Άγιο είχαμε παιδιά, άγιο… μην το συζητάτε. Ο θεός την (ξανα)έστειλε τη Γιάννα για να μας σώσει ακόμα μία φορά από το ρεζιλίκι. Βρε τι θα παθαίναμε οι άνθρωποι στα καλά καθούμενα! Ξέρεις τι είναι να έχουν περάσει 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και να μην έχουμε πάρει χαμπάρι; Πώς περνάει έτσι ο καιρός; Πότε συστήθηκε η Φιλική Εταιρεία, πότε έγινε ο ξεσηκωμός, πότε σκοτώθηκε ο Καποδίστριας, πότε ήρθε ο Όθωνας, πότε φυλακίστηκε ο Κολοκοτρώνης, πότε μηδενίσαμε το κοντέρ και βρεθήκαμε πριν από την επανάσταση… ένα τσιγάρο δρόμος.
Τι τα θες, όμως… Σημασία έχει πως από το 1821 έως σήμερα διανύσαμε 200 πετυχημένα χρόνια – πώς να μην τα γιορτάσεις… Η Ελλάδα γνώρισε πρόοδο, ανάπτυξη και κυρίως έγινε μια ανεξάρτητη και αυτοδύναμη χώρα. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, βοήθησαν και οι ξένες δυνάμεις σ’ αυτό. Και ακόμα βοηθάνε, μη νομίζετε… Από τα Ορλοφικά μέχρι τον Εμφύλιο κι από το Σχέδιο Μάρσαλ μέχρι το πρόσφατο Μνημόνιο, παράπονο δεν είχαμε.
Αλλά κι αυτές οι ξένες δυνάμεις δεν θα είχαν υπόσταση, νόημα και έργο εάν δεν βρίσκονταν οι πρόθυμοι «πατριώτες» να «σπρώξουν» την κατάσταση. Και τα κατάφεραν μια χαρά, όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί. Η παραγωγή της χώρας μπορεί να μην υφίσταται, αλλά στηρίζει την οικονομία άλλων κρατών. Η δημόσια Υγεία ίσως και να μην έχει μέλλον, αλλά τα ιδιωτικά κέντρα υγείας ανθίζουν. Το ίδιο και η ιδιωτική Παιδεία. Να χαίρεσαι να τη βλέπεις να μεγαλώνει και να παίρνει τη θέση που της ανήκει. Όσο για τη δημοκρατία και την ελευθερία νομίζω πως πια βρισκόμαστε στο ψηλότερο level. Το έχουμε τερματίσει.
Σ’ αυτό το σημείο, στον κολοφώνα της ακμής μας, το ‘φερε η μοίρα και τα χρόνια, να ζήσουμε στιγμές εθνικής ανάτασης. Είμαστε αφημένοι σε έμπειρα αλλά κυρίως έντιμα χέρια – δεν ανησυχώ!
