Φονταμενταλιστικό και υπερορθόδοξο blog (www.katanixis.gr), μου έκανε την τιμή να αναδημοσιεύσει άρθρο μου στον Δρόμο της Αριστεράς, κατηγορώντας με ως «κομμουνιστή», «οικουμενιστή», «ιδεοληπτικό» και «άγευστο της Χάριτος του Χριστού» (στα «σχόλια», με αποκαλούν επίσης: «δαιμόνιο του ιστορικού υλισμού», «σταυρωτή του Χριστού», «μπολσεβίκο» και «εχθρό της Εκκλησίας»). Λίγες μέρες αργότερα, παίρνω προαγωγή: το άρθρο μου αναδημοσιεύεται και ανασκευάζεται επισήμως στην ιστοσελίδα του Γραφείου Παραθρησκειών και Αιρέσεων της Μητρόπολης Πειραιώς –και πιο συγκεκριμένα, σε ένα κείμενο-καταπέλτη, το οποίο φέρει τον τίτλο «Το “φονικό στην Εκκλησία” και ο θάνατος του μαρξιστικού αθεϊσμού» (thriskeftika.blogspot.com). Στα «σχόλια» του δεύτερου αυτού κειμένου, ένας ανώνυμος αναγνώστης εκφράζει την απορία πώς κατάφερα να γίνω «γενίτσαρος του αθεϊσμού», μολονότι θεολόγος, ενώ ένας δεύτερος ανώνυμος αναγνώστης (ο οποίος δηλώνει μάλιστα ότι με γνωρίζει προσωπικά) με χαρακτηρίζει «είρωνα», «εμπαθή» και «αναιδέστατο».
Θα ήθελα, μέσα από την παρούσα στήλη, να ευχαριστήσω δημοσίως και ολόθερμα τους ανώνυμους συντάκτες και σχολιαστές των δύο παραπάνω κειμένων. Όλως δε ιδιαιτέρως, θα ήθελα να εκφράσω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου προς το Γραφείο Παραθρησκειών και Αιρέσεων της Μητροπόλεως Πειραιώς, για την ιδιαίτερη τιμή που μου έκανε να με βγάλει από την αφάνεια και να ασχοληθεί προσωπικά μαζί μου: από τη μία μεριά, να δώσει τόση αξία στο άρθρο μου, ώστε να το θεωρήσει ανασκευαστέο ως βλάσφημο και ανεπέρειστο· από την άλλη, να αναβιβάσει έναν ταπεινό χειρώνακτα του πνεύματος στην περιωπή ενός δαιμονίου. Ειλικρινά αδελφοί και αδελφές μου, δεν ήξερα ότι έχω τέτοιο πνευματικό ανάστημα, τέτοιες έκτατες δεξιότητες. Ούτε μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι τα άρθρα μου μπορούν να σας προκαλέσουν τόσην οργή και τόσον ερεθισμό. Οι αναρτήσεις σας δικαιώνουν το συγγραφικό μου μόχθο. Είναι σχεδόν απίστευτο, όμως κατάφερα να σας τραβήξω την προσοχή. Ανάγκασα τις κεραίες σας να με εντοπίσουν. Νίκησα.
Πλην όμως, μην με παρεξηγείτε. Με όλα τα παραπάνω, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υπαινιχθώ ότι η σχέση μας επιθυμώ να διακοπεί –γιατί τώρα είναι που αρχίζω να το διασκεδάζω. Υπάρχουν τόσα βιβλία και άρθρα μου που μπορείτε να στηλιτεύσετε, υπάρχει τόσο διαδικτυακό και έντυπο υλικό που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ως αφορμή για να με κατακεραυνώσετε, που είναι πραγματικά κρίμα να χωρίσουν τώρα οι δρόμοι μας. Εξάλλου, άνθρωπος είμαι κι εγώ, κάπως πρέπει να ζήσω. Έχω ανάγκη να διαφημίσω τα βιβλία μου, έχω ανάγκη να ανεβάσω λίγο περισσότερο την τιμή των μετοχών μου, έχω ανάγκη να προμοτάρω λίγο πιο συστηματικά τη μούρη μου. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ: καταραστείτε με, λοιδορήστε με, κάντε με σύμβολο του μίσους σας. Βοηθήστε με να γίνω διάσημος, ασχοληθείτε κι άλλο μαζί μου, γράψτε λιβέλους εναντίον μου, κάντε με τσιτάτο στα χείλη των δημοσιογράφων. Μην με εγκαταλείπετε. Και μην μου παίρνετε τώρα τη μπουκιά μέσα από το στόμα.
Εμπαθής, αναιδέστατος και σταυρωτής του Χριστού, διατελώ μετά τιμής –Δημήτρης Ουλής. Κάνει και ομοιοκαταληξία!
