Του Γιώργου Γιαλούρη
Μα έχω λογαριασμούς να πληρώσω, ο προϊστάμενος θα φωνάζει, το παιδί πρέπει να πάει σχολείο, έχω καθυστερήσει και το ενοίκιο, τι να κάνω, πήγα όμως κι εγώ στο συλλαλητήριο, όλοι πήγαν, πήγαν μέχρι κι εκείνοι που λέγανε και λένε ότι τίποτα δεν αλλάζει, όμως έπρεπε να δείξουν στα social ότι ήταν εκεί για να «βοηθήσουν την κυβέρνηση στο δημοκρατικό της έργο», κι εγώ προσπαθώ να τους αντικρούσω όλους αυτούς και σιχαίνομαι τον εαυτό μου που προσπαθώ να τους αντικρούσω, ανοίξτε και κάνα βιβλίο γαμώ το κέρατό μου, βαρέθηκα να τονίζω τα αυτονόητα καθότι δεν είμαι ετοιμόλογος, «τίποτα δεν αλλάζει φιλαράκι», ρε να με πάρει η ευχή να με πάρει, και προσπαθώ να επιχειρηματολογήσω, ρε ανοίξτε κάνα βιβλίο, ας είναι και ο βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ, θα μας τα λύσει όλα το ΑΙ, ωχ αμάν αμάν, θα μου πάρει τη δουλειά το ΑΙ, σιγά μην μου πάρει τη δουλειά το ΑΙ, μαλάκας είναι, το ΑΙ είναι έξυπνο δεν κάνει τις μαλακίες που κάνω εγώ, πάντως αν κάτι γνωρίζω είναι ότι in the greater scheme of things τίποτα όντως δεν έχει σημασία αλλά και όλα έχουν σημασία αφού η ιστορική περίοδος που διανύουμε είναι ένας κόκκος, αλλά πολλοί, πάρα πολλοί κόκκοι φτιάχνουν ένα ολόκληρο ψηφιδωτό, να κάπως το λένε, βρε πώς το λένε, διαλεκτική το λένε, όπως και να το λένε όλοι αυτοί οι κόκκοι φτιάχνουν την ιστορία και η ιστορία υπάρχει εκεί που υπάρχουν άνθρωποι, όπως και θεοί υπάρχουν μόνο εκεί που υπάρχουν άνθρωποι, όπως και τα καθάρματα υπάρχουν εκεί που υπάρχουν άνθρωποι, δεν πειράζει παιδιά, κάντε εκλογές, εκλογές εδώ και τώρα, χαχαχα, θα μας σώσουν οι εκλογές, σφυροκόπημα λέει της κυβέρνησης στη Βουλή των καθαρμάτων, τι πλάκα, μα πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη στους θεσμούς, τι λέτε ρε, δεν υπάρχουν θεσμοί σε ένα προτεκτοράτο, αυτά τελείωσαν το 2015, δεν υπάρχει δημοκρατία σε ένα προτεκτοράτο, τη δημοκρατία δεν την αναθέτεις και πολύ περισσότερο δεν την αναθέτεις να τη διαχειριστεί ένα απόλυτα διαβρωμένο και σάπιο σύστημα από το οποίο βιοπορίζεται ένα σιχαμερό συνονθύλευμα από αηδιαστικές φτερωτές κατσαρίδες, μα πότε θα καταλάβουμε ότι το μόνο που ενδιαφέρει το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι ν’ αναπαράγει τον εαυτό του, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε, το έχω ξαναγράψει, ποιος αξιοπρεπής άνθρωπος θα ήθελε να βρίσκεται σε αυτή τη Βουλή, ας κοιταχτούμε λίγο στον καθρέφτη, η σωτηρία δεν έρχεται ούτε από ανθρώπους ούτε από θεούς, είναι κομματάκι δύσκολο ακόμη και για τους θεούς να σώσουν οποιονδήποτε, η σωτηρία δεν έρχεται ούτε από σωτήρες, και δεν υπάρχει σωτηρία, δεν είναι ανάγκη να υπάρξει σωτηρία, δεν χρειάζεται να μας σώσει κανείς, από τι να μας σώσει, δεν την ενδιαφέρει την ιστορία η σωτηρία κανενός, ούτε υπάρχει σωστή και λάθος πλευρά, υπάρχουν τα καθάρματα και υπάρχουμε κι εμείς, υπάρχει κι αυτή η χώρα που ζούμε, την οποία είτε θα την αναλάβουμε εμείς και θα την υπερασπιστούμε εμείς, είτε θα ζητάμε εκλογές και δικαιοσύνη από τους βολεμένους, τους μαφιόζους, τους διορισμένους δικαστές και τα καθάρματα, ε, και τι να κάνουμε, πήγαμε στις πορείες, πάμε σε πορείες, σηκώνουμε τις σημαίες της επανάστασης στα social, τι να κάνουμε, να τα καταστρέψουμε όλα; Και μετά τι; Ένα, ένα παιδιά. Όχι όλα μαζί. Έχω και κάτι λογαριασμούς να πληρώσω. Η νέα καταστροφή δεν θα αργήσει να έρθει έτσι κι αλλιώς στην κοιτίδα του ναζισμού, την Ευρώπη. Κι εμείς θα κάνουμε πορείες, θα ψηφίζουμε και θα πληρώνουμε λογαριασμούς.
