Στα πλαίσια του μικρού μας αφιερώματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές κάνουμε μια μικρή παρουσίαση της Κίνησης Δημοτών «Δράση για μια άλλη Πόλη» με επικεφαλής τον Γιάννη Τσούτσια που δραστηριοποιείται στον Δήμο Βριλησσίων και θεωρούμε ότι αποτελεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίπτωση αυτοδιοικητικού εγχειρήματος. Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από την εκλογική διακήρυξη της κίνησης και μια δήλωση του υποψηφίου δημάρχου. Περισσότερα μπορείτε βρείτε στην ιστοσελίδα της κίνησης www.drasivrilissia.gr.
Με την Πόλη, όχι με τους πολιτευτές! Ο Λόγος στους δημότες!
Οι εκλογές είναι ο επόμενος σταθμός στη ροή των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων της κομματοκρατίας, μέσω των οποίων αναδιατάσσονται αυτή την περίοδο οι πολιτικοί συσχετισμοί. Το ζητούμενο το βράδυ των εκλογών είναι να εμφανιστεί στις τηλεοράσεις κατάλληλα χρωματισμένος ο εκλογικός χάρτης των Δήμων, (σε συνέχεια των προηγούμενων χαρτών) και να γίνει η Ελλάδα μπλε, πράσινη, ροζ. Τίποτα περισσότερο. Δεν θα είναι μια μάχη ανάμεσα σε ανταγωνιστικά αυτοδιοικητικά σχέδια –που άλλωστε δεν έχουν κατατεθεί– αλλά μια μάχη για ερείσματα και επιρροή με στόχο τη διαχείριση των Δήμων. […]
Ο αγώνας για τη δημοκρατική συγκρότηση της Πόλης
Στον αντίποδα όλων αυτών, βρίσκεται η δυνατότητα για ένα διαφορετικό πολιτικό τοπίο στον Δήμο. Που θα επιδιώξει τη διαρκή παρέμβαση και παρουσία των δημοτών στα πράγματα, μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο. Και μια νέα ισορροπία ανάμεσα σε δημότες και δημοτική αρχή. Θέλουμε οι δημότες να έχουν λόγο και συμμετοχή. […]
Η τοπικότητα
Δεν στοιχειοθετείται ποιότητα ζωής σε μια πόλη που περπατάς και δεν γνωρίζεις κανέναν. Σε μια πόλη που δεν είναι τόπος σου, που δεν μπορείς να παρέμβεις, δεν έχεις παρουσία και λόγο. Η τοπικότητα είναι καθοριστικός παράγοντας στη ζωή των ανθρώπων. Εμείς δεν θέλουμε τα Βριλήσσια ένα ξενοδοχείου ύπνου. Έναν all inclusive χώρο με πράσινες διαδρομές και ανέσεις και μια πλατεία, να πίνουν οι κάτοικοι τον καφέ τους. Πόλη είναι εκεί όπου το σύνολο των δημοτών διαμορφώνει τις κοινές υποθέσεις. Χωρίς αυτό, μένουν μόνον οι μπίζνες, οι διευθετήσεις και τα χειριστικά. Το ζήτημα βρίσκεται στην καρδιά της αυτοδιοίκησης. Και εκεί πρέπει να λυθεί. Σε μια κοινωνία όπου όλα γίνονται εμπόρευμα, μαζί και οι ανθρώπινες σχέσεις, τοπικότητα δεν είναι να γίνουμε όλοι φίλοι, ούτε να γυρίσουμε στο χωριό. Είναι εγγύτητα, κοινές αφετηρίες, κοινό παρελθόν, διαμόρφωση ενός μικρόκοσμου, όχι άνθρωποι ανώνυμοι που διασταυρώνονται τυχαία στον δρόμο. Είναι πραγματικές κοινωνικές σχέσεις. Και αυτό πάλι σημαίνει, σύγκρουση με το μοντέλο των συστημικών παρατάξεων, που την αντιλαμβάνονται ως βάρος, διότι δεν θέλουν κανέναν να τους ελέγχει και να διεκδικεί. Θέλουν μόνο πελάτες και ψηφοφόρους. Όχι δημότες.
