Του Αριστοτέλη Γ. Καλλή
Βαρεθήκαμε τα «θα»,τα «όταν» και τα «ίσως»
Βαρεθήκαμε να μας κουνάτε το δάχτυλο από άμβωνος εσείς… «ω αναμάρτητοι»
Βαρεθήκαμε τα παραμύθια, τις παρεμβάσεις, τους επί πληρωμή διακινητές του ψεύδους στα ενοικιαζόμενα κανάλια της διαφθοράς και της παραπληροφόρησης
Βαρεθήκαμε να αποφασίζεται και να διατάζετε για το καλό μας, χωρίς να έχουμε γνώμη, άποψη και θέση για ό,τι μας αφορά
Βαρεθήκαμε να αποφασίζεται για ΕΜΑΣ χωρίς ΕΜΑΣ
Βαρεθήκαμε να σας ακούμε να ουρλιάζετε, να απειλείται, να υπονοείται, να απαγορεύεται, να επιβάλλεται, να καταστρέφεται, να δολοφονείται εκ των παραλείψεων σας, των αστοχιών σας, των τραγικών λαθών σας
Βαρεθήκαμε τις αστοχίες σας, τα κούφια λόγια σας, τα άνανδρα διλήμματα προς το λαό, όποτε και όταν αισθανθείτε ότι κινδυνεύει η θέση σας στην ιεραρχία τής εξουσίας. Ανδρωθηκατε σε μια Δημοκρατία, που θυσιάστηκαν χιλιάδες νεκροί απ’ όλες τις παρατάξεις για να ανθίσει, και ΕΣΕΙΣ τη πήρατε παιδουλα, την ξεπουλήσατε, τη διαπομπεύσατε ,την εκπορνεύσατε, την καταστρέψατε, την κομματιάσατε, την δολοφονήσατε και τέλος, την πετάξατε στον κάλαθο των αχρήστων μαζί με τα υπόλοιπα της ιστορίας.
Βαρεθήκαμε να αλλάζετε απόψεις και θέσεις ανάλογα με τη θέση που βρίσκεστε κάθε φορά (κυβέρνηση ή αντιπολίτευση)
Βαρεθήκαμε να μας διαπομπεύεται, να μας περιθωριοποιείται, να μας στοχοποιείται όταν τολμήσουμε να έχουμε άλλη άποψη, όταν τολμήσουμε να σκεφτόμαστε ελεύθερα, ακηδεμόνευτα, όταν πάψουμε να σας έχουμε ανάγκη ως παρίες έξω από τα κομματικά σας παραμάγαζα.
Βαρεθήκαμε τη μίζερη φύση σας, την αναλγησία σας, την αυθαιρεσία σας, την κατά φαντασίαν αίσθηση του Δικαίου και του καθήκοντος, την κάλυψη των ημετέρων, το «αποφασίζομεν και διατασσομεν» με πρόσχημα τον κίνδυνο ανατροπής της Δημοκρατίας. Ποιας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ; Μιας Δημοκρατίας που πλέον δεν υφίσταται λόγω των συνεχών παρεμβάσεών σας; Mιας Δημοκρατίας που μετατρέψατε σε ολιγαρχία;
Βαρεθήκαμε τις κόκκινες γραμμές, αυτές που δήθεν τραβάτε για να διαχωρίσετε το κακό χθες, από το δήθεν «ελπιδοφόρο» αύριο, που όλως τυχαίως αφήνει ατιμώρητους τους εκάστοτε συνοδοιπόρους σας, που μετέχουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στις εθνικές τραγωδίες
Βαρεθήκαμε να είμαστε τα υποζύγια στο άρμα σας, που έχει ως όραμα το «πάμε κι όπου βγει
Βαρεθήκαμε να ζούμε χωρίς οξυγόνο, χωρίς ελπίδα, χωρίς όνειρα, χωρίς ζωή…
Φτάνει ως εδώ…
