Πολίτες, εργαζόμενοι, καλλιτέχνες και κάτοικοι της περιοχής, βάλτε ένα χεράκι να κρατήσουμε ανοιχτό τον Τριανόν!
Το Τριανόν πρέπει να παραμείνει ανοιχτό πάση θυσία. Πρόσφατα, έκλεισε ο κινηματογράφος Ίλιον, δύο τετράγωνα πιο κάτω, στην οδό Τροίας. Ένα σινεμά στο οποίο προβλήθηκαν αμέτρητες καλές ταινίες, με ένα ζεστό φουαγιέ που παλαιότερα φιλοξενούσε ένα βιβλιοπωλείο και έκανε εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής. Δεν είναι πολύς καιρός που είδα στο Ίλιον τις ταινίες του Βερτόφ και των άλλων σπουδαίων σκηνοθετών της επανάστασης των μπολσεβίκων.
Και από την άλλη πλευρά, προς την Ομόνοια, στην οδό Ιουλιανού, ένα μεγάλο «Ενοικιάζεται» καλύπτει την είσοδο της σφραγισμένης Αλκυονίδας που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε σαν θέατρο με μεγάλες προσπάθειες του Γιώργου Μεσσάλα. Από τα χρόνια της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, που η Αλκυονίς ήταν ένας χώρος διασκέδασης και επιμόρφωσης, θυμάμαι με δέος να κινούνται πάνω στην οθόνη οι πελώριοι ήρωες των ταινιών του Αϊζενστάιν, οι ναύτες του θωρηκτού Ποτέμκιν ή ο Ιβάν ο τρομερός.
Τώρα, απομένει το Τριανόν, που λειτουργεί, χειμώνα-καλοκαίρι (ανοίγει από πάνω!) σαν κινηματογράφος, θέατρο και μουσική σκηνή. Αλλά η εποχή είναι πολύ δύσκολη, για όλους, και ακόμα δυσκολότερη για όσους επιμένουν ποιοτικά. Σαν παλιός θαμώνας του Τριανόν, αλλά και γείτονάς του εδώ και αρκετά χρόνια, τρομάζω στην ιδέα ότι μπορεί να κλείσει κι αυτή η εστία πολιτισμού. Ήδη, ζούμε τη διαρκή υποβάθμιση της ευρύτερης περιοχής, που έχασε τα περισσότερα από τα θαυμάσια νεοκλασικά της σπίτια, φτώχυνε, με εκατοντάδες καταστήματα κλειστά, και απειλείται σοβαρά από τις νεοναζιστικές συμμορίες που έχουν σαν βάση τους, σε απόσταση αναπνοής, τον Άγιο Παντελεήμονα. Ούτε είναι τυχαίο ότι το Τριανόν υπέστη τρεις διαρρήξεις που σκοπό είχαν να εμποδίσουν τη λειτουργία του, με δεδομένο ότι ο εξοπλισμός που αφαιρέθηκε είναι πολύ παλαιός για πώληση ή για χρήση αλλού.
Μέσα στις τελευταίες βδομάδες, συμμετέχοντας σε τρεις εκδηλώσεις με διαφορετικό περιεχόμενο, ένιωσα ότι με την προσπάθεια όλων μας, μπορούμε να σώσουμε το Τριανόν από το λουκέτο.
Προεκλογικά, είχα την ιδέα για μια διαφορετική από τα συνηθισμένα εκδήλωση που δεν θα διαχωρίζεται η πολιτική από τον πολιτισμό, με ομιλίες, βίντεο προβολή και μουσική, ρεμπέτικα και λάτιν, με την κομπανία «Οι φίλοι του Στέλιου» και την Ζανέτ Καπούγια. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με όσους γέμισαν την αίθουσα ήταν πολύ ενθαρρυντικό.