Η υποβάθμιση του προαστίου δεν κρύβεται
Τα Βριλήσσια, συγκριτικά με άλλους, είναι ένας Δήμος προνομιακός. Με υποδομές, που όμως φθείρονται, χρειάζονται συντήρηση. […] Ναι, η συντήρηση των υποδομών είναι κοστοβόρα, […], αλλά οι Δήμοι δεν μπορεί να συνεχίσουν να πληρώνουν για έναν «εκτοξευτήρα νερού» του γκαζόν 36,90 ευρώ, αντί 3 που αυτός κοστίζει στο εμπόριο […]. Αυτά πρέπει να σταματήσουν. Πρέπει να γίνουν αποδοτικοί. Υπό καθεστώς περιορισμένων πόρων, ζητούνται οι βέλτιστες επιλογές, κάτι που ουδείς επισημαίνει, ούτε ιεραρχεί. Διότι και εδώ πάλι προϋποτίθεται ένα διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης και διοίκησης, στο οποίο δεν μπορούν να ανταποκριθούν οι κομματικές διοικήσεις! Οι οποίες για άλλα ενδιαφέρονται, διαμορφώνουν άλλου είδους δεσμεύσεις…
Η ανάθεση
Έχει φτάσει η ώρα να υποχωρήσει το «θα φτιάξουν όλα, αρκεί να μας ψηφίσετε». Να αποδοκιμαστεί. Και να αντικατασταθεί από το «πάμε να αγωνιστούμε μαζί». Έχει φτάσει η ώρα να δούμε κατάματα την αναγκαιότητα μιας νέας πολιτειακής αντίληψης. […]
Η εμπειρία της προσφοράς και της συμμετοχής
Γνωριζόμαστε! Από το 2006 κομμάτι της πόλης! Μια διαδρομή αγώνων. Και διαχωρισμών, όταν χρειάστηκε. Για να σταθεροποιηθεί μια δρώσα αυθεντική τοπική συλλογικότητα στην πόλη, ικανή να επηρεάζει και να ταρακουνά τα πράγματα. Με κομβικές παρεμβάσεις στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο για την απομάκρυνση του αμαξοστασίου από την Ναυτική Βάση, για το Σχέδιο Βιώσιμης Ανάπτυξης & Κινητικότητας, για τις ιδιωτικοποιήσεις και τη συνεργασία του δήμου με ΜΗΚΥΟ και πρωτίστως, για να αποκατασταθεί η δημοκρατική λειτουργία των θεσμικών οργάνων του Δήμου. Είμαστε εδώ με όλα! Και με το συμβούλιο και με την ιστοσελίδα, το στέκι μας, το Cine-Δράση, τα σεμινάρια κινηματογράφου και τη δανειστική βιβλιοθήκη, τις εκδρομές και τις επισκέψεις σε παραστάσεις, τις μουσικές, τα κεράσματα, τις μικρές γιορτές, τη συμμετοχή μας στη φύλαξη του δάσους Θεόκλητου, τις εκατοντάδες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις που οργανώσαμε. Μια ανάσα κοινωνικότητας και προσφοράς στην πόλη που δεν ορίζεται από τις εκλογές. Ακόμη και στη διάρκεια του covid φτιάξαμε διαδικτυακές εκδηλώσεις για να μείνουμε σε επαφή. Υπάρχουμε μετέχοντας χωρίς να δίνουμε διαπιστευτήρια σε κανέναν, αρνούμενοι να ενσωματωθούμε στο τοπικό σύστημα εξουσίας. (Αυτό ήδη οδηγεί σε μια «άλλη» πρόταση.)
Αλλάζοντας οπτική
Οι εκλογές του Οκτωβρίου μπορούν να μετατραπούν σε μια μάχη για να αλλάξουν οι προτεραιότητες. Να μην είναι μόνο μια απλή καταγραφή για τον εκλογικό χάρτη. Να μπουν οι βάσεις για να μετατοπιστεί το κέντρο βάρος της πολιτικής του Δήμου, από ένα διαρκές αλισβερίσι με την εξουσία, στους δημότες. […]
Υπάρχουν παντού άνθρωποι σαν εμάς, που θέλουν να υποστηρίξουν ένα σχέδιο διεξόδου για τον Δήμο, να αναπνεύσουν, να υπερβούν την εμπλοκή, την απωθητική πραγματικότητα και να δημιουργήσουν. Που θέλουν να αγωνιστούν.
Με όλους αυτούς, θέλουμε να συναντηθούμε!
