Οι Φωτογραφικοί Παράλληλοι είναι ένας σύλλογος που έρχεται μέσα από την ανάγκη να συνομιλήσουμε για αυτό που αγαπάμε, δηλαδή τη φωτογραφία, όλοι όσοι είχαμε ήδη φτιάξει άτυπα μια ομάδα στο Περιστέρι. Οι πιο πολλοί φωτογράφοι προέρχονται από τα μαθήματα που έχουν παρακολουθήσει στο παρελθόν στον Δήμο Περιστερίου με δασκάλους τους Βασίλη Γεροντάκο, Παναγιώτη Γούλιαρη και τον ομιλούντα. Δεν θα ήταν δυνατόν η συγκρότηση του Συλλόγου, εάν δεν υπήρχε η δίψα από όλους να συναντιόμαστε για να βλέπουμε φωτογραφίες, να κουβεντιάζουμε και να παρακολουθούμε τη δημιουργική πορεία ο ένας του άλλου. Οι κοινές μας ανησυχίες και τα εποικοδομητικά σχόλια όλων, μας βοηθούν να βλέπουμε καλύτερα τη δουλειά μας και να προχωράμε παραπέρα. Έτσι κι αλλιώς το ζητούμενο στη δημιουργική «καλλιτεχνική» φωτογραφία είναι το ταξίδι. Μας βοηθάει πολύ σε αυτό η φωτογραφική βιβλιοθήκη που έχουμε σιγά-σιγά, δημιουργήσει και συνεχώς εμπλουτίζεται με αξιόλογα βιβλία στο cafe Cake, Αιμιλίου Βεάκη 11, στο κέντρο του Περιστερίου που μας φιλοξενεί και μπορούμε εκεί να απολαύσουμε το καφέ μας, μελετώντας σπουδαίους φωτογράφους.
Κάθε Τετάρτη έχουμε κάτι να παρουσιάσουμε. Προτιμούμε, βέβαια, τις φωτογραφικές βραδιές αλλά και ο κινηματογράφος ή οι θεματικές διαλέξεις γύρω από τις τέχνες, οι μουσικές βραδιές ή κουβέντες γύρω από τα κοινωνικά και πολιτικά δεν μας αφήνουν αδιάφορους.
Λέτε ότι στόχος σας είναι η προώθηση της καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Ποιο, κατά τη γνώμη σας, είναι το στοιχείο που συγκροτεί την καλλιτεχνική φωτογραφία, διαφοροποιώντας την από τις άλλες σύγχρονες εικόνες;
Καλλιτεχνική φωτογραφία μπορεί να είναι οποιαδήποτε φωτογραφία η οποία δεν έχει κατασκευαστεί για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους επαγγελματικούς σκοπούς. Αλλά και αυτό ακόμα είναι κάπως αυθαίρετο να το διατυπώνουμε ως κριτήριο, γιατί έχει τις εξαιρέσεις του. Αυτό που κυρίως αναζητούμε, όπως είπα πιο πάνω, είναι το ταξίδι, η διαδρομή. Η διαδρομή μιας ιδιαίτερης προσωπικότητας και ματιάς η οποία βρίσκεται πίσω από έναν φακό. Επίσης, μας ενδιαφέρει πως, κάθε ένας φωτογράφος χρησιμοποιεί τις ιδιαιτερότητες της φωτογραφικής (μαγικής) γλώσσας και πως ο ίδιος μας μεταφέρει την άποψή του για τον κόσμο, την κοινωνία, τις παρούσες αλλά και τις παρελθούσες εμπειρίες του. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν με την πολύ φτωχή, λιτή περιγραφή μιας εικόνας και με όπλο μόνον αυτή (χωρίς λεζάντες και φτηνά κόλπα) αλλά και με τη δύναμη ενός ολοκληρωμένου έργου (προσωπικό ύφος) το οποίο χτίζει κομμάτι-κομμάτι, πραγματικά με κόπο και είναι κάτι που χρειάζεται αφοσίωση και αγάπη για το μέσο.
Θεωρείτε ότι η φωτογραφία συμβάλλει στη διαμόρφωση της κρίσης του θεατή ως προς την αντίληψη της πραγματικότητας που εικονίζει ή μήπως (και) τον παραπλανά;
Η φωτογραφία έχει μεγάλη επικοινωνιακή δύναμη και χρησιμοποιείται ευρέως. Δεν μπορεί, όμως, να καθορίσει την κρίση του θεατή, γιατί δεν έχει στο οπλοστάσιό της την αφήγηση που είναι η δύναμη του κινηματογράφου – ντοκιμαντέρ ή του γραπτού λόγου. Μπορεί όμως να συγκινήσει, να κινητοποιήσει τις αισθήσεις του θεατή περιγράφοντας μια πραγματικότητα. Όμως, εάν αυτή η πραγματικότητα μεταφερθεί με τρόπο ιδιαίτερο, με τον τρόπο του φωτογράφου, τα συναισθήματά μας μπορούν να απογειωθούν και η φωτογραφία να μιλάει όχι για ένα γεγονός, αλλά για όλα τα παρόμοια γεγονότα! Εκεί είναι και η δύναμή της. Η δύναμή της να μιλάει για όλα αυτά που μας απασχολούν και μας αφορούν και κάποιος φωτογράφος τα αντιμετωπίζει και μας τα μεταφέρει με την ιδιαιτερότητα του μέσου που χρησιμοποιεί.
Στους τεχνολογικούς καιρούς που ζούμε ποιος έχει το «πάνω χέρι», ο φωτογράφος ή η μηχανή;
Αγάπη για το μέσο που χρησιμοποιούμε για να «εκφραστούμε» δεν σημαίνει αγάπη για την τεχνολογία και εμμονή σε κάθε τι καινούργιο. Η τεχνολογία μας εξυπηρετεί (άλλωστε η φωτογραφία αποτελεί τεχνολογική εφεύρεση) και την ακολουθούμε για να κάνουμε τη φωτογραφία που αγαπάμε και για να μας κάνει τα πράγματα πιο γρήγορα και πιο φθηνά. Άλλωστε, ένα από τα καλά της ψηφιακής φωτογραφίας είναι ότι την έκανε προσιτή σε περισσότερους ανθρώπους και σταμάτησε η ελιτίστική της αντιμετώπιση. Από την άλλη, η έλλειψη φωτογραφικής παιδείας και η ψηφιακή ευκολία γέννησε δισεκατομμύρια φωτογραφίες για πέταμα, οι οποίες στα διάφορα φωτογραφικά sites ο ένας δίνει συγχαρητήρια στον άλλον και όλοι είναι περιχαρείς.
