του Αχιλλέα Σταύρου
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο μετά την περιλάλητη Μεταπολίτευση. Όπου «Μεταπολίτευση», η περίοδος εκείνη που στην ελληνική κοινωνία συνάφθηκαν νέα κοινωνικά συμβόλαια και καταστάλαξε ένα νέο κοινωνικό μοντέλο που δεν υπήρχε πριν το ’80, τη Χούντα και τις προηγούμενες από αυτήν δεκαετίες. Το μοντέλο αυτό δεν λειτουργεί πια! Και αυτό μας φέρνει σε σύγχυση, σε κρίση. Αναγκαστικά αναζητείται ένα άλλο μοντέλο. Η έκβαση δεν είναι διόλου προκαθορισμένη και θα εξαρτηθεί από την κίνηση των κοινωνικών δυνάμεων και των ανθρώπων. Είμαστε μέσα στη ροή και τα νερά είναι ορμητικά. Αξίες και έννοιες έχουν καταρρεύσει ή απλά τώρα το συνειδητοποιούμε. Αντιλαμβανόμαστε σιγά-σιγά και σε διαφορετικές ταχύτητες, ότι η φαινομενική ηρεμία που υπήρχε πριν την κρίση ήταν επίπλαστη. Και άρα είναι ανάγκη να ξαναορίσουμε από κοινού το νόημα των εννοιών, των λέξεων και των πράξεων. Πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι μαζί. Αναγκαστικά. Διότι είναι ο δρόμος της επιβίωσης. «Επαναπροσδιορισμός διαδρομής» που λέει η ψυχρή, μα σωστή στο συγκεκριμένο, φωνή στα σύγχρονα GPS. Άνθρωποι και ομάδες που λόγω του κατακερματισμού του κοινωνικού ιστού έχουν αποξενωθεί. Δεν ξέρουν να επικοινωνούν. Δεν έχουν κοινό λεξιλόγιο. Όμως αναζητούν, εξ ανάγκης, ένα δρόμο που, έστω στο βάθος, να έχει κάποιο φως. Ερχόμαστε από διαφορετικά μονοπάτια, με διαφορετικές εμπειρίες και διασταυρωνόμαστε ψάχνοντας στα τυφλά, με πυξίδες που μισολειτουργούν ή και σπασμένες εντελώς. Και φοβόμαστε. Ποιοι είναι αυτοί γύρω μας; Τι θέλουν; Σε ποια γλώσσα μιλάνε; Η φωνή μου είναι αυτή;
Αν θα σκοτωθούμε μεταξύ μας ή θα καταφέρουμε να κάνουμε κάποια βήματα, δεν είναι γνωστό. Το σίγουρο είναι ότι Ο χειμώνας έρχεται και θα είναι πολύ βαρύς. Εκτίμησή μας είναι ότι είμαστε ακόμα στην αρχή μιας σκοτεινής, άγριας και δύσκολης περιόδου που ακριβώς λόγω αυτών των χαρακτηριστικών της κυοφορεί ήδη και το ξεπέρασμά της. Το φως υπάρχει ήδη κι εμείς θα προσπαθούμε όλο και πιο συνειδητά να το βλέπουμε όλο και πιο καθαρά, να το αγγίζουμε, να το διαμορφώνουμε, να το ζούμε. Λόγω της ανάγκης επιβίωσης.
Σε αυτή τη στήλη θα περιγράφονται πλευρές όλης αυτής της διαδικασίας. Πού είμαστε, πώς φτάσαμε εδώ, τι κάνουμε. «Απαντήσεις» θα υπάρχουν λίγο έως ελάχιστα. Στόχος είναι η παρουσίαση όσο μεγαλύτερων κομματιών της πραγματικότητας γίνεται ώστε να συμβάλουμε στην κατανόηση του εδώ και τώρα. Θα ψηλαφούμε τα «γιατί» και θα τίθενται ερωτήματα στην προσπάθεια να βρούμε τα κατάλληλα που θα επιτρέψουν την εμφάνιση απαντήσεων.
Η ματιά είναι σταθερή προς μια κοινωνία αγάπης με ανθρώπους χειραφετημένους, ελεύθερα αδερφωμένους, με στόχο την ατομική και συλλογική ευημερία και ευτυχία. Τρομακτικά ουτοπικό ακούγεται. Κι έχουμε καθυστερήσει αρκετά. Άντε… πάμε λοιπόν!
ΥΓ. Είπαμε… Πασοκ τέλος!
* Ο χειμώνας έρχεται. Τίτλος του πρώτου επεισοδίου της εντυπωσιακά δημοφιλούς σειράς Game of Thrones, και ατάκα που επαναλαμβάνεται συχνά σε όλη τη σειρά εν είδει προειδοποίησης-υπενθύμισης για την ανάγκη να επικεντρωνόμαστε στα πραγματικά σοβαρά ζητήματα
