Προχωράμε εντός ενός προθαλάμου ο οποίος οδηγεί σε μια «γυμνή μετάβαση», σε έναν χώρο που μάλλον θα είναι πιο σκοτεινός για τη συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, αποσταθεροποιητικές, επικίνδυνες, γεμάτες απρόοπτα και αβεβαιότητα, χαοτικές. Ο πόλεμος, η πολεμική οικονομία, ο γεωπολιτικός αναδασμός, ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ισχυρά κέντρα, ο πολλαπλασιασμός ανερχόμενων ενδιάμεσων δυνάμεων: όλα αυτά είναι στην ημερήσια διάταξη. Δεν είναι: η Δημοκρατία, η Ευημερία, η Αλληλεγγύη, το Διεθνές Δίκαιο, η ισότιμη και αμοιβαία συνεργασία ανάμεσα στις κυρίαρχες χώρες, ο Πολιτισμός και ο Ανθρωπισμός. Μια νέα βαρβαρότητα ξετυλίγεται και απλώνεται σε μεγάλο μέρος του πλανήτη.
Μέσα σε μία-δύο μέρες έχουμε: Κρίση και πτώση της κυβέρνησης στη Γαλλία, που κυβερνιέται με διαδοχικά πραξικοπήματα του Μακρόν· προβοκάτσια και πολεμικοί τόνοι ενάντια στη Ρωσία για drones πάνω από την Πολωνία, ενώ υπάρχουν συγκεντρώσεις στρατευμάτων για αντιπερισπασμούς στο Καλίνιγκραντ και σε άλλες περιοχές της Ρωσίας· νέα επίθεση του Ισραήλ, αυτή τη φορά στην Ντόχα του Κατάρ, που είναι έδρα διαμεσολαβητικών συνομιλιών (το Ισραήλ σε μια μέρα κτυπά Λίβανο, Υεμένη, Συρία και πλοία του Στολίσκου στην Τυνησία)· στυγνή και προβοκατόρικη δολοφονία του τραμπικού ακτιβιστή Κερκ σε πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ (γεγονός που δείχνει ότι η διαπάλη των δύο μπλοκ εξουσίας στις ΗΠΑ παίρνει διαστάσεις οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις)· στο Νεπάλ εξέγερση, αναλαμβάνει ο στρατός και οι κυβερνώντες το σκάνε με ελικόπτερο. Δεν είναι και λίγα όλα αυτά. Κάπου οδηγούν βέβαια, και είναι καλό να το γνωρίζουμε, να το καταλαβαίνουμε.
Τις ίδιες μέρες στην Ελλάδα έχουμε θριαμβολογίες της κυβέρνησης αλλά και άλλων συστημικών δυνάμεων: Έρχεται ο νέος Προστάτης της εθνικής κυριαρχίας. Το όνομά του: Chevron. Η χώρα θωρακίζεται με τις βάσεις των ΗΠΑ, τη συμμαχία με το Ισραήλ και τη μετατροπή της σε οικόπεδο-κόμβο. Ριβιέρα στην Αττική, υπερτουρισμός και ενεργειακό διαμετακομιστικό κέντρο: να τα νέα όνειρα. Όπως κάποτε μας έλεγαν ότι η ΕΟΚ θα μας προστατέψει από την Τουρκία, τώρα μας λένε ότι θα μας προστατέψουν ΗΠΑ-Ισραήλ και Chevron-Exxon. Κανένα σοβαρό συμπέρασμα για το πού ο οδηγεί ο «προθάλαμος», ο γεωπολιτικός αναδασμός, η αστάθεια των σχεδιασμών και οι αλλαγές των συμμαχιών, οι πόλεμοι που σχεδιάζονται. Ούτε για το τι θα γίνουν τα «θαλάσσια οικόπεδα» μέσα στις αναταραχές που έρχονται. Ζούμε το «όνειρο»: οι προστάτες δεν νοιάζονται για την Τουρκία, αλλά για το δίκαιο της Ελλάδας. Κούνια που μας κούναγε… Ο μεταπρατικός κόσμος των ελίτ και των σύμμαχων στρωμάτων τους αδιαφορούν εντελώς για την εθνική κυριαρχία και την προκοπή του τόπου.
