Του Γιώργου Κατερίνη. Πίσω από το βαρύγδουπο τίτλο «Ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση», η κυβέρνηση ετοιμάζει σειρά μέτρων ύψους 2,7 δισ. ευρώ από τον Σεπτέμβρη. Μέτρα που στηρίζονται στην παλιά και δοκιμασμένη συνταγή: χάρισμα ασφαλιστικών εισφορών στις επιχειρήσεις, ομηρία και ανασφάλεια για τους εργαζόμενους.
Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει κάποιος τους όρους και τις λέξεις που χρησιμοποιεί ο κ. Κουτρουμάνης, για να περάσει αυτές τις πολιτικές, καταλαβαίνει πόσο αξιοποιούνται οι γνώσεις που αποκόμισε ως αρχισυνδικαλιστής στα ασφαλιστικά ταμεία.
Η επιδότηση των επιχειρήσεων για τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και για την κατάρτιση των εργαζομένων τους, λεφτά που έτσι κι αλλιώς πρέπει να πληρώσουν από τα ταμεία τους, βαφτίζεται διατήρηση θέσεων εργασίας.
Η ενοικίαση εργαζομένων, χαμηλά αμειβόμενων (80% της Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας), χωρίς δικαιώματα και μόνο για πέντε μήνες σε οργανισμούς της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης βαφτίζεται κοινωφελής εργασία.
Το εμπόριο ελπίδας σε άνεργους μεγάλης ηλικίας, βαφτίζεται επιταγή επανένταξης.
Κι όλα αυτά, μέσα από ένα απίστευτο σύστημα αξιοποίησης των γνωστών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, οι οποίες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και με την ενεργή ανάμειξη απ’ ό,τι φαίνεται των κυβερνητικών στελεχών και του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, για να εισπράξουν τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να φτάσουν ποτέ στους άνεργους.
Η κυβέρνηση, που θα μείνει στη νεότερη ιστορία ως η πρώτη που κατάφερε στους 20 μήνες της θητείας της να διπλασιάσει τα ποσοστά ανεργίας, βαφτίζει ενεργειακή απασχόληση την ανασφάλεια, την ομηρία, την ανακύκλωση ανέργων.
Η κυβέρνηση που ξηλώνει σε μια μέρα (και τι μέρα, σημαδιακή: 4η Αυγούστου) όλο το δημόσιο τομέα, καταργώντας και συγχωνεύοντας δεκάδες υπηρεσίες κι οργανισμούς, παραδίδοντας στο ντόπιο και ξένο επιχειρηματικό κεφάλαιο τομείς που ορέγονταν χρόνια, καλλιεργεί παράλληλα το εμπόριο ελπίδας και αποδίδεται σε ένα όργιο ρουσφετολογικών τακτοποιήσεων ημετέρων.
Η κυβέρνηση που διαλύει όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές, παραδίδει στην κοινωνική οικονομία και τις ΜΚΟ υπηρεσίες που είναι στοιχειώδης υποχρέωση του κράτους έναντι των φορολογούμενων πολιτών.
Η κυβέρνηση που διέλυσε με τους νόμους της κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος βαφτίζει την ευελιξία και την μαύρη κι ανασφάλιστη εργασία προσφορά, οδηγώντας την κοινωνία σε στάδια πρώιμου καπιταλισμού.
Τέλος, είναι πραγματικά εξοργιστικό, ότι την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση καταργεί φορείς με το κλασικό επιχείρημα ότι δήθεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και στέλνει στην εργασιακή εφεδρεία και πιθανόν στην ανεργία πολλές χιλιάδες εργαζόμενους, στήνει ένα τεράστιο σύστημα δήθεν κοινωφελών οργανώσεων που τις επιδοτεί με το 5% των κονδυλίων για την απασχόληση, εξυπηρετώντας προφανώς τις ανάγκες ενός νέου «πράσινου» μηχανισμού παραοικονομίας και στελέχωσης του αναγκαίου εκλογικού μηχανισμού για τις επερχόμενες εκλογικές ανάγκες.
Η επιδότηση των επιχειρήσεων για τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και για την κατάρτιση των εργαζομένων τους, λεφτά που έτσι κι αλλιώς πρέπει να πληρώσουν από τα ταμεία τους, βαφτίζεται διατήρηση θέσεων εργασίας.
Η ενοικίαση εργαζομένων, χαμηλά αμειβόμενων (80% της Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας), χωρίς δικαιώματα και μόνο για πέντε μήνες σε οργανισμούς της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης βαφτίζεται κοινωφελής εργασία.
Το εμπόριο ελπίδας σε άνεργους μεγάλης ηλικίας, βαφτίζεται επιταγή επανένταξης.
Κι όλα αυτά, μέσα από ένα απίστευτο σύστημα αξιοποίησης των γνωστών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, οι οποίες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και με την ενεργή ανάμειξη απ’ ό,τι φαίνεται των κυβερνητικών στελεχών και του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, για να εισπράξουν τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να φτάσουν ποτέ στους άνεργους.
Η κυβέρνηση, που θα μείνει στη νεότερη ιστορία ως η πρώτη που κατάφερε στους 20 μήνες της θητείας της να διπλασιάσει τα ποσοστά ανεργίας, βαφτίζει ενεργειακή απασχόληση την ανασφάλεια, την ομηρία, την ανακύκλωση ανέργων.
Η κυβέρνηση που ξηλώνει σε μια μέρα (και τι μέρα, σημαδιακή: 4η Αυγούστου) όλο το δημόσιο τομέα, καταργώντας και συγχωνεύοντας δεκάδες υπηρεσίες κι οργανισμούς, παραδίδοντας στο ντόπιο και ξένο επιχειρηματικό κεφάλαιο τομείς που ορέγονταν χρόνια, καλλιεργεί παράλληλα το εμπόριο ελπίδας και αποδίδεται σε ένα όργιο ρουσφετολογικών τακτοποιήσεων ημετέρων.
Η κυβέρνηση που διαλύει όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές, παραδίδει στην κοινωνική οικονομία και τις ΜΚΟ υπηρεσίες που είναι στοιχειώδης υποχρέωση του κράτους έναντι των φορολογούμενων πολιτών.
Η κυβέρνηση που διέλυσε με τους νόμους της κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος βαφτίζει την ευελιξία και την μαύρη κι ανασφάλιστη εργασία προσφορά, οδηγώντας την κοινωνία σε στάδια πρώιμου καπιταλισμού.
Τέλος, είναι πραγματικά εξοργιστικό, ότι την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση καταργεί φορείς με το κλασικό επιχείρημα ότι δήθεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και στέλνει στην εργασιακή εφεδρεία και πιθανόν στην ανεργία πολλές χιλιάδες εργαζόμενους, στήνει ένα τεράστιο σύστημα δήθεν κοινωφελών οργανώσεων που τις επιδοτεί με το 5% των κονδυλίων για την απασχόληση, εξυπηρετώντας προφανώς τις ανάγκες ενός νέου «πράσινου» μηχανισμού παραοικονομίας και στελέχωσης του αναγκαίου εκλογικού μηχανισμού για τις επερχόμενες εκλογικές ανάγκες.
Σχόλια
