«Να νιώσουμε την αλλαγή μέσα μας». Συνέντευξη στον Πέτρο Αλ Αχμάρ
Οι διαδηλώσεις στη Βουλγαρία, μετά την παραίτηση Μπορίσοφ, δείχνουν να απομαζικοποιούνται. Αντίθετα, οι αυτοπυρπολήσεις ανθρώπων που δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς των ιδιωτικοποιημένων, άλλοτε κρατικών επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, αυξάνεται. Για την κατάσταση που διαμορφώνεται στο βουλγαρικό λαϊκό κίνημα, ο Δρόμος μίλησε με τον Πρέσιγιαν Νικόλοφ από τη συλλογικότητα Saprotiva, η οποία προήλθε από το Occupy Bulgaria και είναι παρούσα στη Σόφια, τη Φιλιππούπολη, τη Βάρνα, το Βέλικο Τάρνοβο και άλλες μικρότερες πόλεις.
Εξηγήστε μας πώς εξελίχθηκε το εύρος των συνθημάτων στις κινητοποιήσεις που διεξάγονται στη χώρα σας;
Υπάρχει μεγάλο εύρος. Μερικά συνθήματα είναι: «Θέλουμε τη χώρα μας πίσω», «EVN, CEZ, Energo-pro, έξω από δω», «Φυλακή όσοι μας πρόδωσαν», «Απαιτούμε δικαιοσύνη», «Οι πολιτικοί είναι εγκληματίες», «Μας ληστεύουν», «Δεν μπορείτε να λέτε ψέματα επ’ αόριστον», «Πώς θα πληρώσουμε 200 ευρώ λογαριασμό με 100 ευρώ σύνταξη;», κ.λπ. Αρχικά, ήταν συνθήματα κοινωνικού περιεχομένου, μετά την πτώση Μπορίσοφ έγιναν πιο πολιτικά, π.χ. «αλλάξτε το σύστημα», καθώς ο κόσμος άρχισε να νιώθει τη δύναμή του και να ζητά πιο ριζοσπαστικές αλλαγές. Ο κόσμος στοχοποιεί το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, όχι όμως ευθέως τον καπιταλισμό.
Και αναφορικά με τους συμμετέχοντες;
Όλοι είναι εκεί εξαρχής. Η Αtaka και το VMRO οργάνωσαν παράλληλες διαμαρτυρίες. Είναι όμως τμήμα του πολιτικού συστήματος που προσπαθούμε να αλλάξουμε και θυμόμαστε ότι όταν βρίσκονταν στο Κοινοβούλιο ψήφιζαν τα πράγματα για τα οποία εμείς διαμαρτυρόμαστε τώρα. Υποκρίνονται.
Αναφορικά με τη ριζοσπαστική Αριστερά, παρ’ ότι δεν υιοθετούσε όρους που είναι πιο «χρωματισμένοι» από ό,τι στην Ελλάδα, καθώς οι πολιτικοί μας έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καταστρέψουν το νόημά τους, υπάρχουν ομάδες, αλλά συμμετέχουν ως πολίτες. Μια εξαίρεση υπήρχε στη Φιλιππούπολη, που η Βουλγαρική Κομμουνιστική Ένωση και το Κομμουνιστικό Κίνημα Τσε Γκεβάρα αποπειράθηκαν να καπελώσουν τη συγκέντρωση, χρησιμοποιώντας τις σημαίες τους. Όμως, η πλειοψηφία της ριζοσπαστικής Αριστεράς κράτησε το λόγο της και δεν ήρθε με τις σημαίες της κ.λπ.
Σε κάποιους δεν αρέσουν τα πατριωτικά συνθήματα, γιατί τάχα δημιουργούν ένα γηπεδικό κλίμα και αντί να προσπαθήσουν να το αλλάξουν, απλώς τις αποφεύγουν.
Τα δε συνδικάτα πρακτικά δεν υπάρχουν, υπηρετούν μόνο την εξουσία. Οι καλλιτέχνες που θα έπρεπε να μας υποστηρίζουν, δεν είναι στους δρόμους, μάλλον επειδή δεν έχουν ακόμα πληγεί προσωπικά. Άλλοι, διανοούμενοι ιδιαίτερα, προσπαθούν να οργανώσουν εκδηλώσεις στο όνομά μας.
Η κοινωνική καταγωγή των συμμετεχόντων ποικίλλει, καθώς οι περισσότεροι είναι πραγματικά σε απελπιστική κατάσταση. Δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς. Θέλουν να ζήσουν στη Βουλγαρία και όχι να δουλέψουν στο εξωτερικό.