Τις ίδιες μέρες στην Ελλάδα ο τρόμος της ακρίβειας απλώνεται παντού. Τα δήθεν μέτρα στη ΔΕΘ δεν την ακουμπούν. Καμία σκέψη για πλαφόν και μείωση του ΦΠΑ (τεράστια αφαίμαξη του λαού με αυτόν τον έμμεσο φόρο του 24%). Κανένα κτύπημα των καρτέλ και των μαφιών. Το αίτημα για Δικαιοσύνη γράφεται στα παλιότερα των υποδημάτων κυβέρνησης και δικαστικής εξουσίας. Ο Μητσοτάκης μιλάει για «συμμαχία ξυλολίου», άλλοι από την αριστερά για «οσμή φασισμού». Συμπέρασμα: Σκάστε – Μαζευτείτε – Προσαρμοστείτε. Το πολύ-πολύ ψηφίστε, και πάλι σκάστε. Αυταρχισμός, πειθαρχικά σε ΑΕΙ και δημόσιους υπαλλήλους, 13ωρα στους εργαζόμενους, ΜΑΤ και καταστολή όπου χρειαστεί.
Η χώρα σύρεται με μαθηματική ακρίβεια σε μια εθνική, πολιτική και κοινωνική κρίση μεγάλων διαστάσεων. Η εικόνα που προβάλλουν οι συστημικοί δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μόνο φέτος γράφτηκαν 44.000 λιγότεροι μαθητές στο Δημοτικό και έκλεισαν 740 σχολεία σε όλη τη χώρα. Οι Έλληνες ψαράδες δεν μπορούν να ξεμυτίσουν, ενώ τουρκικά αλιευτικά αλωνίζουν 200 μέτρα από τις ακτές μας. Νέα σενάρια εντάσεων με γειτονικές χώρες, και ιδιαίτερα με Τουρκία, και σενάρια τραμπικής λύσης «μισό-μισό» το Αιγαίο. Στις 10 Οκτωβρίου έρχεται τελικά η νέα πρέσβειρα κα Κίμπερλυ…
Ποια είναι η ελπίδα του λαού και της κοινωνίας; Η ελπίδα του έθνους απέναντι στις περιπέτειες στις οποίες μας σπρώχνουν οι Προστάτες και οι εγχώριες ελίτ; Ποια είναι τα «ταμπούρια» της αντίστασης και της νέας συνείδησης ενάντια στον ανανεωμένο μεταπρατισμό και τη μετανεωτερική αποικία που στήνουν; Ποια η αντίσταση στο Πόρτο Γκρέκο που ετοιμάζουν; Ποια η αντίσταση απέναντι στο «πάρτι» του υπερπλουτισμού των ελίτ, της καταλήστευσης των εργαζομένων και της λεηλασίας φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας; Ποια η αντίσταση στις απόπειρες ανακύκλωσης του πολιτικού συστήματος;
Το Υπαρξιακό Πρόβλημα της χώρας εντείνεται, ολοένα με δυσμενέστερους όρους για την επίλυσή του. Σε δύο μήνες θα πραγματοποιηθεί το 2ο Συνέδριο για το Υπαρξιακό Πρόβλημα της Ελλάδας με τίτλο «Η Ελλάδα που χάνεται – Η Ελλάδα που θέλουμε». Θα είναι ένα γεγονός που μπορεί να συμβάλει στη συσπείρωση και στο δύσκολο έργο οικοδόμησης μιας εναλλακτικής προοπτικής. Ένα σημαντικό γεγονός για το τμήμα της κοινωνίας που αγαπά τον τόπο και αγωνιά για την πορεία του. Κάτι παραπάνω από ένα κλασικό «ταμπούρι».