«Σαν σκιές γλιστρούν λόγια και εικόνες»
του Γιάννη Τσούτσια*
Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές κι ακόμη κανένα ζήτημα δεν τέθηκε. Από κανέναν. Η μεθοδική συσκότιση, η γεμάτη πλάνες αποσιώπηση, έχουν κυριαρχήσει. Η κουβέντα σταμάτησε πριν ξεκινήσει. Η εθνική απειλή, η κοινωνική, οικονομική και πολιτική χρεοκοπία, η διάλυση του κρατικού μηχανισμού, η αγωνία για ανάταξη, αυτό το παρατεταμένο «άλλαξέ τα όλα» που ακούγεται σε κάθε στροφή των γεγονότων, μένουν στα αζήτητα. Λες και τα μεγάλα ζητήματα δεν αποτελούν αντικείμενο των εκλογών, επίδικο της δημοτικής ή της περιφερειακής εξουσίας. Λες και θα μείνουν για πάντα αναπάντητα.
Ο επιβαλλόμενος «από τα πάνω» αποπροσανατολισμός, έρχεται να συναντήσει την αποστασιοποίηση – εξ αιτίας πολλαπλών ματαιώσεων των «από τα κάτω». Αποτέλεσμα, μια συμπόρευση μεταξύ τους, όχι όμως και μια συναίρεση. Οι διακριτές προοπτικές ανάμεσά τους υφίστανται ακόμη.
Την ίδια ώρα η χώρα λιγοστεύει. Κλυδωνίζεται στο χείλος του γκρεμού. Το τοπίο αλώνεται, οι υποδομές καταρρέουν, οι άνθρωποι φεύγουν, οι εφεδρείες εξανεμίζονται. Η πραγματικότητα δεν είναι διαχειρίσιμη και η εικονική πραγματικότητα δεν μπορεί να τα συγκαλύπτει όλα. Τα αφηγήματα της κανονικότητας, του «προχωρούμε», εκσυγχρονιζόμαστε, έχουν καταρρεύσει κι αυτά. Ακόμη και τα προάστια της σχετικής ευμάρειας, σαν κινηματογραφική ταινία, βλέπουν τον χώρο τους να μετατρέπεται σε δυστοπία, η επίπλαστη ασφάλειά τους κυκλώνεται από ασύμμετρες απειλές.
Ωστόσο όταν εγκαταλείπονται οι αυταπάτες, δεν έρχεται αυτόματα και η λύση. Πρέπει να συντελεστεί ακόμη μια μετατόπιση, από το πεδίο της απόρριψης και της δίκαιης καταγγελίας, στο πεδίο των απαντήσεων, στο πεδίο των αληθινών προοπτικών.
Όμως οι απαντήσεις δεν είναι επινόηση, είναι κατάκτηση. Που πάντα μας υπερβαίνει. Κατάκτηση που γίνεται δυσκολότερη, καθώς παντού οι κομματικοί εκπρόσωποι κατανοούν τη στιγμή σαν ευκαιρία για ένταση της καταγγελίας των αντιπάλων τους, για επιθετικά πεσίματα που υποκαθιστούν την αμηχανία. Η αλληλοκαταγγελία είναι ακριβώς ο τρόπος που οι ιδεολογικά και πολιτικά ετοιμόρροποι συγκαλύπτουν τα επίδικα. Των οποίων οι απαντήσεις, είναι από μόνες τους αιχμηρές και κατεδαφιστικές.
Παραλλαγή αυτής της κατάστασης είναι και η προσωποποίηση των αντιθέσεων, όπως αυτή εκφράζεται στους μικρότερους Δήμους. Όπου εκεί, ανοιχτά πλέον, καλούμαστε να διαλέξουμε πρόσωπα με πολυδιαφημιζόμενα προσόντα εργολάβου, τμηματάρχη υπουργείου ή κυνικού διαπλεκόμενου, τα οποία θα εφαρμόσουν επιλογές που αποφασίζονται οπουδήποτε αλλού εκτός από ό,τι σχετίζεται με τις εκλογές ή γενικότερα, με τη λαϊκή παρουσία.
Παρόλα αυτά είμαστε αισιόδοξοι. Όχι γιατί έχουμε εκλογικές αυταπάτες. Αλλά γιατί η συνθήκη προσφέρεται για δράσεις και παρεμβάσεις. Αισιόδοξοι, όχι μόνο γιατί πιστεύουμε γενικά στον αγώνα και τη λαϊκή συμμετοχή, αλλά γιατί αυτά τα δυο, σ’ αυτή τη συγκυρία, μπορούν να συνδεθούν με ευρύτερες αναζητήσεις, για χειραφέτηση, ενάντια στην εκμετάλλευση, την κυριαρχία, την αλλοτρίωση. Με αναζητήσεις για μια άλλη κοινωνική και πολιτική προοπτική.
* Ο Γιάννης Τσούτσιας είναι υποψήφιος δήμαρχος Βριλησσίων με την Κίνηση Δημοτών «Δράση για μια Άλλη Πόλη»