Πριν από λίγες μέρες, με σύνθημα τη στήριξη στο Τριανόν, πραγματοποιήσαμε, με τη συμβολή του Τμήματος Πολιτισμού του Συνασπισμού, μία εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στον Βίκτωρα Ουγκώ. Και μ’ αυτή τη διάθεση ήρθαν πάνω από 200 συμπολίτες μας, κατακαλόκαιρο, με εισιτήριο έξι ευρώ, να παρακολουθήσουν μία παράσταση με τη μορφή θεατρικού αναλογίου που σκηνοθέτησε η Αθηνά Κεφαλά με βάση το θεατρικό του Ουγκώ «Η παρέμβαση», το οποίο γράφτηκε το 1866 και συνδεόταν με την κρίση που μάστιζε τότε τη Γαλλία, λίγο πριν από την έκρηξη της Γαλλικής Κομμούνας. Η αναφορά μου στο πολιτικό ιστορικό του μεγάλου συγγραφέα, ποιητή και ζωγράφου, σε συσχετισμό με την εξέλιξη και τον εκφυλισμό της δημοκρατίας στην Ευρώπη, εμπλουτίστηκε με βίντεο που επιμελήθηκε η Λίντα Πεπέ. Πάνω στο ίδιο περίπου μοντέλο, η Αθηνά με τους «Ανήσυχους θεατρίνους» παρουσίασαν στο Τριανόν και τα ερωτικά γράμματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι στη Λίλιαν Μπρικ, με τη συμβολή μου για το πολιτικοϊστορικό πλαίσιο της εποχής. Αυτά για αρχή.
Στο Τριανόν, παρουσίασε με επιτυχία και η Μάνια Παπαδημητρίου τη δική της προσέγγιση στον Νίκο Γκάτσο, με πιθανή επανάληψη των παραστάσεων στη νέα χειμερινή σεζόν. Αλλά για το μέλλον, το άμεσο, έχουμε κι εμείς τα δικά μας σχέδια και είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες και προτάσεις. Το ζήτημα και το ζητούμενο είναι να προσφέρουμε και να διασώσουμε το Τριανόν με ωραία «πράγματα». Η παρέα της πλατείας Βικτωρίας σάς κρατάει τις προσκλήσεις.
Και από την άλλη πλευρά, προς την Ομόνοια, στην οδό Ιουλιανού, ένα μεγάλο «Ενοικιάζεται» καλύπτει την είσοδο της σφραγισμένης Αλκυονίδας που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε σαν θέατρο με μεγάλες προσπάθειες του Γιώργου Μεσσάλα. Από τα χρόνια της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, που η Αλκυονίς ήταν ένας χώρος διασκέδασης και επιμόρφωσης, θυμάμαι με δέος να κινούνται πάνω στην οθόνη οι πελώριοι ήρωες των ταινιών του Αϊζενστάιν, οι ναύτες του θωρηκτού Ποτέμκιν ή ο Ιβάν ο τρομερός.
Τώρα, απομένει το Τριανόν, που λειτουργεί, χειμώνα-καλοκαίρι (ανοίγει από πάνω!) σαν κινηματογράφος, θέατρο και μουσική σκηνή. Αλλά η εποχή είναι πολύ δύσκολη, για όλους, και ακόμα δυσκολότερη για όσους επιμένουν ποιοτικά. Σαν παλιός θαμώνας του Τριανόν, αλλά και γείτονάς του εδώ και αρκετά χρόνια, τρομάζω στην ιδέα ότι μπορεί να κλείσει κι αυτή η εστία πολιτισμού. Ήδη, ζούμε τη διαρκή υποβάθμιση της ευρύτερης περιοχής, που έχασε τα περισσότερα από τα θαυμάσια νεοκλασικά της σπίτια, φτώχυνε, με εκατοντάδες καταστήματα κλειστά, και απειλείται σοβαρά από τις νεοναζιστικές συμμορίες που έχουν σαν βάση τους, σε απόσταση αναπνοής, τον Άγιο Παντελεήμονα. Ούτε είναι τυχαίο ότι το Τριανόν υπέστη τρεις διαρρήξεις που σκοπό είχαν να εμποδίσουν τη λειτουργία του, με δεδομένο ότι ο εξοπλισμός που αφαιρέθηκε είναι πολύ παλαιός για πώληση ή για χρήση αλλού.