Κάποια συνθήματα έχουν να κάνουν με εθνικοποιήσεις. Η ιδέα της ελεύθερης αγοράς έχει πληγεί;
Δεν πιστεύουμε πια σε καλούς επενδυτές. 23 χρόνια πριν ήμασταν όλοι «δημοκράτες», νομίζαμε ότι ελευθερία σημαίνει ατομική ιδιοκτησία κ.λπ., αλλά δεν πάει έτσι. Το Καταστρόικα και άλλα τέτοια φιλμ που ανοίγουν τα μάτια, διαδίδονται συνεχώς. Πολλοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση λεπτομερώς, όμως νιώθουν πως ληστεύονται. Εδώ έχουμε μια συνένωση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στα χέρια λίγων ανθρώπων και εταιριών που έχουν δεσμούς με τη μαφία, τις πρώην μυστικές υπηρεσίες κ.λπ. Έχουμε ορυχεία χρυσού, ασημιού, χαλκού, από τα οποία δεν παίρνουμε σχεδόν τίποτα. Είχαμε εργοστάσια, τώρα δεν έχουμε τίποτα. Η γη έχει αγοραστεί από ξένες και μεγάλες επιχειρήσεις.
Ο κόσμος θέτει το ζήτημα ότι οι πολιτικοί μας δουλεύουν για ξένες κυβερνήσεις και εταιρίες, αν και δεν στοχεύει κάποια συγκεκριμένη χώρα.
Σε ποια φάση μπαίνει ο αγώνας, τώρα που οι διαδηλώσεις απομαζικοποιούνται;
Δεν ξέρουμε τι μορφή θα λάβει πλέον ο αγώνας. Ξαφνικά μαζεύτηκαν 20.000 την πρώτη Κυριακή, 100.000 τη δεύτερη και 200.000 την τρίτη Κυριακή, σε 35 πόλεις. Δεν ξέραμε πώς να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη μεγάλη δύναμη και διαπιστώσαμε πως η απλή παραίτηση της κυβέρνησης δεν ήταν ο στόχος μας. Θέλουμε να δούμε κάποιους στη φυλακή, αλλά τα δικαστήριά μας δεν τα λες ανεξάρτητα. Συναντούμε ένα ψηλό τείχος κάθε φορά που προστρέχουμε στους θεσμούς.
Δεν έχουμε καθορίσει τη θέση μας για το μέλλον, δεν έχουμε άλλωστε και ειδικούς τους οποίους να εμπιστευόμαστε. Προσπαθούμε να οργανωθούμε πανεθνικά ώστε όσοι συμμετείχαν να διαδώσουν τις ιδέες που τα ΜΜΕ κρύβουν. Έχουμε πολλή δουλειά μέχρι να διατυπώσουμε κατάλληλες λύσεις. Χρειάζεται να κάνουμε το κίνημα πιο σύγχρονο, ελκυστικό στο λαό. Ως ομάδα προετοιμάζουμε μια καμπάνια ενημέρωσης για τα εγκλήματα κάθε πολιτικού που ζητά την εξουσία και ειδικότερα όσων κυβέρνησαν μετά το 1990. Κάποιοι, όπως οι ομάδες Osvobozhdenie, Obedinenie, Orlov Most, Βουλγαρική Άνοιξη, εξ ονόματός μας σχηματίζουν πολιτικές οργανώσεις που, συνήθως, δεν είχαν σχέση με τις διαμαρτυρίες ή την προετοιμασία τους ενώ άλλοι, επιθυμώντας να γίνουν ηγέτες του κινήματος, θέλουν τώρα να μπουν στον πολιτικό στίβο. Οι περισσότεροι, όμως, δεν θέλουν να ακούν γι’ αυτό. Δεν λέμε ότι είναι κακό πράγμα, αλλά τώρα δεν είναι η ώρα για το σχηματισμό κομμάτων, δεν προλαβαίνουν ούτε για καταγραφή στις εκλογές.
Υπάρχει μια ριζοσπαστικοποίηση. Σήμερα αυτοπυρπολήθηκε ένας ακόμα άνθρωπος (πέντε μέχρι στιγμής) λόγω απελπισίας. Άλλοι, συμβολικά, έβαλαν φωτιά στα γραφεία της EVN χωρίς να προκληθεί ζημιά. Επίσης, όλο και περισσότεροι κατανοούν την πραγματική φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά το μιντιακό μονοπώλιο.
Εμείς θέλουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να σκέφτονται με την καρδιά, περισσότερο από ό,τι με το μυαλό. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την ισορροπία. Πρέπει να νιώσουμε την αλλαγή μέσα μας, ώστε ακολούθως να την υλοποιήσουμε. Θα συναντηθούμε στους δρόμους. Όλοι θέλουμε το ίδιο πράγμα, είμαι απολύτως βέβαιος γι’ αυτό.
