική ή στρατιωτική ισοδυναμία όσον αφορά τις δύο πλευρές. Το Ισραήλ είναι ένα πυρηνικό κράτος, οπλισμένο μέχρι τα δόντια από τις ΗΠΑ. Η ύπαρξή του δεν απειλείται. Είναι οι Παλαιστίνιοι, τα εδάφη τους, οι ζωές τους που απειλούνται. Ο δυτικός πολιτισμός φαίνεται πρόθυμος να σταθεί αμέτοχος όσο εξοντώνονται. Αυτοί, από την άλλη, ξεσηκώνονται ενάντια στους αποικιστές.
Tariq Ali
7 Οκτωβρίου 2023
(Δημοσιεύτηκε στο newleftreview.org)