Μέσα στις τελευταίες βδομάδες, συμμετέχοντας σε τρεις εκδηλώσεις με διαφορετικό περιεχόμενο, ένιωσα ότι με την προσπάθεια όλων μας, μπορούμε να σώσουμε το Τριανόν από το λουκέτο.
Προεκλογικά, είχα την ιδέα για μια διαφορετική από τα συνηθισμένα εκδήλωση που δεν θα διαχωρίζεται η πολιτική από τον πολιτισμό, με ομιλίες, βίντεο προβολή και μουσική, ρεμπέτικα και λάτιν, με την κομπανία «Οι φίλοι του Στέλιου» και την Ζανέτ Καπούγια. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με όσους γέμισαν την αίθουσα ήταν πολύ ενθαρρυντικό.
Πριν από λίγες μέρες, με σύνθημα τη στήριξη στο Τριανόν, πραγματοποιήσαμε, με τη συμβολή του Τμήματος Πολιτισμού του Συνασπισμού, μία εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στον Βίκτωρα Ουγκώ. Και μ’ αυτή τη διάθεση ήρθαν πάνω από 200 συμπολίτες μας, κατακαλόκαιρο, με εισιτήριο έξι ευρώ, να παρακολουθήσουν μία παράσταση με τη μορφή θεατρικού αναλογίου που σκηνοθέτησε η Αθηνά Κεφαλά με βάση το θεατρικό του Ουγκώ «Η παρέμβαση», το οποίο γράφτηκε το 1866 και συνδεόταν με την κρίση που μάστιζε τότε τη Γαλλία, λίγο πριν από την έκρηξη της Γαλλικής Κομμούνας. Η αναφορά μου στο πολιτικό ιστορικό του μεγάλου συγγραφέα, ποιητή και ζωγράφου, σε συσχετισμό με την εξέλιξη και τον εκφυλισμό της δημοκρατίας στην Ευρώπη, εμπλουτίστηκε με βίντεο που επιμελήθηκε η Λίντα Πεπέ. Πάνω στο ίδιο περίπου μοντέλο, η Αθηνά με τους «Ανήσυχους θεατρίνους» παρουσίασαν στο Τριανόν και τα ερωτικά γράμματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι στη Λίλιαν Μπρικ, με τη συμβολή μου για το πολιτικοϊστορικό πλαίσιο της εποχής. Αυτά για αρχή.
Στο Τριανόν, παρουσίασε με επιτυχία και η Μάνια Παπαδημητρίου τη δική της προσέγγιση στον Νίκο Γκάτσο, με πιθανή επανάληψη των παραστάσεων στη νέα χειμερινή σεζόν. Αλλά για το μέλλον, το άμεσο, έχουμε κι εμείς τα δικά μας σχέδια και είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες και προτάσεις. Το ζήτημα και το ζητούμενο είναι να προσφέρουμε και να διασώσουμε το Τριανόν με ωραία «πράγματα». Η παρέα της πλατείας Βικτωρίας σάς κρατάει τις προσκλήσεις.
Στέλιος Ελληνιάδης
Υ.Γ. Προσοχή! Επτά ημέρες κουβανέζικου κινηματογράφου θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι ανήσυχοι κινηματογραφόφιλοι μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού (πρεμιέρα την Πέμπτη 26 Ιουλίου, που είναι η επέτειος της έναρξης της επανάστασης στην Κούβα). Αυτό το μίνι φεστιβάλ κουβανέζικου κινηματογράφου διοργανώνεται σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Κούβας στην Ελλάδα και θα προβληθούν συνολικά 33 ταινίες, ανάμεσα στις οποίες και ορισμένα αριστουργήματα ή σπάνιες ταινίες, που δεν πρέπει να χάσετε.
Σχόλια
