Στην Ελλάδα του Mνημονίου δεν έχουν τα μέσα για να πάνε στο σχολείο τους. Της Λίτσας Αμανατίδου – Πασχαλίδου
Ανήκει πλέον στην καθημερινότητά μας να εντοπίζουμε προβλήματα που έχουν τη ρίζα τους στην καταστρεπτική πολιτική των μνημονίων. Η αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και του λιγοστού κράτους δικαίου που μας είχε απομείνει ολοκληρώνεται με μεγάλη επιτυχία από μέρους της κυβέρνησης.
Μετά τις τεράστιες περικοπές στον πυρήνα της Eκπαίδευσης με τη διαθεσιμότητα, τις μειώσεις μισθών, την αύξηση του ωραρίου και το κλείσιμο πολλών σχολείων, σειρά έχουν τώρα και όσα σχετίζονται στενά μ’ αυτόν. Ο λόγος γίνεται για το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών από και προς τα σχολεία τους. Εν έτει 2013 στην Ελλάδα υπάρχουν μαθητές που δεν έχουν τα μέσα να πάνε στο σχολείο! Μια ματιά στο Διαδίκτυο φανερώνει όλους τους «σύγχρονους» τρόπους με τους οποίους ένα παιδί μπορεί να ξεκινήσει το πρωί για το σχολείο του, στη σύγχρονη μνημονιακή Ελλάδα: Πότε «γράφοντας» χιλιόμετρα με τα πόδια σε επικίνδυνους δρόμους, πότε φορτωμένο σαν σακί στην καρότσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει το κράτος τα παιδιά που θα σηκώσουν το μέλλον της χώρας στους ώμους τους. Προβλήματα στη μετακίνηση των μαθητών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προκύπτουν κάθε χρόνο. Τι διαφορετικό έγινε όμως φέτος που διόγκωσε το πρόβλημα; Η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι προτίθεται να περικόψει τα έξοδα για τη μετακίνηση των μαθητών κατά περίπου 40-60%, όταν μάλιστα ήδη από τον Ιούνιο του 2013 έχει προβεί σε μείωσή τους κατά 17%, προκάλεσε την αντίδραση ιδιοκτητών ταξί και ιδιωτικών λεωφορείων, οι οποίοι σταμάτησαν την εξυπηρέτηση των μαθητών. Εξάλλου, ο νέος τρόπος με τον οποίο υπολογίζεται το κόστος καθιστά συμφέρουσες για τους μεταφορείς μόνο τις μεγάλες διαδρομές, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ενδιαφερόμενοι να καλύψουν τις υπόλοιπες.
Υπενθυμίζω ότι μόνο στη Θεσσαλονίκη εξυπηρετούνται 6.500 μαθητές από τα εν λόγω δρομολόγια κι ο αριθμός αυτός αυξάνεται κατά πολύ αν συνυπολογίσουμε και την κατάσταση στην υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα που πλήττεται από την απόφαση του Συνδέσμου Τουριστικών Πρακτόρων Μακεδονίας Θράκης αλλά και των τοπικών ΚΤΕΛ τα οποία εκτελούν μεν δρομολόγια, αλλά απαιτούν από τους μαθητές την έκδοση εισιτηρίου!
Το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών δεν είναι ένα απλό τεχνικό ζήτημα, αλλά αγγίζει και επηρεάζει συνολικά τη διαδικασία της εκπαίδευσης. Διανύουμε το δεύτερο μήνα της σχολικής χρονιάς και σε όλη την Ελλάδα δεν έχουν διευθετηθεί τα «τεχνικά» ζητήματα. Οι μαθητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη μετάβασή τους σε σχολεία, όπου οι καθηγητές -όταν είναι ακόμα εργαζόμενοι- δεν έχουν τοποθετηθεί κανονικά στις θέσεις τους. Οι γονείς αναγκάζονται να καλύψουν οικονομικά τα κενά που προκαλεί η κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική. Η αδυναμία των αρμόδιων υπουργείων να επιλύσουν το ζήτημα δεν οφείλεται ούτε στην ανικανότητά τους, ούτε στην οικονομική δυσπραγία. Η αντίληψή τους για τα πράγματα τους οδηγεί στην απαξίωση της δωρεάν παρεχόμενης δημόσιας Παιδείας. Και αυτή η αντίληψη αλλάζει προς όφελος της κοινωνίας μόνο με την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής η οποία είναι προσκολλημένη στις μνημονιακές δεσμεύσεις και στο νεοφιλελεύθερο δόγμα. Η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, παλεύει για δημόσια και δωρεάν Παιδεία η οποία είναι το βασικό εργαλείο για μια άλλη κοινωνία.
* Η Λίτσα Αμμανατίδου-Πασχαλίδου είναι
βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ
